اتاق مشاور / کتاب خواندن - تک‌فرزند بودن

اتاق مشاور

مهدیس حسینی

کارشناس روان‌شناسی بالینی

● کتاب خواندن

سلام!

پدر و مادرم خیلی به کتاب خواندن علاقه دارند و همه‌اش به من فشار می‌آورند که کتاب بخوان؛ اما من به کتاب خواندن علاقه‌ای ندارم. من به بازی‌های کامپیوتری بیش‌تر علاقه دارم، ولی پدر و مادرم به شدت مخالف این‌جور بازی‌ها هستند. آیا می‌توانم آن‌ها را راضی کنم که این‌قدر به من فشار نیاورند؟

علی. ر، از بجنورد

دوست عزیزم، سلام!

کاش کمی به پدر و مادر‌تان هم حق می‌دادید که نگران شما باشند و این‌که به شما اصرار می‌کنند تا کتاب بخوانید بیش‌تر به این دلیل است که نگران آینده‌ی شما هستند. دوست خوبم، افراط و زیاده‌روی در هیچ کاری پسندیده نیست، مخصوصاً انجام بازی‌های کامپیوتری. خوب است همان‌قدر که زمان خود را به انجام بازی‌های کامپیوتری اختصاص می‌دهید، به همان اندازه به انجام فعالیت‌های دیگری هم‌چون کتاب خواندن که پدر و مادرتان بسیار به آن تشویق‌تان می‌کنند یا پرداختن به ورزش یا انجام یک هنر هم بپردازید. راستی تا به حال برای‌تان پیش آمده است که به دانستن این موضوع علاقه‌مند شده باشید که بازی‌های کامپیوتری چگونه طراحی شده‌اند، یا اولین بازی کامپیوتری چه نام داشت و چه کسی آن را طراحی کرد؟ یا این‌که در رؤیاهای‌تان خواسته باشید که خودتان یک بازی کامپیوتری طراحی کنید. قطعاً یکی از عواملی که به کسب چنین اطلاعاتی به شما کمک می‌کند، کتاب خواندن و داشتن اطلاعات در این زمینه است.

یکی از موضوعاتی که در همین ابتدای نوجوانی می‌تواند به شما کمک کند درک این موضوع است که مصرف‌کننده نباشید. خوب است گاهی اوقات اگر به موضوعی علاقه‌مند هستید، نسبت به آن کنجکاوی نشان دهید؛ مثلاً همین انجام بازی‌های کامپیوتری. گاهی خوب است نسبت به بازی‌ای که انجام می‌دهید کمی هم اطلاعات کسب کنید. این‌که سازنده‌ی آن چه کسی بوده و یا چگونه و در چه مدت‌زمانی این بازی را طراحی کرده است. گاهی اوقات پرداختن به بعضی فعالیت‌ها بیش‌تر برای تفریح و سرگرمی است؛ اما زمانی که از حالت سرگرمی خارج می‌شود و شما بیش از اندازه به آن فعالیت وابسته می‌شوید و در پایان آن وابستگی جز صرف وقت و زمان باارزش خود برای فعالیتی که هیچ سودی برای شما نداشته است، شما به چیز دیگری دست پیدا نکرده‌اید و این یعنی شما یک مصرف‌کننده هستید. امیدوارم که کاملاً منظور من را درک کرده باشید!

● تک‌فرزند بودن

سلام خانم مشاور!

من در خانواده، تک‌فرزند هستم. سنّ پدر و مادرم خیلی بالاست؛ چون آن‌ها در اوایل زندگی خود بچه‌دار نمی‌شدند، بعد هم که خدا مرا به آن‌ها داد، دیگر حوصله‌ی بچه‌داری ندارند. در کودکی هر چه می‌گفتم کاش یک داداش یا یک خواهر داشتم، پدرم می‌گفت ما دیگر حوصله‌ی بچه‌داری نداریم؛ چون مادرت به خاطر تو داروهای زیادی خورده که این داروها روی اعصابش تأثیر گذاشته است.

فامیل‌های ما هم بچه‌ای هم‌سن‌و‌سال من ندارند. بچه‌های عموها، دایی‌ها، عمه‌ها و خاله‌ها همه از من بزرگ‌تر هستند و خیلی‌های‌شان ازدواج کرده‌اند. فامیل‌های ما همه پرجمعیت هستند و اصلاً تک‌فرزندی را عیب می‌دانند. به نظر من آن‌ها درست می‌گویند. عیبش همین است که فرزند، در تنهایی افسرده می‌شود.

بی‌بی معصومه. خ، مهاجر افغانی

دوست عزیزم، سلام!

تنهایی‌تان را درک می‌کنم و می‌فهمم که تا چه اندازه از این‌که هیچ برادر و یا خواهری ندارید، احساس ناراحتی می‌کنید. کمی هم به پدر و مادرتان حق بدهید. شاید مادر شما واقعاً توانایی آوردن یک فرزند دیگر را نداشته است. کمی خودتان را جای او بگذارید و سعی کنید دیگر در مورد این موضوع که چرا خواهر و یا برادری ندارید غصه نخورید و یا آن‌ها را تحت فشار نگذارید که چرا دیگر بچه‌دار نشده‌اند. درست است که داشتن یک خانواده‌ی پرجمعیت بسیار جالب و هیجان‌انگیز است و انسان در چنین شرایطی هیچ‌گاه احساس غم، ناراحتی و یا افسردگی نمی‌کند، اما فراموش نکنید که این پایان راه نیست.

سعی کنید نگاه‌تان را عوض کنید، ناامید نشوید، دوستان صمیمی پیدا کنید و سعی کنید آن‌قدر رابطه‌‌ی‌تان را با دوستان‌تان محکم کنید که آن‌ها بتوانند جای خواهرِ نداشته‌ی‌تان را پر کنند. با آن‌ها درس بخوانید، به کتاب‌خانه بروید و یا از آن‌ها دعوت کنید به خانه‌ی‌تان بیایند. لزوماً واجب نیست چون آرزوی داشتن یک خواهر را دارید، حتماً خواهری داشته باشید که هر دو از یک مادر متولد شده‌اید. گاهی اوقات دوستی در زندگی‌مان داریم که از یک خواهر برای‌مان می‌تواند نزدیک‌تر باشد، از آرزوهای‌تان با هم حرف بزنید و این‌که چه برنامه‌ای برای آینده‌‌ی‌تان دارید. امیدوارم متوجه منظور من شده باشید.

سعی کنید وقتی پلی نیست تا از رودخانه رد شوید، خودتان برای رد شدن از رودخانه پلی بسازید. تنها کافی است شرایط را کمی تغییر دهید و به گونه‌ای دیگر به اطراف‌تان نگاه کنید.

فهرست مطالب