حرف زدن با خدا (ص 30 و 31)

باغچه‌ی نور

حرف زدن با خدا

غلامرضا حیدری‌ابهری

دعا، حرف زدن با خداست. ما می‌توانیم یک گوشه بنشینیم و راحت با خدا حرف بزنیم. دعاهای کتاب‌های دعا هم خیلی خوب‌ هستند.

* یکی از کتاب‌های دعا، کتاب «صحیفه‌ی سجادیه» است. این کتاب 54 دعا دارد که همه‌ی آن‌ها از امام سجاد(ع) است. یکی دیگر از کتاب‌های دعا، کتاب «مفاتیح‌الجنان» است. در این کتاب، دعاهای زیادی آمده است. این کتاب را «شیخ‌عباس قمی» نوشته است. دعاهای این کتاب نیز از پیامبرj و امامان به ما رسیده است.

آیا برای دعا کردن حتماً باید دستان‌مان را بالا بیاوریم؟

نه. دعا، سخن‌گفتن با خداست؛ اما اگر هنگام دعا دستان‌مان را به سوی آسمان بگیریم، خیلی بهتر است. این‌طوری از دعای‌مان بیش‌تر لذت می‌بریم.

* حضرت محمدj هنگام دعا، دست‌هایش را بالا می‌آورد. اگر هم با یکی از دستانش چیزی را نگه داشته بود، همان دست دیگرش را برای دعا بالا می‌آورد.

آیا اگر زیاد دعا کنیم، خدا ناراحت می‌شود؟

نه، خدا دعا کردن بندگان را دوست دارد و از شنیدن دعاهای آنان هرگز حوصله‌اش سر نمی‌رود. اگر ما روزی صدبار هم دعا کنیم او ناراحت نمی‌شود. حضرت محمد(ص) فرمود: «پیش خدا هیچ عبادتی بهتر از دعا کردن نیست.»

* بنده‌هایی که زیاد دعا می‌کنند، دعای‌شان زودتر به نتیجه می‌رسد. خدا درباره‌ی دعای آن‌ها به فرشته‌ها می‌گوید: «این صدایی آشناست. این دعایی است که زودتر پذیرفته می‌شود.»

* حتماً حضرت ابراهیم(ع) را می‌شناسید. او یکی از بزرگ‌ترین پیامبران خداست. نام او بارها در قرآن آمده است. حضرت ابراهیم(ع) هم زیاد دعا می‌کرد. حضرت علی(ع) هم زیاد با خدا حرف می‌زد و او هم زیاد دعا می‌کرد.

* دعا فقط برای زمان گرفتاری و بیماری و بی‌پولی نیست. آدم‌های باایمان همیشه دعا می‌کنند؛ حتی وقتی مشکلی ندارند نیز باز با او سخن می‌گویند. حضرت علی(ع) فرمود: «قبل از آمدنِ بلا دعا کنید.»