روزهاى مهتابى
بتول جعفرى
قرار گرفتن در بهترین و زیباترین روزهاى عمر, بى شک بدون مشقت نخواهد بود. روزهاى قشنگى که پروردگار مهربان به همگان ارزانى داشته و شکل گیرى شخصیت آینده بشر, تا حد بسیار بالایى مستلزم, برخوردارى از این دوران خوب و مفید یعنى دوران ((نوجوانى)) خواهد بود.
حد فاصل کودکى و جوانى پرالتهاب ترین و در عین حال لطیف ترین لحظه هاى زندگى را در بر دارد. بارها شنیده ایم کسانى مى گویند: ((اگر نوجوان مى شدم ...)) ولى وقتى در این دوران پرشکوه زندگى مى کنیم, گاه قدر لحظه هاى ناب و غیر قابل جبران آن را فراموش مى کنیم.
بى شک آشنایى با دنیاى دختران نوجوان, که گاه اضطرابها, خیالپردازىها, افت تحصیلى, انزواطلبى ها, لجبازیها, الگوپذیرىهاى گاه منفى را به دنبال دارد, مى بایست با یک اسلوب و روش اساسى و سازنده پى گیرى شود. تا نقاط قوت و ضعف قضایا مورد تحلیل و بررسى قرار گیرد و ریشه یابى این مشکل جز در سایه آشنایى با دنیاى دختران نوجوان امکان پذیر نخواهد بود.
درصددیم تا دریابیم,
دختران در اندک مدتى, پس از کودکى, چگونه به سوى دنیاى واقعیتهاى نو, گام برمى دارند و در تک تک رگهایشان چه تحولاتى رخ مى دهد; که آگاهى در زمینه بلوغ جسمى و فکرىشان, کمکى بسیار ارزنده برایشان خواهد بود تا بتوانند, قوانین, مسایل و رخدادهاى جسمى و روحى خود را بیازمایند و بیاموزند, خود را باور کنند و قابلیتهاى خویش را به کار گیرند.
مى دانیم;
دختران منشإ مهربانى و احساس اند.
زیباپسندى, همراه با هاله اى از حیائى پاک و ستودنى در روح و قلبشان موج مى زند و نوسانات عاطفى شان باید به زیباترین سمت کمال هدایت شود.
به همراه رشد جسمى شان, چونان آسمانى پر از ابر, گاه مى بارند و گاه آفتابى اند. طبع حساس و روح تازه نوجوان, هر آن به چیزى مى اندیشد و به دنبال زیبایى و محبت و کمال, تمام لحظه ها را مى کاود.
در این میان تحولات ذهنى, فکرى, استعدادى, استدلالى و استقلالى او هم مى شکفد و باید همه و همه به تک تک امیدها و بیمها و آرزوهایشان ارج بنهند.
در این دوران,
تغییرات سریع و عمیقى که در جسمشان پدید مىآید باعث بروز خلق و خو و رفتارهاى جدیدى در فرد مى شود. گاه به زیبایى و نازیبایى, کوتاهى یا بلندقدى, رنگ مو و چهره و ... حساس مى شود. زمانى به خود مى بالد و زمانى تنهایى را به همه چیز ترجیح مى دهد. برایش برقرارى تعادل و توازن امرى الزامى است, اما دریایى که گاه صاف و آبى ست و گاه خشمگین و خاکسترى و پر از موج, باید با مدد از روح تواناى خود و استمداد از پروردگار مهربانش در سایه آرامشى معقول و آسایشى پر از عشق به معبود, به امن و راحتى برسد. هرچه موج خود را محکم تر بر صخره هاى ساحل بکوبد, ریزتر خواهد شد.
به یاد بسپاریم که امام باقر(ع) فرمود:
((هر کس بر خدا توکل کند مغلوب نمى شود.))
