آینه محبت ( نامه های خانوادگی حضرت امام خمینی (27))
بسماللَّه الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده مهربان
خدمت رهبر کبیر انقلاب و نایب برحق امام زمان سلام؛ امیدوارم این سلام گرم و ناقابل من را که از فرسنگها راه دور مىآید بپذیرى. سلامى مملو از مهر و محبت؛ سلامى که از اعماق قلبم برمىخیزد و به سوى شما مىآید. سلامى که از این تونلهاى پرپیچ و خم جادهها گذشته و هزاران خاطرههاى گوناگون در برگرفته و براى شما بازگو مىکند. سلامى که از وجود اینجانب به شما امام عزیز گزارشها مىدهد. ان شاءاللَّه که حالت خوب بوده و در پناه ایزد متعال به سلامتى هر چه تمامتر زندگى کنى و در پناه امام زمان خوش و خرم باشى. من زنى 32 ساله هستم که شش دختر دارم. من گردنبندى که از دسترنج خودم تهیه کردم، مىخواهم براى شما بفرستم؛ امیدوارم که قبول فرمایید.
امام عزیز، ما شما را خیلى دوست داریم و خیلى دلمان مىخواهد شما را زیارت کنیم ولى چون نمىتوانیم به دیدن شما بیاییم مىخواهیم یک چیزى از شما داشته باشیم. از شما خواهش مىکنیم که جواب نامه را به دست خودت برایمان بفرستى و همراه آن یک دعا برایمان بنویس که بخوریم تا سلامت باشیم. دیگر عرضى ندارم جز سلامتى شما. خدایا، خدایا، تا انقلاب مهدى خمینى را نگهدار، از عمر ما بکاه و به عمر او بیفزاى.
26/4/62 - به امید پیروزى اسلام - زهرا جعفرى]
-* زمان: تیر 1362 / شوال 1403 - مخاطب: جعفرى، زهرا
بسماللَّه الرحمن الرحیم
فاطى دختر عزیزم،(1) از من مىخواهى براى تو چیزى بنویسم؛ چه بنویسد کسى که خود مبتلاى به نفس اماره بالسوء است و هرگز نتوانسته بلکه نخواسته این بت بزرگ را بشکند. اکنون در آستانه شهراللَّه و مقام ضیافتاللَّه هستیم و من خود اقرار دارم که لایق این ضیافت نیستم. شهر شعبانالمعظم که شهر امامان است در شرف گذشتن و ما خود را نتوانستیم مهیا کنیم براى شهراللَّه. دعاها را گاهى با لقلقه لسان خواندم و از آنها چیزى حاصل نشد در این آخر شهر عرض مىکنم، اَللَّهُمَّ اَنْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضى مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْ لَنا فِیما بَقِىَ مِنهُ.(2) از رحمت حق مأیوس نیستم و مباش، در دنیا [مباد] روزى که گناهان به آنجا رسد که از رحمت حق مأیوس شویم. دخترم این چند روز خواهد گذشت چه با عیش و نوش و چه با رنج و تعب؛ چه با غفلت از فطرت و چه با توجه به آن. عزیزم، خداوند - جل و علا - نور هدایت را در همه مخلوقات خصوصاً انسان نهفته است. فطرت اللَّه، ما را خواهى نخواهى به او متوجه کرده و همه مخلوقات در هر حدى که هستند و به هر مذهبى که گراییدهاند جز به حق تعالى و کمال مطلق به هیچ چیز توجه ندارند به حسب فطرت؛ گرچه خود ندانند و معتقد به غیر آن باشند انسان کمال مطلق را مىجوید و مىخواهد چه آنان که به توهمّ بت را مىپرستند و چه آنهایى که حق - جل و علا - را منکرند و به دنبال ریاست. ملحدها گمان مىکنند متوجه به دنیا و خواستار ریاست و زعامت هستند، لکن به حسب واقع متوجه و خواهان قدرت مطلقه هستند و در جستجوى کمال مطلق و خود گمان خلاف مىکنند و شاید عذاب و عقاب براى همین جهل و توهّمات باشد. تو که مثلاً دنبال لباس خوب هستى و زینت بهتر، دنبال حق مىگردى و کاخنشینان نیز دنبال قدرت مطلق هستند وَ اِنْ مِنْ شَىءٍ إلّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبیحَهُمْ.(3) وَ قَضى رَبُّکَ اَلاّ تَعْبُدوا اِلاّ اِیَّاهُ.(4) بنا بر وجهى این کلام دامنه دارد. بهتر آنکه درز بگیرم و تو را و خود و همگان را به خداى تعالى بسپارم. والسلام علیک و على عباداللَّه الصالحین.
روحاللَّه الموسوى الخمینى
* زمان: اردیبهشت 1366 / شعبان 1407 - مکان: تهران، جماران
1) خانم فاطمه طباطبایى، همسر آقاى سیداحمد خمینى.
2) پروردگارا اگر ما را در ایامى که از «شعبان» گذشته است نیامرزیدهاى پس ببخشاى ما را در باقیمانده آن.» دعاى آخر ماه شعبان.
3) بخشى از آیه 44 سوره اسراء: «و هیچ موجودى نیست جز آنکه او را تسبیح مىکند ولى شما تسبیحشان را نمىفهمید.»
4) بخشى از آیه 23 سوره اسراء: «پروردگارت مقرر داشت که جز او را نپرستید.»
