صندلی قهوه ای، دست و پا شکسته (ص 54)، مثل یک پیچک، نقاشی بشر(ص 55)

صندلی قهوه‌ای

مطهره عزیزاللهی- قالهر دلیجان

سلام! من یک صندلی قهوه‌ای هستم که شاید بیش از صدبار خراب شدم و صاحبم که مرا خیلی دوست دارد، تعمیرم کرده و دارد از من استفاده می‌کند.

بچه‌ها! به نظر شما چرا من آن‌قدر خراب می‌شوم؟ آیا صاحبِ من زیادی سنگین است که شک ندارم! یا این‌که من کهن‌سال شده‌ام؟ اگر شما بدن مرا ببینید، آن‌قدر زخمی شده‌ام که دیگر تحمل ندارم ضربه‌های چکش را که به میخ می‌زنند، تحمل کنم.

مردم فکر می‌کنند که ما صندلی‌ها جان نداریم و نمی‌توانیم آه و ناله کنیم؛ اما از دلِ ما خبر ندارند. من هر روز که از خواب بیدار می‌شوم، آرزو می‌کنم صاحبم یک صندلی قشنگ بگیرد و به خانه بیاورد تا دیگر از من استفاده نکند و مرا به انباری ببرد تا یک نفس راحت بکشم.

=============

دست‌وپاشکسته

فاطمه فلاح- قالهر دلیجان

سلام! من یک صندلی هستم که توی خونه‌ای زندگی می‌کنم؛ ولی نمی‌دونم چرا همیشه بیش‌تر از دوستام زجر می‌کشم! از وقتی که متولد شدم و یادم میاد، توی خونه بودم. چند دفعه هم اتفاق افتاده که از خونه بندازنم بیرون. یک بار نجاری رفتم. توی نجاری هم دوستای زیادی داشتم؛ دوستایی که شاید وضع‌شون خیلی بدتر از خود من بود! برگشتم خانه در حالی که خیلی حالم بد بود. پاهام دیگه مال خودم نبود؛ ولی خوش‌حال بودم که دوباره به خونه اومده بودم.

===========

مثل یک پیچک

ستایش طاهری- 14 ساله - اراک

نسیمی خنک آمد و آمد

در هوای داغ، من را تازه کرد

بوی خوب و خوش

در سرم پیچید

مثل یک پیچک

نیمکت در پارک

از هوای داغ

تب کرده بود

و هر عابری

نشستنش را ترک کرده بود

هر که می‌آمد با دمای آن

رد می‌شد

وقتی که آمد

این نسیم بی‌شک

حال من خوش شد

هم حال نیمکت

حال همه را

هم حال گل‌ها، هم حال درخت

چه کیفی دارد

نسیمی خنک در

در فصل گرما...

==============

نقاشی بشر

سیده‌مائده جوادی- قم

این جهان نقاشی است

یک نقاشی کودکانه

یک سرش کوه و رود و آن سرش جنگ و دود

آدمیان این جهان هر یک مداد رنگی‌اند

سبز و آبی و سفید و مشکی‌اند.

نه یک رنگ و یک شکل

و نه دارای علاقه به یک‌دیگرند

الف هست در این نقاشی اما! ب کجاست؟

این نقاشی ناقص هم روزی کامل می‌شود

برای کامل کردنش یک‌دیگر را بخواهیم!

و هم‌دیگر را تا حد نابودی نتراشیم.