آمار

تعداد نشریات48
تعداد شماره‌ها2,296
تعداد مقالات33,250
تعداد مشاهده مقاله11,853,706
تعداد دریافت فایل اصل مقاله5,038,249
. (1377). سخن اهل دل شعر. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1377(77), -.
. "سخن اهل دل شعر". اسلام و مطالعات اجتماعی, 1377, 77, 1377, -.
. (1377). 'سخن اهل دل شعر', اسلام و مطالعات اجتماعی, 1377(77), pp. -.
. سخن اهل دل شعر. اسلام و مطالعات اجتماعی, 1377; 1377(77): -.

سخن اهل دل شعر

پیام زن
مقاله 1، دوره 1377، شماره 77، مرداد 1377
تاریخ دریافت: 16 خرداد 1396،  تاریخ بازنگری: 13 اردیبهشت 1403،  تاریخ پذیرش: 16 خرداد 1396 
اصل مقاله
  سـفـر
((در ششمین سال مرگ پدرم, و با یاد او که با بارانـها سـفـر کـرد))

تـشـنـگـى دامـنـه داشـت.
قـریـه در حـسـرت بـاران مـى سـوخـت.
خـاک لـه لـه مـى زد.
جـوى در جـوى.
عـطش مـى نـوشـیـد.
کـرت در کـرت.
تـرک بـرمـى داشـت.
پدرم درد را مـى فـهمـیـد.
وسـعت فـاجـعه را حـس مـى کـرد.
پدرم مـى دانـسـت کـه چـرا.
آسـمـان غـمـگـیـن اسـت.
و نـمـى بـارد هیـچ.
تـب طوفـان مـلـخ.
وحـشـت سـنـگـیـنـى داشـت.
ریـشـه هاى پدرم مـى خـشـکـیـد.
و زمـیـن, خـاطره گـنـدم و گـل را.
بـه فـرامـوشـى داد.
در شـب فـاجـعه مـرگ گـیـاه.
چـار قـاطر, همـه هسـتـى مـا را بـا خـود.
تـا شـب شـهر کـشـانـد.
پدرم شـهرى شـد.
پدرم ایـنـجـا تـنـها بـود.
پدرم ایـنـجـا.
چـون گـلـى بـى ریـشـه.
مـى پژمـرد.
خـوب حـس مـى کـردم.
روى دوش پدرم.
شـهر سـنـگـیـنـى مـى کـرد.
پدرم, اهل آبـادى بـود.
مـزه بـاران را مـى فـهمـیـد.
چـیـن پیـشـانـى او بـا نـفـس سـنـبـلـه ها وا مـى شـد.
پدرم ایـنـجـا دق مـى کـرد.
دل سـبـز پدرم.
در هواى قـریـه.
پر پر مـى زد.
پدرم.
ریـشـه در مـزرعـه داشـت.
ریـشـه در رویـش داشـت.
ریـشـه در بـاران داشـت.
پدرم ایـنـجـا بـى مـعنـى بـود.
پدرم را یـک شـب.
بـارانـها بـا خـود بـردنـد.
مـحـمـدرضـا عـبـدالـمـلـکـیـان .
(نـقـل از مـجـمـوعـه شـعر ((آوازهاى اهل آبـادى))).

تقدیم به روح پرفتوح سربدار راه عشق, منادى مشروطه مشروعـه, شـهیـد
شـیـخ فـضـل الـلـه نـورى:.
به منـاسـبـت 11 مـرداد, سـالـگـرد شـهادت شـیـخ فـضـل الـلـه نـورى

بـر مـنـبـر دار

اى خـون حـمـاسـه در رگـانـت جـارى.
بـر شـب زدگـان, بـشـارت بـیـدارى.
بـر مـنـبـر دار, خـطبـه مـى خـوانـى سـرخ.
تـو شـیـخ شـهیـد سـربـدارى, آرى!.
حـمـاسـه تـمـاشـایـى .
آن شـیـخ شـهیـد, روح شـیـدایـى بـود.
در سـیـنـه او, دلـى اهورایـى بـود.
آن روز کـه سـربـدار آزادى شـد.
آن سـرخ, حـمـاسـه اى تـمـاشـایـى بـود.
خـورشـیـد .
تـو را هرگـز نـفـهمـیـدنـد, خـورشـیـد.
مـرامـت را نـپرسـیـدنـد, خـورشـیـد.
و پیـش چـشـم ظلـمـانـى تـریـن شـب.
تـو را شـب بـاوران چـیـدنـد, خـورشـیـد!.
شـهیـد عـشـق .
تـو مـهر روشـنـى بـخـش حـضـورى.
بـشـیـر صـادق صـبـح ظهورى.
نـگـردد پرتـو یـاد تـو خـامـوش.
شـهیـد عـشـق, فـضـل الـلـه نـورى.
رضـا اسـمـاعـیـلـى ـ فـروردیـن 74 .

بـوى گـل .

نـذر امـام رضـا(ع) .
اى پسـر فـاطمـه(س) نـور هدى!.
سـبـزتـریـن بـاغ بـهار خـدا.
بـا تـو گـل لالـه بـه صـحـرا دمـیـد.
بـوى گـل از بـاغ بـهاران رسـیـد.
عـطر دلاراى خـدا مـى دهى.
مـژده دیـدار بـه مـا مـى دهى.
دسـت نـیـاز مـن و خـاک درت.
خـاک تـو و مـژده جـانـپرورت.
بـا تـو دل از غـصـه رها مـى شـود.
پاکـتـر از آیـنـه ها مـى شـود.
اى گـل گـلـزار خـدا, یـا رضـا(ع)!.
آیـنـه قـبـلـه نـمـا, یـا رضـا(ع).
قـبـلـه دلـهاى پریـشـان تـویـى.
پادشـه مـلـک خـراسـان تـویـى.
نـذر تـو ایـن دل, دل شـیـدایـى ام.
نـذر تـو ایـن دیـده دریـایـى ام.
رفـتـه قـرار از دل تـنـهاى مـن.
گـر نـکـنـى یـاد مـن, اى واى مـن!.
مـنـتـظرم تـا کـه صـدایـم کـنـى.
از غـم و از غـصـه رهایـم کـنـى.
چـشـم امـیـدم بـه درت دوخـتـه اسـت.
ز آتـش عـشـقـت, دلـم افـروخـتـه اسـت.
مـنـتـظرم لـحـظه پرواز را.
سـبـزتـریـن لـحـظه اعـجـاز را.
بـنـد ز بـال و پر مـن, بـاز کـن.
اى پسـر فـاطمـه(س) اعـجـاز کـن!.
نـسـتـرن قـدرتـى ـ سـمـنـان .

پرسـشـى از آیـنـه

روى گـیـسـوى نـرم احـسـاسـم.
گـل زیـبـاى غـم نـشـانـده کـسـى.
مـى نـشـیـنـد بـه روى سـاحـل دل.
ردپاى عـبـور همـنـفـسـى.

روى پاگـرد پلـه تـردیـد.
مـى کـنـد مـکـث ـ لـحـظه اى ـ احـسـاس.
مـى زنـد روى شـیـشـه تـصـمـیـم.
یـک تـلـنـگـر, لـطیـف, بـاوسـواس.

مـى کـنـد در زلال سـرد عـرق.
چـهره گـر گـرفـتـه پاشـویـه.
مـى خـراشـد رخ لـطیـف سـکـوت.
بـا سـرانـگـشـت پنـجـه مـویـه.

مـى شـود سـاقـدوش بـانـوى بـغض.
اشـک, چـون مـى خـرامـد از پى غـم.
در نـگـاه خـمـوش آیـیـنـه.
مـى نـشـیـنـد غـبـار یـک مـاتـم.

مـى زنـد خـیـمـه زیـر چـشـمـانـم.
گـودى تـیـره مـصـیـبـت و درد.
مـى کـنـم پرسـشـى از آیـیـنـه:.
تـو بـگـو, عـاقـبـت چـه بـایـد کـرد؟.
سـیـنـه لـب ز خـنـجـر طعنـه.
مـى شـکـافـد بـه خـنـده اى غـمـگـیـن.
مـى دهد پاسـخـم: تـحـمـل کـن!.
چـاره اى نـیـسـت ـ اى رفـیـق ـ جـز ایـن.
مـژگـان فـرهمـنـد ـ اصـفـهان .

تـوضـیـح و پوزش. در شماره گذشته اشعارى از خواهران زهرا توکلى و پریناز رییـسـى, در همـیـن صـفـحـه بـه چـاپ رسـیـد. چون اشکالى در تنظیم ستونها وجود داشت, نام خواهر رییسى قبل از شعر ((آخـریـن پنـاه)) سـروده خـواهر تـوکـلـى درج شـده اسـت. چنانکه مضمون اشعار نیز گویاست, سه شعر نخست (صفحه 44) مـربـوط بـه ((زهرا توکلى)) و سه شعر دیگر مـربـوط بـه ((پریـنـاز ریـیـسـى)) اسـت با این توضیح از این دو شاعر و خوانندگان ارجمنـد پوزش مـى طلـبـیـم

آمار
تعداد مشاهده مقاله: 89