از خرداد تا خرداد

از خرداد تا خرداد

حجت الاسلام و المسلمین جواد محدثی

سخن از روحِ پرکشیدۀ آفاقی و قدح‌ نوش بزم عارفان است؛

یعنی «امام خمینی»، سالگرد حماسۀ خونین خرداد و واقعۀ غمبار کوچ آن پیشوای راحل،

آنکه شهرۀ شهر عشق بود و همۀ‌ دارایی‌اش «عبودیت در آستان خدا».

امام راحل، عبدصالح خدا بود، وارسته از تعلقات، میزان حکمت و معرفت، اسوة بصیرت و تکلیف‌مداری و الگوی «چگونه بودن» برای همه، از عالم و عامی، از عالی و دانی.

امام، پیش از آنکه برای ما یک «رهبر سیاسی» باشد، برای دین خدا یک نگهبانِ بیدار و شجاع و برای قرآن کریم یک مفسر ژرف‌نگر و برای تکلیف دینی امّت یک «مرجع تقلید» بود.

او خلیل خدا بود و چون از آزمون اخلاص و تقوا، سربلند بیرون آمد، ابراهیم دوران و امام ایمان شد و چون اسماعیلش را فدا کرد و صبوری بر این «فدا» داشت، به مقام خلّت رسید و برگزیدۀ خدا شد برای احیاگری اسلام ناب، و مراد خلایق گشت، برای پیمودن راه حقیقت و حرکت در «صراط مستقیم».

آن بیدارگر قرن و مبیّن اسلام ناب، تنها به «خدا» تعهد و دل سپرده بود که «امر» او را مطیع شد.

از این‌رو، به پاس «ادای تکلیف»، هرجا و هرچه و هرگونه که وظیفه ایجاب می‌کرد، پای به میدان می‌نهاد.

جز به رضای حق، به خشنودی و خرسندی احدی دل نبست و در این راه، از ملامت هیچ‌کس نهراسید.

واعظان غیرمتعض زبان به انتقاد گشودند که تند روی می‌کند.

در قیام ۱۵‌خرداد، دنبال کسی می‌گشتند که خون‌ها را به گردن او اندازند.

در تظاهرات دورۀ انقلاب، کسانی خواستار کوتاه آمدن بودند، تا «تن»ها در مقابل «تانک»ها قرار نگیرد و خون‌ها بر کف خیابان‌ها نریزد.

در هشت سال دفاع مقدس هم، کسانی دم از صلح و سازش می‌زدند و شعار «جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم» را که امام بیان کرد، برنمی‌تافتند.

اما... امام امت که سیراب از کوثر ولایت بود و عشق «زمزم شهادت» را در دل، و شور انجام وظیفه را در سر داشت، با الهامی که از سالار شهیدان گرفته بود، تنها و تنها به پاسخ‌گویی در برابر خدا می‌اندیشید و «تکلیف»‌ را تبعیت می‌کرد.

امام، هم با تحجر و قشری‌گری و جمود فکری مبارزه داشت، هم با خودباختگی در برابر غرب و روشنفکرزدگی و بدعت‌گذاری.

هم به «فقه جواهری» پایبند بود، هم در نظر داشتن مقتضیات زمان را لازم می‌دانست و به تحول در اجتهاد و فقاهت معتقد بود.

هم روح حماسی و استکبارستیزی داشت، هم جنبه‌های معنوی و عرفانی.

هم در تهجّدهای شبانه‌اش اشک و آه داشت، هم در خروش‌های روزانه‌اش دل ابرقدرت‌ها را می‌لرزاند ... جامع بود و ذوابعاد!

باری ... سخن از رحلت آن بزرگمرد الهی است،

و یاد از حماسۀ قیام ۱۵ خرداد است،

و سپاس از تداوم «نعمت ولایت» است.

اگر امام نیست، راه او، فکر او و خط او باقی است.

میثاق‌مان با آرمان‌های بلندش مستحکم‌تر باد.