گزیده نامه ها

اصحاب حوزه
سلام علیکم‏
غمى شدید دلم را مى‏فشارد. پرسشهاى گوناگون در ذهنم وجود دارد. ناتوانى از پاسخ بدین‏پرسشها و عدم‏حلّ عقده‏ها، بسیار اندیشناک و مضطربم کرده است. با خود گفتم درد دلم را با شما، که مدت هشت سال است با مجلّه‏تان مأنوسم، در میان بگذارم. شاید التیامى باشد براى خودم و هم سوژه‏هایى براى شما.

نظام جمهورى اسلامى، بر اساس اصل: «یا من سبقت رحمته غضبه» بال عطوفت و مهربانى خویش را نه تنها بر گناهکاران قاصر گشود که مقصران و منافقان را نیز، چه در جامعه و چه در حوزه، مورد عفو خویش قرارداد. چه بسیار نویسندگان و تئورى پردازانى در جامعه ما هستند که در رژیم طاغوت، معماران نظام شاهنشاهى و تئورى پرداز حزب رستاخیز و انقلاب سیاه شاهنشاهى بودند و یا قلم، شعر و فکر آنان همسو با خواسته‏هاى ساواک و سازمان «سیا» بود؛ امّا امروز، یا مدعى العموم شده‏اند و یا با چهره مقدس مآبانه، تزها و طرحها خوش باور را تحت تأثیر افکار خویش، قرار مى‏دهند.

چه بسیار روحانى نمایانى که زبان، فکر، آبرو و سکوتشان، مستقیم و غیر مستقیم، در جهت خواست نظام طاغوت و علیه مجاهدان نستوهى همچون: آیة الله خامنه‏اى، شهید بهشتى، شهید مطهرى، حجة الاسلام و المسلمین هاشمى رفسنجانى و... بود.

برخى از آنان، وقیحانه، هماهنگ با ساواک شاه، این بزرگان را متهم و وهابى، مارکسیسم اسلامى و...
کردند و قیام پانزده خرداد را به خطا دانستند و خون شهیدان آن روز را بر ذمهّ امام راحل، رحمة الله علیه، دانستند. عصر غیبت کبرى را زمان حرمت دخالت در سیاست شمردند و.

این عناصر، در حضور امام راحل، میدان ظهور نیافتند و هرگاه از لانه‏هاى خویش سربر مى‏آوردند، با نفس مسیحایى و بیان الهى آن بزرگمرد، مواجه مى‏شدند و به سوراخهاى خویش مى‏خزیدند. ولى حال که دوران سازندگى کشور در ابعاد فرهنگى، اقتصادى، اجرایى و... رسیده است، نه تنها به حقّ خویش قانع نشده که پا از گلیم خویش بیرون گذاشته و خود را صاحب انقلاب مى‏دانند و تلاش همه جانبه‏اى را در جهت حاکمیت اندیشه‏هاى واپس گرایانه خود بر انقلاب و مردم آغاز کرده‏اند.

اینان، به کمک هم مسلکان زمان طاغوت، زیرکانه در عرصه‏هاى فرهنگى و اقتصادى، تصمیم به پیشروى گرفته‏اند و از فضاى باز فعلى، بسیار سود مى‏برند.

مجلّه حوزه نیز، که چشم و چراغ ما طلاب جوان است، مهر سکوت بر لب زده و همانند گذشته به افشاگرى این عناصر و اندیشه آنان نمى‏پردازد.

حقیر، از مجلّه انتظار دارم، لااقل، خطرات این اندیشه و نتایجى که این طرز تفکر براى انقلاب عزیزمان در پى خواهد داشت، براى طلاب و روحانیان بیان کند و سهم خود را در حفظ دستاوردهاى خون شهیدان، نسبت به این آفت بزرگ ایفا نماید.

قم عبدالله دیندار
چند پیشنهاد بر برادران مسؤول مجلّه حوزه‏
1. در مجلّه مقالاتى را جهت شناسایى شخصیت علمى و فقهى حضرت آیة الله خامنه‏اى اختصاص دهید.

2. با توجّه به این که برخى از روشنفکران، دانشجویان و... امروزه در خلأ دینى - معنوى به سر مى‏برند و نداسته براى رفع تشنگى روحى، به هر طرفى روى مى‏آورند، پیشنهاد مى‏شود که: درباره مشکلات روحى این گروه از جامعه کار بشود و راههاى منطقى و علمى ارائه گردد. در این زمینه مى‏توان از خود روشنفکران و دانشجویان هم کمک گرفت.

3. درباره تحوّل حوزه و تخصصى شدن رشته‏هاى حوزوى ونظریه‏هاى حضرت امام، رحمة الله علیه، و حضرت آیة الله خامنه‏اى مقالاتى اختصاص داده شود.

4. پیشنهاد مى‏شود: مباحث استراتژى و برنامه‏هاى جامع و فراگیر نظیر: جغرافیا، دریا، قضا، جمعیت، منابع زیر زمینى، و... از نظرگاه و سیره حضرت رسول(ص)، بازبان و تفکر حدید مطرح شود.

ارومیه، على ناظرى‏
برادر گرامى‏

1. درباره زندگانى علمى، سیاسى و...مقام معظم رهبرى، در نظر داریم در آینده، کارهایى انجام بدهیم.

2. مجلّه حوزه، از آغاز درباره مسایل حوزه و چگونگى تحول در آن مباحث مبسوطى داشته است (گزارشى از آن را در سرمقاله شماره 48، مطالعه بفرمایید)و در آینده به حول قوّه الهى، مباحث جدیدى را مطرح خواهد کرد.

حوزه‏
درباره مقاله بودجه حوزه‏
در شماره 48 آن مجلّه، طرحى تحت عنوان:«بودجه حوزه»، به قلم آقاى واعظ زاده خراسانى، به چاپ رسیده است.

در پایان مقاله، نویسنده محترم مرقوم فرموده‏اند:

«استدعا دارم، از موافقین و مخالفین، نظر خود را در این مجلّه اعلام نمایند.» به نظر این جانب، این طرح، براى سازماندهى به بودجه حوزه، بهترین طرح است. به احتمال زیاد، حضرت ولى عصر(عج)، اگر در زمان ما ظهور فرمایند، همین کار را مى‏کنند.

بعد از رحلت مرحوم آیة الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى، که بنده در قم مشغول تحصیل بودم، یک - دو سال این طرح عملى شد.

حضرات آیات ثلاث: صدر، حجّت و خوانسارى وجوهى را که از مقلدان دریافت مى‏کردند، مى‏فرستادند نزد امین مرحوم حاج شیخ عبدالکریم که به گمانم، حاج محمد حسین یزدى بود.

سر هر ماه، توسط حاج سید عبدالوهّاب، مقسم حوزه، بین طلاب تقسیم مى‏شد. لکن چیزى که هست باید طرح را طورى بیان کرد که عملى باشد و گرنه بهترین طرحها اگر مطرح شود، ولى عملى نباشد، فایده‏اى ندارد.

به نظر مى‏رسد براى عملى شدن طرح فوق، باید نکاتى را در نظر داشت، از جمله:

1. دستگاه و بیوت مراجع، کماکان، باقى بماند.

2. مراجع بزرگوار، به تمامى مقلدان خود، چه در داخل و چه در خارج، اعلان کنند که مقدار از سهم امام را(نصف یا بیشتر)، به حساب بانکى ویژه حوزه‏هاى علمیه، واریز کنند.

3. مجمعى براى اداره این امور و ساماندهى به شهریه طلاب و بررسى لیاقتها، تشکیل شود. در این جمع، هر یک از مراجع، نماینده ویژه‏اى داشته باشند که همگى زیر نظر مستقیم نماینده مقام معظم رهبرى، انجام وظیفه کنند.

حوزه علمیه باقرى خوانسار
سیّد مهدى غضنفرى
مقام معظّم رهبرى‏
در حوزه‏ها باید به افکار جدید در همه زمینه‏ها میدان داده شود. البتّه مقصود ما، افکار انحرافى و التقاطى و خروج از اصول نیست. بلکه مقصود افکار نو بر اساس پایه‏ها و مبانى فقاهت است. اگر چنانچه حرف و فکر جدیدى مطرح شد، به آن اعتنا و احترام کنند، بنده یک وقت پیشنهاد کردم یک مجلّه تخصّصى فقه در حوزه علمیه قم بوجود بیاید تا فضلاى نام آور یا فضلاى جوان و نورس فرصت پیدا کنند، افکار نو و برداشتهاى جدید فقهى خود را در آن مجلات مطرح کنند، این جور افراد باید شناخته بشوند، اگر کسى چیز جدیدى را فهمید، روى یک کاغذ بنویسد و در حوزه پخش کند تا همه بدانند چنین برداشت جدیدى در حوزه وجود دارد. خلاصه به جوانها، نوآوریها، ابتکارها و افکار جدید باید اهمیت داده شود.

1371/6/29 - آغاز درس خارج‏