تعداد نشریات | 54 |
تعداد شمارهها | 2,388 |
تعداد مقالات | 34,317 |
تعداد مشاهده مقاله | 13,016,322 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,718,276 |
مبانى دینى و فرهنگ سیاسى مشارکتى | ||
نقد و نظر | ||
مقاله 4، دوره 2، شماره 8-7، تیر 1375، صفحه 86-111 اصل مقاله (212.7 K) | ||
نوع مقاله: تخصصی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22081/jpt.1996.22838 | ||
نویسنده | ||
سیدعلی میرموسوی | ||
تاریخ دریافت: 10 اردیبهشت 1396، تاریخ پذیرش: 10 اردیبهشت 1396 | ||
چکیده | ||
مقدمه 1. سطح بالاى مشارکتسیاسى از جمله شاخصهاى مهم توسعه سیاسى بوده و در مقابل آن بىتفاوتى سیاسى قرار دارد. از نظر کسانى که رخدادهاى سیاسى جوامع را تابع الگویى خاص که در فرهنگ جامعه ریشه دارد مىشمارند بالا بودن سطح مشارکتسیاسى مبتنى بر وجود فرهنگ سیاسى مشارکتى است. بر این اساس بررسى فرایند توسعه سیاسى در جوامع اسلامى مسبوق به پژوهش پیرامون رابطه مبانى دینى و فرهنگ مذکور مىباشد. سؤالاتى که در این باره مطرح است را این گونه مىتوان ذکر نمود. التزام به معارف دینى و شریعت اسلام چه الگویى از مشارکتسیاسى را برمىتابد؟ با قبول امکان برداشتهاى مختلف از تعالیم اسلام، کدام یک از وجوه ممکن برداشتهاى دینى با فرهنگ سیاسى مشارکتى سازگارتر به نظر مىرسد؟ 2. با توجه به سؤالات فوق روشن مىگردد که پرداختن به موضوع از دو منظر ممکن است. اول: این دیدگاه، که مىتوان آن را «تاریخىتطبیقى» نامید، بر این مفروض استوار است که در نظام سیاسى «مدینه» که در صدر اسلام توسط مسلمانان و به رهبرى پیامبر اکرم(ص) تاسیس گردید الگویى از مشارکت وجود داشته است. این الگو نه تنها با مبانى کلامى و فقهى اسلام ناسازگارى نداشته بلکه شاید براساس آن بنیاد شده است. از سوى دیگر تحولات بوجود آمده در دوره میانه (1) موجب گردید تا اندیشه سیاسى اسلام بر محور اقتدارگرایى شکل گرفته و عناصر مشارکتى موجود در آن به فراموشى سپرده شود. اکنون بر دلسوزان تفکر ناب اسلامى شایسته و بایسته است تا با مطالعه تاریخ اسلام و سیره رهبران معصوم و بالاخص پیامبر اکرم و همچنین مسلمانان عصر تشریع به استخراج و استنباط آن الگو پرداخته و شاخصهاى آن را یافته و برحسب مقتضیات زمان و مکان جامعه کنونى آن را تفسیر و با شرایط فعلى تطبیق دهند. امتیاز پژوهشى که بر این طریق صورت پذیرد آن است که بجاى اسلامى کردن پدیدههاى امروزى، الگویى اسلامى را براى جامعه کنونى، عرضه مىدارد که خاستگاه آن در منابع و متون اسلامى و سیره نبوى است. در عین حال بعید نیست که در تطبیق آن گرفتار سلیقهگرایى شویم به علاوه در صورتى که شاخصهاى فرهنگ مشارکتى در جریان تبادل فرهنگى به جامعه اسلامى چنان راه یافته باشد که ضرورت انطباق مبانى دینى را بدنبال آورد. انتخاب این روش چندان قرین به توفیق به نظر نمىرسد. | ||
عنوان مقاله [English] | ||
مبانى دینى و فرهنگ سیاسى مشارکتى | ||
نویسندگان [English] | ||
Seyyed ali Mirmousavi | ||
چکیده [English] | ||
مقدمه 1. سطح بالاى مشارکتسیاسى از جمله شاخصهاى مهم توسعه سیاسى بوده و در مقابل آن بىتفاوتى سیاسى قرار دارد. از نظر کسانى که رخدادهاى سیاسى جوامع را تابع الگویى خاص که در فرهنگ جامعه ریشه دارد مىشمارند بالا بودن سطح مشارکتسیاسى مبتنى بر وجود فرهنگ سیاسى مشارکتى است. بر این اساس بررسى فرایند توسعه سیاسى در جوامع اسلامى مسبوق به پژوهش پیرامون رابطه مبانى دینى و فرهنگ مذکور مىباشد. سؤالاتى که در این باره مطرح است را این گونه مىتوان ذکر نمود. التزام به معارف دینى و شریعت اسلام چه الگویى از مشارکتسیاسى را برمىتابد؟ با قبول امکان برداشتهاى مختلف از تعالیم اسلام، کدام یک از وجوه ممکن برداشتهاى دینى با فرهنگ سیاسى مشارکتى سازگارتر به نظر مىرسد؟ 2. با توجه به سؤالات فوق روشن مىگردد که پرداختن به موضوع از دو منظر ممکن است. اول: این دیدگاه، که مىتوان آن را «تاریخىتطبیقى» نامید، بر این مفروض استوار است که در نظام سیاسى «مدینه» که در صدر اسلام توسط مسلمانان و به رهبرى پیامبر اکرم(ص) تاسیس گردید الگویى از مشارکت وجود داشته است. این الگو نه تنها با مبانى کلامى و فقهى اسلام ناسازگارى نداشته بلکه شاید براساس آن بنیاد شده است. از سوى دیگر تحولات بوجود آمده در دوره میانه (1) موجب گردید تا اندیشه سیاسى اسلام بر محور اقتدارگرایى شکل گرفته و عناصر مشارکتى موجود در آن به فراموشى سپرده شود. اکنون بر دلسوزان تفکر ناب اسلامى شایسته و بایسته است تا با مطالعه تاریخ اسلام و سیره رهبران معصوم و بالاخص پیامبر اکرم و همچنین مسلمانان عصر تشریع به استخراج و استنباط آن الگو پرداخته و شاخصهاى آن را یافته و برحسب مقتضیات زمان و مکان جامعه کنونى آن را تفسیر و با شرایط فعلى تطبیق دهند. امتیاز پژوهشى که بر این طریق صورت پذیرد آن است که بجاى اسلامى کردن پدیدههاى امروزى، الگویى اسلامى را براى جامعه کنونى، عرضه مىدارد که خاستگاه آن در منابع و متون اسلامى و سیره نبوى است. در عین حال بعید نیست که در تطبیق آن گرفتار سلیقهگرایى شویم به علاوه در صورتى که شاخصهاى فرهنگ مشارکتى در جریان تبادل فرهنگى به جامعه اسلامى چنان راه یافته باشد که ضرورت انطباق مبانى دینى را بدنبال آورد. انتخاب این روش چندان قرین به توفیق به نظر نمىرسد. | ||
مراجع | ||
1. دوره میانه از یک نظر منطبق با دورانى است که با تحول اندیشه خلافت و تبدیل آن به سلطنت (همزمان با حاکمیت امویان) آغاز و تا زمان الغاى رسمى خلافت عثمانى در سال 1924 ادامه مىیابد در تاریخ اندیشه سیاسى ایران این دوره با اندیشه خاجه نصیرالدین طوسى و پیدایش نظریه شاهى آرمانى و سیاستنامهنویسى آغاز و سپس با جایگزینى شریعتنامهنویسى به جاى آن ادامه مىیابد و با تحولات فکرى دوران مشروطیت پایان مىیابد. | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 571 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 240 |