تربیت غلط فرزندان
على(ع) مىفرمود:
خَیرُ ما ورَّثَ الاباءُ الاَبْناءَ الْاَدَبُ
بهترین ارثى که پدران مىتوانند به فرزندان خویش بدهند
ادب و تربیت صحیح است.
غررالحکم، ص393.
بسیارى از والدین بر این باورند که کار تربیتى با فرزندان، خود صرفاً اختصاص به زمانهایى دارد که آنان به بحث و گفت و گو مىنشینند حال آنکه فرزندان نه تنها باید افرادى پاک و شرافتمند بار بیایند بلکه بایستى مدیرانى خوب و بهرهور نیز باشند. به عنوان مثال هرگاه بچه از نحوه و میزان درآمد خانواده خود بىاطلاع باشد و این عادت در او رشد یافته باشد که تنها به نیازهاى خود توجه داشته باشد و به نیازهاى سایر اعضاى خانواده خود بىاعتنا باشد، تنها یک مصرفکننده بوده و در دوران جوانى مىتواند براى جامعه و خود زیانهاى فراوانى را به ارمغان بیاورد. چنانچه والدین بدین گونه بیندیشند که فرزندشان باید همه چیز داشته باشد، بهترینها را بخورد و بپوشد و بهترین اسباببازىها را داشته باشد و ... اما در عین حال خود را از ضرورىترین وسایل و خوردنىها و دیگر راحتىها محروم سازند، ناآگاهانه توقعات فرزند خود را افزایش داده و موجب خواهند شد که او تنها به خود و منافع شخصى خود فکر کند. این گونه شیوه تربیتى بسیار غلط بوده و والدین قبل از هر فرد دیگرى از این شیوه تربیتى نادرست ضربه خواهند دید.
حال آنکه بچهها باید از محل، حرفه و شغل و دشوارىهاى کار و شغل والدین خود مطلع باشند و بدانند والدین آنان براى فراهم نمودن آسایش و راحتى بچههاى خود چه زحمات و مشقاتى را تحمل مىنمایند.
از سوى دیگر چنانچه مادر خانهدار است فرزندان باید اهمیت خانهدارى و کارهاى مادر را بدانند و به این زحمات احترام بگذارند و دقیقاً به آنان تفهیم شود و درک نمایند که آسایش و رفاه و راحتى در خانه مرهون و مدیون زحمات شبانهروزى مادر و خانهدارى او مىباشد.
بچهها لازم است با هزینه - درآمد خانواده خود آشنا بوده و از میزان حقوق و درآمد پدر و مادر خود آگاه باشند بدین ترتیب آنها مىتوانند یاد بگیرند و بدانند باید از برخى نیازهاى خود چشمپوشى کرده تا نیاز سایر افراد خانواده مرتفع شود.
فرزندان در خانوادههایى که به لحاظ تأمین معاش دچار مشکل و به دلایل مختلف دچار تنگدستى هستند، باید بدانند و یاد بگیرند که در تلاش براى بهبود زندگى، انسانها بیشتر احساس غرور و سرافرازى مىکنند. والدین چنین خانوادههایى حتماً باید بردبارى، تلاش در راه آیندهاى بهتر، گذشت و مساعدت را پرورش دهند. مخصوصاً آنان نباید در نزد بچه خود از مشکلات زندگى شکوه و شکایت داشته باشند.
