من سنگنورد هستم
در این شماره نیز یکى دیگر از دختران بهار میهمان ماست. «راحله الهویى»، دانشآموز هنرستان در رشته گرافیک و عضو تیم ملى جوانان کشور است. او ورزشکارى موفق است، آن هم در ورزش سنگنوردى. وى در مسابقات قهرمانى آسیا که براى اولین بار مسابقه سنگنوردى نوجوانان و جوانان برگزار کرد، توانست مدال نقره را براى کشورش به ارمغان بیاورد.
این ورزش شامل یک سرى حرکات ریتمیک است که با تکنیک، استقامت و هماهنگى بین عضلات و اعصاب ترکیب شده است و یک سنگنورد باید مسیرهاى مختلفى را از روى صخرهها و دیواره کوهها صعود کند. این کار مىتواند هم در طبیعت و در دل کوه و هم در داخل سالن توسط دیوارهاى مصنوعى صورت بگیرد. «راحله» معتقد است سنگنوردى ورزش هیجانى است که با آرامش ذهنى همراه است و یک ورزشکار ورزیده باید حتماً اعتماد به نفس داشته و روى بدن و اعصاب خود کنترل دقیقى داشته باشد.
راحله خانم حتماً مىدانى که اول از همه دلمان مىخواهد بدانیم چرا به این ورزش روى آوردى؟
- از 14 سالگى ورزش مىکردم آن هم والیبال و ژیمناستیک. آمادگى بدنى خوبى داشتم و به کوه مىرفتم تا اینکه یک روز سنگنوردى را در آنجا دیدم و از این ورزش خوشم آمد، ولى چون اطلاعاتى در این رشته نداشتم، برادرم که در دانشگاه علوم پزشکى ایران بود توانست مرا به تربیت بدنى آن دانشگاه معرفى کند. سال 77 بود و در آنجا یک دیواره مصنوعى ساخته بودند. من به صورت آزاد، همراه دانشجویان زیر نظر خانم «زهرا نظرى» که کوهنورد معروفى است و قله «پُمارى» را که یکى از قلل مرتفع «اورست» است، فتح کرده، آموزش دیدم و بعد با کمک فدراسیون و به عضویت درآمدن در تیم ملى به تمریناتم ادامه دادم و تا به حال در پنج مسابقه شرکت کردهام.
مسابقات سنگنوردى به چه صورتى و در کجا انجام مىشود؟
مسابقات در سه بخش «سرعت»، «مسیر دشوار» و «بولدرینگ» در سالن انجام مىشود. در مسابقه «سرعت»، زمان خیلى مهم است و هر کدام از صعودکنندگان در زمان کمترى صعود کنند، نفر برتر هستند. مثلاً 13 متر را باید در 12 ثانیه بالا برویم.
در مسابقات «مسیر دشوار» طراحى به گونهاى است که یک سنگنورد باید از تکنیکها و حرکتهاى مختلفى به همراه درجه سختیهاى متفاوت یارى بگیرد. طراح مسیر هم کسى است که براى هر صعود مسیر خاصى را طراحى مىکند. در این مسابقه زمان مطرح نیست بلکه حرکات درست مورد نظر است و مسابقه دهنده باید در زمان 6 تا 8 دقیقه این مسیر دشوار را پشت سر بگذارد.
«بولدرینگ» هم مسابقه مسیر کوتاه است. در ارتفاع 2 تا 5/2 متر، 8 تا 12 حرکت مختلف طراحى مىشود و صعودکننده باید بدون طناب کارش را انجام دهد.
خبر داریم که سال گذشته مسابقات کشورهاى آسیایى در شهر زنجان برگزار شد. در این مسابقه وضعیت ورزشى دختران جوان دیگر کشورها را چطور مىدیدى؟
- تا جایى که من دیدم، دختران شرکتکننده از سایر کشورها، داراى اعتماد به نفس بالایى بودند چون که از هر لحاظ حمایت مىشدند و با بهترین شرایط و امکانات کار مىکردند، ولى ما باید خودمان هزینه وسایل گرانقیمت این ورزش را مىدادیم و کلى مشکل هم براى تمرین داشتیم.
من در بخش «سرعت» مسابقه مىدادم و در اثر حادثه کوچکى که هنگام کار برایم ایجاد شد زمان را از دست دادم و دخترى که از سنگاپور آمده بود نفر اول شد و من نفر دوم.
در حال حاضر امکانات این ورزش چطور است و با توجه به اینکه به نظر مىرسد رشتهاى پرهزینه است، کجا تمرین مىکنى؟
- امکانات در این رشته واقعاً خیلى کم است. سالن مخصوص سنگنوردى خانمها در جنوب تهران و در خیابانهاى خارج از شهر مىباشد و رفت و آمد به آنجا براى دختران، آن هم در ساعت 5 تا 7 شب فوقالعاده مشکل است و کسى به آنجا نمىرود. در حال حاضر من فقط در سالن شیرودى آن هم فقط همان هفتهاى سه ساعت که خانمها حق ورود به آنجا را دارند، تمرین مىکنم.
حدوداً 30 سنگنورد دختر در تهران هستند و تقریباً تعداد مردان دو برابر این رقم است ولى آنها مىتوانند هر روز از سالن استفاده کنند. من هم به خاطر همین نبود سالن و هزینه سنگین سالنهاى خصوصى، روزهاى تعطیل به طبیعت مىروم و در منطقه بند یخچال که مناسب این ورزش است تمرین مىکنم.
راحله خانم، از لحن حرف زدنت پیداست که دل پرى از دستاندرکاران این ورزش دارى؟
- بله، ولى فقط من نیستم، تمامى سنگنوردان دیگر شهرها هم از امکانات کم این ورزش ناراضى هستند. البته مىدانیم که براى ساخت یک دیواره مصنوعى دست کم باید 17 میلیون خرج کرد ولى ما فکر مىکنیم با توجه به بودجههایى که براى دیگر ورزشها اختصاص مىیابد، مىتوانند براى این ورزش هم سرمایهگذارى کنند، ولى گویا چون سنگنوردى اعتبار چندانى براى کشور به همراه ندارد، مسؤولین خیلى به آن توجه نمىکنند و ما مجبوریم با هزینه بالا و امکانات کم به این ورزش بپردازیم.
هنگام صعود و مخصوصاً در طى مسابقات آسیایى چه حس و حالى داشتى؟
- یک سنگنورد باید روحیه جنگندهاى داشته باشد. یعنى بتواند با مشکلات مبارزه کند و از سختى نهراسد. این ورزش خیلى هیجانى است و علاوه بر آن انسان از لحاظ روحى تقویت مىشود تا براى رسیدن به هدف تلاش کند. در مسابقات آسیایى هم همهاش فکر مىکردم که من نماینده تمام دختران ایران هستم و باید حتماً موفق شوم.
خطرات جانى براى یک سنگنورد در چه حد است؟ مثلاً تا به حال شده که مادرت بگوید دیگر سراغ این ورزش نرو؟
- اصلاً، خانواده من بهترین مشوقم بودند مخصوصاً برادرم که خودش هم ورزشکار است. در ضمن سنگنوردى وسایل ایمنى بالایى دارد و هیچ گونه خطر جانى براى ورزشکار وجود ندارد مگر اینکه فرد خودش بىاحتیاطى کند.
مطمئنم که این ورزش خاص تأثیر خیلى خوبى در روحیهات داشته و حتماً در درسهایت هم موفقتر بودهاى؟
- از وقتى شروع به سنگنوردى کردم و به اردوى تیم ملى رفتم، دیگر خیلى راحت با مشکلات کنار مىآیم، در حالى که قبلاً ضربهپذیرتر بودم. آدم وقتى با تمرکز و قواى تمام شروع به کار مىکند، خودش را به خداوند نزدیکتر حس مىکند و راحتتر مىتواند خود و اطرافیانش را بشناسد و در هر زمینهاى موفق شود.
پس با این حساب سنگنوردى بیشتر یک ورزش روحى است تا جسمى؟
- بله، همین طور است. سنگنوردى آمادگى بسیار مىخواهد، هم از لحاظ روحى و هم جسمى. قدرت فیزیکى بدن باید همراه با آمادگى روحى باشد و بعد از تمام شدن صعود احساس خوبى به آدم دست مىدهد.
حالا دلمان مىخواهد بگویى به غیر از ورزش چه مىکنى؟
- به نقاشى و کار گرافیک علاقهمند هستم. در سال تحصیلى جارى هم در جشنواره مولوى که در رشته گرافیک بین کل مدارس تهران برگزار مىشود شرکت داشتم.
ما فکر مىکنیم برخى از «دختران بهار» با ورزش بیگانهاند، شما چه توصیهاى دارى که همهشان به ورزش روى بیاورند.
- ورزش امرى لازم است. انسان از طریق آن مىتواند به یک آرامش روحى برسد و احساس کسالتش را از بین ببرد. فعالیت جسمانى باعث نشاط در زندگى مىشود. انسان انرژى بسیارى در درونش دارد و ورزش بهترین راهى است که این انرژى مىتواند تخلیه شود. من با این همه ورزش سخت باز هم احساس مىکنم که انرژى دارم.
خوب است برخى خانوادهها هم همراهى کنند و مسؤولین نیز امکانات بیشترى براى ورزش زنان قایل شوند تا دختران بتوانند با خیال راحت ورزش کنند. هر کس در طول عمرش باید کارى انجام دهد و به نظر من ورزش بهترین کار است که انسان را در راه رسیدن به هدفش یارى مىدهد.
ما هم امیدواریم بیشتر از پیش موفق باشى.
