آمار
| تعداد نشریات | 49 |
| تعداد شماره‌ها | 2,304 |
| تعداد مقالات | 33,405 |
| تعداد مشاهده مقاله | 11,921,364 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,092,762 |
جمهوری اسلامی ایران و سازمان-های بین المللی | ||
| علوم سیاسی | ||
| مقاله 8، دوره 9، شماره سی و ششم - زمستان 85، بهمن 1385، صفحه 125-150 اصل مقاله (561.96 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسنده | ||
| غلامرضا کریمی | ||
| پژوهشگر روابط بین الملل | ||
| تاریخ دریافت: 10 آبان 1385، تاریخ بازنگری: 02 اسفند 1393، تاریخ پذیرش: 18 بهمن 1385 | ||
| چکیده | ||
| حیات سیاسی، اقتصادی و فرهنگی هر کشوری ایجاب میکند که با سازمانهای بین المللی تعامل داشته باشد. حیطه عملکرد و فعالیت سازمانهای بین المللی به حدی گسترش یافته که حتی اگر کشوری بخواهد هیچ تعاملی با آنها نداشته باشد، نمیتواند از محدودیتهای اعمالی آنها بر خودش رهایی یابد. در این نوشتار، روند تحول در روابط جمهوری اسلامی با سازمانهای بین المللی به چهار دوره تقسیم شده است: دوره اول از بهمن 57 آغاز و تا آبان 58 ادامه داشته که دورۀ ادامه روابط رسمی محدود ایران با سازمانهای بین المللی بوده است. دوره دوم، دورۀ مقابله و مواجهه با سازمانهای بین المللی بوده که بیشترین نماد این جهتگیری در موضوعاتی نظیر اشغال سفارت آمریکا و جنگ تحمیلی بوده که دوره زمانی آبان 58 تا 67 را دربر میگیرد. دورۀ سوم که از سال 68 تا 76 را دربر میگیرد، دوره همگرایی و همزیستی با سازمانهای بین المللی بوده است. ایران در این دوره تلاش کرده تا ضمن ورود به سازمانهای بین المللی، واقعیتهای بین المللی مترتب بر آنها را بپذیرد. دوره چهارم که با دوم خرداد 76 آغاز میشود، دوره نقش آفرینی محدود کشور در سازمانهای بین المللی است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ سازمان-های بین المللی؛ گفت و گوی تمدن ها؛ سازمان ملل؛ سازمان کنفرانس اسلامی؛ اکو | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| A survey of development of Islamic Republic of Iran’s relationships with international organizations | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Gholamreza Karimi | ||
| International Relations Researcher | ||
| چکیده [English] | ||
| The political, economic, and cultural life of a country makes it to have moderate relationships with international organizations. The range of the activities of international organizations became so wider that if country decides not to have any interactions with them, it cannot escape from the limitations they impose on it. In this paper, the procedure of the development of Islamic Republic of Iran’s relationship with international organizations is divided into four stages. The first stage started from Behaman 1357 (February 1979) and continued to Aban 1358 (November 1979) and was the continuation of Iran’s limited official relationship. The second stage was the time of confrontation with international organizations, realized in the occupation of USA’s embassy and the imposed war. This stage started from November 1979 and continued till 1988. The next stage, 1988-1997, can be characterized in terms of convergence and peaceful cohabitation with international organizations. In this stage, Iran tried to enter into international organizations and accept the related international realities. The final stage, starting after the rise of Reformists in 1997, is a time when Iran started to play limited roles in international organizations. Successful holding of the Islamic Countries Heads Conference, effective and constructive participation in solving regional and international problems, expanding its relationships with United Nations and related institutions in the light of “Dialogue of Civilizations” are its major characteristics. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Islamic Republic of Iran’s foreign policies, international organizations, Islamic Conference Organization, ECO | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,319 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 2,252 |
||