دایی، خاله، عمو و عمه‌ی بیش‌تر (ص36و37)

میزگرد بچه‌ها(34)

دایی، خاله، عمو و عمه‌ی بیش‌تر

گفت‌وگو وعکس: طیبه رضوانی

شرکت‌کنندگان:

سیدمحمدمهدی ‌نژادموسوی، دوازده‌‌ساله

علیرضا بیاتی، ده‌ساله

نمی‌دانم شما هم شعار «فرزند کم‌تر زندگی بهتر» را شنیده‌اید یا نه؟ آن وقت‌ها که خیلی از شما هنوز به دنیا نیامده بودید، عده‌ای فکر می‌کردند هرچه تعداد بچه‌ها کم‌تر باشد، زندگی بهتر می‌شود. بعضی از مامان و باباها هم به حرف این آدم‌ها گوش کردند. کم‌کم تعداد بچه‌ها کم شد؛ اما این روزها دیگر این شعار مورد قبول نیست. به جای آن می‌گوییم: «فرزند بیش‌تر، خانواده‌ی سالم‌تر.»

راستش من هم دیدم فرصت مناسبی ا‌ست تا به سراغ شما بیایم و نظر شما را درباره‌ی این مسئله‌ی مهم بپرسم.

چرا بعضی‌ها فکر می‌کنند بچه‌ی کم‌تر داشتن بهتر است؟

سیدمحمدمهدی: به خاطر این‌که فکر می‌کنند از پسِ هزینه‌های بچه برنمی‌آیند. با خودشان می‌گویند الآن در شرایطی که قیمت همه‌چیز بالاست، چه‌طوری می‌شود این همه خرج کرد؟ تازه توقعات بچه‌های امروزی هم خیلی زیاد شده. هر کدام‌شان یک اتاق تکی می‌خواهند با کلی امکانات مثل تبلت اختصاصی و...

علیرضا: به نظرم شاید از تربیت بچه‌ها می‌ترسند و فکر می‌کنند اگر بچه‌ها زیاد باشند، نمی‌توانند آن‌ها را خوب تربیت کنند؛ چون پدرها و مادرها خیلی سرشان شلوغ شده و کم‌تر فرصت دارند که به بچه‌ها برسند؛ اما این اشتباه است!

به نظر شما امتیاز فرزند زیاد داشتن چیست؟

علیرضا: آرامش خانواده بیش‌تر می‌شود. بعد چون تعدادشان زیاد است، کارها تقسیم می‌شود و به هر نفر کار کم‌تری می‌رسد. مثلاً اگر سه‌تا برادر باشند، هر روز یک کدام‌شان می‌رود نان می‌خرد. حوصله‌ی بچه‌ها هم توی خانه سر نمی‌رود؛ چون هم‌بازی دارند.

سیدمحمدمهدی: از نظر دینی هر چه‌قدر بچه‌ها بیش‌تر باشند، برکت هم در خانواده بیش‌تر می‌شود. تازه اگر خدای ناکرده دشمن به کشور حمله کند، افراد بیش‌تری می‌توانند برای دفاع به جبهه بروند. خواهر و برادرهای بزرگ‌تر هم می‌توانند به کوچک‌تر‌ها در درس‌های‌شان کمک کنند. این‌جوری دیگر نیازی هم به معلم خصوصی نیست.

به نظر شما چرا خانواده‌های قدیمی اکثراً پرجمعیت بودند؟

سیدمحمدمهدی: توکل‌شان به خدا بیش‌تر بوده و واقعاً اعتقاد داشتند هر بچه روزی‌‎اش را با خودش می‌آورد. بچه‌های قدیم هم خیلی قانع و کم‌توقع بودند و با شرایط‌شان کنار می‌آمدند.

علیرضا: خانواده‌های قدیمی ساده بودند و اصلاً چشم و هم‌چشمی نداشتند. برای هم زیاد وقت می‌گذاشتند. دید و بازدیدهای‌شان زیاد بود و به جای این‌که وقت‌شان را با گوشی و تبلت بگذرانند، به دیدن هم می‌رفتند و با هم حرف می‌زدند.

فکر می‌کنید بچه‌ی کم داشتن، در آینده چه آسیبی به خانواده‌ها می‌زند؟

علیرضا: شادی و مهربانی در خانه کم می‌شود. وقتی آدم تک‌فرزند باشد، پدر و مادرش فقط به او گیر می‌دهند و او را تحت فشار می‌گذارند.

سیدمحمدمهدی: جمعیت پیر کشور بیش‌تر می‌شود و تعداد جوان‌ها در جامعه کم می‌شود و این باعث ایجاد افسردگی می‌شود. تازه وقتی این بچه‌ها بزرگ می‌شوند و ازدواج می‌کنند، بچه‌های‌شان حسرت می‌خورند که چرا عمو، عمه، دایی و خاله ندارند.