آمار
| تعداد نشریات | 50 |
| تعداد شماره‌ها | 2,337 |
| تعداد مقالات | 33,783 |
| تعداد مشاهده مقاله | 12,322,315 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,311,877 |
شیوه رهبرى امام خمینى و سیادت وبرى | ||
| علوم سیاسی | ||
| مقاله 8، دوره 8، شماره بیست و نهم - بهار 84، اردیبهشت 1384، صفحه 147-184 اصل مقاله (332.18 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| نویسنده | ||
| داود مهدوى زادگان | ||
| حجة‌الاسلام مهدوى‌زادگان عضو هیأت علمى پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامى | ||
| تاریخ دریافت: 23 مرداد 1384، تاریخ بازنگری: 23 مرداد 1393، تاریخ پذیرش: 31 مرداد 1384 | ||
| چکیده | ||
| یکى از مباحث مهم پیرامون سیره حکومتى امام خمینى(ره) نوع اقتدار و سیادت سیاسى ایشان است. اغلب جامعه شناسان و پژوهشگران سیاسى در تحلیل این موضوع از الگوى جامعه شناختى ماکس وبر بهره گرفته‌اند. مطابق این الگو، اقتدار یا سیادت سیاسى عمدةً بر سه نوعِ سنتى، قانونى ـ عقلایى و کاریزمایى مى‌باشد. بسیارى از پژوهشگران، اقتدار سیاسى امام خمینى را از نوع سیادت کاریزمایى تلقى کرده‌اند. پرسش اصلى در این گفتار نقد و بررسى چنین برداشتى از سیره حکومتى امام خمینى است. نگارنده این بحث را با مفروض قرار دادن الگوى وبر؛ در دو مقام پى گرفته است. در مقام اول با فرض اینکه اگر چنین برداشتى درست باشد؛ چگونه است که پدیده عادى سازى و روزمرّه شدن سیادت کاریزمایى در ایران بعد امام خمینى(ره) روندى کُند و بطىء دارد. اما مقام دوم بحث با فرض نادرست بودن چنین برداشتى (کاریزمایى بودن سیادت امام خمینى)، به این رویکرد توجه شده که اساسآ به دلایل مختلف، امام خمینى(ره) با علم به توانایى‌هاى ذاتى خود و میزان نفوذ در قلوب مردم ایران؛ هرگز سعى نکردند سیره حکومت دارى شان را بر سیاست کاریزمایى استوار نمایند. همین نکته اساسى دلیل عمده ما بر بطىء بودن فرایند عادى سازى (ترمیدور) در ایران بعد امام خمینى(ره) است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| سیادت؛ اقتدار سیاسى؛ امام خمینى؛ جامعه‌شناختى؛ کاریزما | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Imam Khomeini’s method of leadership and Weber’s control | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Davood Mahdi-zadegan | ||
| Academy of Islamic Thought and Culture | ||
| چکیده [English] | ||
| An important aspect of Imam Khomeini’s method of government is the type of his control and authority. Most sociologists and political science researchersuse Max Weber’s sociological model to analyze the subject. According to the model, political control or authority is divided into the three type of traditional, legal-rational, and charismatic. Many researchershave assumed Imam Khomeini’s political authority to be of the charismatic control type. The main concern of this paper is the criticism and evaluation of this conception of Imam Khomeini’s method of government. Having accepted Weber’smodel, the writerof this paper follows up the issue with respect to two problems. Firstly, assuming that such a conception is correct, why was the process of naturalization and routinalization of charismatic control in Iran after Imam Khomeini so slow? Secondly, assuming that such a conception is incorrect,the fact is that Imam Khomeini, beingaware of his intrinsiccapabilities and his influence on the Iranian people, did not attempt to base his method of government on charismatic control. This basic point is our reason why the process of routinalization in Iran was very slow. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| control, political authority, Imam Khomeini, Sociology, charisma | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,040 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 563 |
||