تعداد نشریات | 54 |
تعداد شمارهها | 2,388 |
تعداد مقالات | 34,317 |
تعداد مشاهده مقاله | 13,016,188 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,718,114 |
لطف در نزد آکویناس و در کلام شیعه | ||
نقد و نظر | ||
مقاله 10، دوره 3، شماره 9، دی 1375، صفحه 166-206 اصل مقاله (248.52 K) | ||
نوع مقاله: تخصصی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jpt.1996.22826 | ||
نویسنده | ||
حسین واله | ||
تاریخ دریافت: 10 اردیبهشت 1396، تاریخ پذیرش: 10 اردیبهشت 1396 | ||
چکیده | ||
مقدمه: از جمله مفاهیم بسیار مهم و کلیدى در کلام مسیحیت، مفهوم لطف [Grace] است. متناظر با این مفهوم، در کلام شیعى قاعده لطف قرار دارد که از مسائل پراهمیت است و کاربردى گسترده دارد. در بدو امر، ممکن است این سؤال به نظر آید که چه نسبتى بین این دو مفهوم برقرار است. تحقیق حاضر کوششى است در معرفى این دو اندیشه و پیوندى که میان آنها وجود دارد. گستره دامنه قاعده لطف در کلام شیعى، کم و بیش آشکار است. از این قاعده در تثبیت مسائل پراهمیتى چون نبوت عامه، امامت، عصمت و توجیه امورى همچون رنج و ثواب و عقاب بهره مىگیرند. گاه دامنه کاربرد آن را به فقه هم کشاندهاند و در باب نهى از منکر مثلا از آن سود جستهاند. اغلب متکلمان شیعى این قاعده را پذیرفتهاند، و هر کدام توجیهى بیان نمودهاند. در کلام مسیحیت، اهتمام وافرى به مباحث متعلق به لطف صورت گرفته است. نظام کلامى ویژهاى در قرون وسطاى مسیحى تحت عنوان الهیات لطف پرداخته شده و تحولات چشمگیرى در برداشت از این اندیشه در تاریخ مسیحیت صورت گرفته است. اگر بگوییم اندیشه لطف در شمار مفاهیم کلیدى دیانت مسیحى است، اغراق نکردهایم. این اندیشه، حلقه وصل مفاهیم اساسى این دین است و تحولات نظرى، کلامى و فلسفى، انعکاس روشنى در آن یافته است. امروزه که باب محاوره بین الادیانى از نو گشوده شده است، بیجا نیست که پارهاى از آموزههاى عمده دینى اسلام و مسیحیت، به بررسى تطبیقى گذارده شود و اگر مایههاى اصیلى در آن یافت گردید استخلاص شود. مقاله حاضر گامى کوتاه و ابتدایى در این مسیر است. | ||
عنوان مقاله [English] | ||
لطف در نزد آکویناس و در کلام شیعه | ||
نویسندگان [English] | ||
Housein waleh | ||
چکیده [English] | ||
مقدمه: از جمله مفاهیم بسیار مهم و کلیدى در کلام مسیحیت، مفهوم لطف [Grace] است. متناظر با این مفهوم، در کلام شیعى قاعده لطف قرار دارد که از مسائل پراهمیت است و کاربردى گسترده دارد. در بدو امر، ممکن است این سؤال به نظر آید که چه نسبتى بین این دو مفهوم برقرار است. تحقیق حاضر کوششى است در معرفى این دو اندیشه و پیوندى که میان آنها وجود دارد. گستره دامنه قاعده لطف در کلام شیعى، کم و بیش آشکار است. از این قاعده در تثبیت مسائل پراهمیتى چون نبوت عامه، امامت، عصمت و توجیه امورى همچون رنج و ثواب و عقاب بهره مىگیرند. گاه دامنه کاربرد آن را به فقه هم کشاندهاند و در باب نهى از منکر مثلا از آن سود جستهاند. اغلب متکلمان شیعى این قاعده را پذیرفتهاند، و هر کدام توجیهى بیان نمودهاند. در کلام مسیحیت، اهتمام وافرى به مباحث متعلق به لطف صورت گرفته است. نظام کلامى ویژهاى در قرون وسطاى مسیحى تحت عنوان الهیات لطف پرداخته شده و تحولات چشمگیرى در برداشت از این اندیشه در تاریخ مسیحیت صورت گرفته است. اگر بگوییم اندیشه لطف در شمار مفاهیم کلیدى دیانت مسیحى است، اغراق نکردهایم. این اندیشه، حلقه وصل مفاهیم اساسى این دین است و تحولات نظرى، کلامى و فلسفى، انعکاس روشنى در آن یافته است. امروزه که باب محاوره بین الادیانى از نو گشوده شده است، بیجا نیست که پارهاى از آموزههاى عمده دینى اسلام و مسیحیت، به بررسى تطبیقى گذارده شود و اگر مایههاى اصیلى در آن یافت گردید استخلاص شود. مقاله حاضر گامى کوتاه و ابتدایى در این مسیر است. | ||
مراجع | ||
1. دائرةالمعارف دین، مدخل: Grace . | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,464 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 280 |