عکس شکسته‏

شکسته عکس سیاه و سپید مادر من‏
دو نیم گشته و تا خورده در برابر من‏
دو تکه شد نگرانى چشم‏هاى او
شکستن دو برابر نموده مادر من‏
بریده شد نگهش، نیم‏خنده او رفت‏
چکیده شبنمى از غصه، روى دفتر من‏
گریست عکس قدیمى ولى نه با چشمش‏
که از دریچه چشمان دیرباور من‏
گرفتم از خودم عکسى، شبیه مادر بود
در آن به جاى تو خندیده نیمِ دیگر من‏
و نیم‏عکس خودم را به عکس چسباندم‏
رخ تو بى‏گل خنده مباد مادر من‏

رزیتا نعمتى - قزوین‏

تو بگو

باید این بار ز هجران چه کس غمگین شد
باز آیا کسى از خاطره مى‏پرسد حال‏
چه کسى پاک‏تر از بوى خداست‏
شادى ما به چه خواهد پیوست‏
کسى را مى‏شود پیدا کرد، که از آغاز صدا دور شود
بید مجنون به هواى چه کسى خواهد مرد
خط پایان نسیم در کجاى دل ما خواهد بود
بوى باران روى احساس چه کس خواهد ریخت‏
نفس چلچله‏ها گره با ناز چه کس خواهد خورد
سفر خوشبختى چمدان خود را به دیار چه کسى خواهد برد
ثانیه تا چه فضایى پر از بوى گل است‏
آخر راه کجاست؟
پاسخ پرسش من را چه کسى خواهد داد
که جواب دل پُر پرسش من خواهد گفت‏

زهرا پیراسته - قم‏

التهاب‏

چشمان ملتمسم بى‏نصیب بود
در التهاب رویش بى‏منتهاى عشق‏
دستى هنوز روى شیشه مى‏کشید
تصویر مبهم دریاچه‏اى کبود
آن شب درون پنجره تصویر ماه بود
گفتم که عشق هم هنوز هست‏
گفتم ستاره‏اى براى دلم دست و پا کنم‏
ناگه در آسمان شبم رعد و برق شد
دریاچه‏ام شکست‏
مهتاب پر کشید.

حمیده رضایى (ویدا) - قم‏

آدینه‏

تو آن نگاه ساده‏اى که از ستاره زاده‏اى‏
تو وسوسه، تو ناخدا، تو کوره حجیم درد
تو متن اصلى غزل‏
تو بغض قُمرى غریب‏
تو اوج آسمان شب‏
تو آتشى، زبانه‏اى‏
پىِ بهانه‏اى براى شعله‏ور شدن‏
تو شورشى، حلول وعده زمان‏
من این فضاى اضطراب‏
من اعتراض‏
هراس لحظه‏هاى گم شدن، فنا شدن‏
بدون تو، بسان ماه بى‏فروغ‏
تلنگر حضور تو، مساوى غروب غم‏
آدینه‏اى منتظرم‏
تا تو بیایى از سفر
این دل خسته مرا
نوید دیگرى دَهى‏
نوید ختم معرفت‏

اعظم پورفلاحتى - قم‏