مکان‌هایی برای یک زندگی هیجان‌انگیز (ص 26 و 27)

زندگی به سبک مورچه‌ها

هاجر زمانی

نمی‌دانم کتاب «سفر به اعماق کُره‌ی زمین»ِ ژول ورن را خوانده‌اید یا نه. شاید هم کارتنش را دیده باشید. به هر حال دنیای زیرِ زمین همیشه برای آدم‌ها جالب بوده است و داستان‌ها و فیلم‌های زیادی در موردش نوشته‌ و یا ساخته‌اند. چرا راه دور برویم؟ نمونه‌ی واقعی‌اش هم وجود دارد و آدم‌ها مثل مورچه‌ها دارند زیرِ زمین زندگی می‌کنند! در مورد صدها سال پیش صحبت نمی‌کنم، در همین دوره و زمانه‌ی خودمان آدم‌هایی هستند که زندگی زیرِ زمین را به روی زمین ترجیح دادند و احتمالاً احساس خوش‌بختی هم می‌کنند!

سلام کوبرپدی

اسم این شهر زیرزمینی کوبرپدی است. کوبرپدی، شهر کوچکی در شمال ایالت استرالیای جنوبی است و در 850 کیلومتری شمال شهرِ آدِلاید واقع شده است. آب و هوای این قسمت گرم و خشک است؛ و اگر قدم به این منطقه بگذارید، در نگاه اول به نظرتان متروکه می‌آید. زمین این منطقه صاف و بدون درخت و حتی بوته و خار است! یک کویر درست و حسابی. فقط چند تا خانه‌ی پراکنده، چند مهمان‌خانه، یک پاسگاه پلیس، یک مدرسه و یک بیمارستان را می‌بینید؛ اما این فقط ظاهر ماجراست! قسمت‌های هیجان‌انگیزش باقی مانده است.

به زیر زمین خوش آمدید

نیمی از شهر کوبرپدی زیرِ زمین ساخته شده است. توی یک عالمه دالان و غار و تونل‌های زیرزمینی. توی این تونل‌ها چی پیدا می‌شود؟ همه‌چیز! خانه، هتل، کافه و رستوارن، گورستان و حتی کلیسا و زمین گُلف! خلاصه هر چیزی که یک شهر واقعی به آن نیاز دارد.

سوغاتی کوبرپدی

چیزی که توی کوبرپدی زیاد است، تابلوی خطر است. می‌گویند در این شهر 250 هزار دهانه‌ی تونل و معدن وجود دارد. اگر در دهانه‌ی هر تونل فقط یک تابلوی خطر هم باشد، برای مشهور شدن این تابلوهای خطر کافی است! این تابلوها به بازدیدکننده‌ها هشدار می‌دهد که هنگام قدم زدن توی کوبرپدی باید خیلی مراقب باشند. به خاطر علاقه‌ی بیش از حد مردم این شهر به این تابلوها، عکس‌شان را روی تیشرت، لیوان، کیف و اشیای دیگر زده‌اند و به توریست‌ها می‌فروشند! فکرش را بکنید، از کوبرپدی با خودتان تابلوی خطر سوغات بیاورید!

خیلی هم بد نشد

خانه‌های اولیه‌ی کوبرپدی حفره‌هایی توی دل زمین بود؛ اما خانه‌های جدید خیلی شیک و مجلسی حفاری شدند. این خانه‌ها حتی انباری و کمددیواری هم دارند. همه‌ی اتاق‌ها دارای نورگیرهای عمودی هستند که باعث تهویه‌ی هوا و تنظیم درجه‌ی حرارت اتاق‌ها می‌شوند.

اصل ماجرا

اما راز ساخت این شهر زیرزمینی فقط برای فرار از گرمای سطح زمین است؟ مسلماً نه، در سال 1815 میلادی، یک پسربچه‌ی چهارده‌ساله به همراه پدرش و یک گروه کاوشگر طلا، به منظور استخراج طلا به این منطقه آمده بودند. وقتی آن‌ها از تشنگی به سایه‌ی سنگ‌ها پناه بردند، پسربچه یک تکه‌سنگ قیمتی و زیبای اوپال را پیدا می‌کند. بعد از این ماجرا ظرف چند سال صدها جوینده‌ی سنگ‌های قیمتی به این منطقه هجوم آوردند و شروع به کندن زمین کردند. آن‌ها خیلی زود فهمیدند که زندگی روی سطح زمین خیلی سخت است و به فکر چاره افتادند که تأسیس همین شهر کوبرپدی خودمان بود. آن‌ها برای مشکل آب هم در این منطقه فکری کردند. یک تانکر بزرگ با گنجایش دومیلیون لیتر آب در زیر زمین ساختند تا گرمای زمین باعث هدر رفتن آب نشود. البته پر کردن این تانکر به این راحتی هم نبود و آن‌جا هم باران کافی نمی‌بارید. این تانکر عظیم تا سال 1925 هم پر نشد. وقتی جنگ جهانی دوم شروع شد، شرایط برای مردم این منطقه سخت‌تر شد و آن‌جا را ترک کردند. کوبرپدی تا سال 1946 خالی از سکنه بود. بعد از جنگ دوباره عده‌ای به این منطقه برگشتند و با ساخت جاده و امکانات دیگر، به مرور راه را برای ورود افراد دیگر به این منطقه باز کردند. باور کنید دل کندن از سنگ‌های قیمتی خیلی سخت است، برای همین این آدم‌ها زندگی در زیر زمین را به روی زمین ترجیح دادند و حسابی برای ماندن در این منطقه مقاومت کردند!

سنگی به نام اوپال

سنگ اوپال به نام سنگ خوش‌بختی معروف است و معمولاً هفت رنگ است. بهترین سنگ اوپال در استرالیا یافت می‌شود و داشتن آن نشانه‌ی سلیقه و درک خاص از سنگ‌های قیمتی است؛ زیرا دارنده‌ی آن حتماً باید به خواص و اهمیت این سنگ پِی برده باشد. این سنگ، سنگ مخصوص هنرمندان است و طیف‌های رنگی زیادی دارد. جالب است بدانید مدتی در شهر کوبرپدی، معدنچیان آن‌قدر سنگ جمع کرده بودند که روی دست‌شان مانده بود و خریداری نداشت؛ اما حالا هر قیراط این سنگ و خصوصاً نوع آتشین آن کلی قیمت دارد!

فهرست مطالب