آرزو
اکرم جمشیدیان
آرزوها تصاویر بسیار زیبا و دوستداشتنى هستند که در کرانههاى تاریک و روشن خیال ترسیم شدهاند. بعضى چون رؤیاهاى شیرین و دور و بعضى نزدیک و قابل دسترسترند.
اصولاً نداشتن و طلب کردن و در پى آن دویدن خود نعمتى است امیدبخش و شادىآفرین به حدى که تصور یا بیان «عیش» را نیمى از عیش شمردهاند.
هر کس بنا بر شرایط زندگى، قدرت، اندیشه، توان فکرى، علمى و طبیعت و طینت خود آرزوهایى دارد که بلندى روح و قدرت پرواز او را نشان مىدهد.
آیا تو چه آرزویى دارى و براى تحقق آن چه مىکنى؟ امروز روانشناسى راههاى متعددى در این مورد پیشنهاد مىکند. قبل از هر چیز باید تصور روشنى از خواستههاى خود داشته باشى و بدانى واقعاً از زندگى خود چه مىخواهى؟ ذهن آشفته و در هم ریخته راه به جایى نمىبرد. اگر هدف معینى نداشته باشى قربانى اوضاع و شرایط مىشوى و زیر سلطه شخصیت اطرافیان خود قرار مىگیرى. پس ابتدا آرزوهاى خود را روى کاغذ بیاور، آنها را قطعى و روشن کن بعد از آن پیوسته تحقق آنها را در خیال خود تجسم کن، خود را در شرایط و حال و هواى آن احساس کن.
مىتوانى نوشتهها و عکسهایى را از آنچه مىخواهى تهیه کرده در منظر دید خود قرار دهى. اما مرحله اساسى گفتن و خواستن است. شما با تهیه فهرست از خواستهها و تجسم آنها از طریق تصاویر، موهبت خویش را در حیطه نامرئى مىآفرینید. اما از طریق نفوذ کلام و به زبان آوردن آن جوهر نامرئى را تکان داده و به صورت ثمراتى قطعى و معین در آورده تا در جهان محسوس تولد یابد چه هر آنچه به گفتار در آید به رفتار در مىآید و هر چه به زبان آورى متجلى مىشود.(1)
اما ما در هر لحظه و هر قدم چه در خواستن، تجسم کردن و یا خواندن پیوسته یک سؤال اساسى داریم. چگونه؟ و چه کسى؟ در مشکلات ما در جستجوى مقام و قدرتى هستیم که توانایى برطرف کردن موانع و انجام خواستههاى ما را داشته باشد و بتواند و بخواهد که به ما کمک برساند. راستى چه کسى؟ و چگونه؟
زیاد نگران نباش تو تنها نیستى، از هر کس به تو نزدیکتر آفریننده توست و جالب اینکه او خود در یک فراخوان عمومى همه ما را به دعا دعوت نموده و خواسته است که با ایمان و اعتماد کامل دعوتش را بپذیریم تا شاید در سایه این پذیرفتن و دست به دعا برداشتن به رشد و تعالى مطلوب برسیم.
این دعوت از سوى قادر متعالى است که همه چیز از اوست، مهربانترین مهربانان، فریادرس بیچارگان و شنونده دعاى طلبکنندگان است. پس دیگر پرده شک و تردید و شاید و اگر و ... را از ذهن خود پاک کن. مسلماً تو در گذشته بارها و بارها صادقانه او را خواندهاى و خیلى زود پاسخ شنیدهاى. و اکنون در سایه لطف و کرم او از نعمتهاى فراوانى برخوردارى. خداى تو بهترین وکیل و سرپرست توست و همه چیز در دست قدرتمند و تواناى اوست و خود شرط پذیرفتن را طلب صادقانه و خاضعانه خوانده است. دیگران در هر شرایطى که باشند از من و تو نیازمندتر و درماندهترند پس توجه و امید از دیگران برکَن و تنها دست به دامن کبریایى کسى دراز کن که قادر مطلق است و خود بهتر مىداند چگونه و چه زمان و به چه صورت آرزوى تو را برآورده سازد.
حالا با این ایمان، اندیشه و اعتماد تجسم آرزوهایت بسیار آسان است، تو وقتى دست به دعا برمىدارى باید آنقدر به قدرت و عظمت پروردگار خود ایمان داشته باشى که تحقق آرزوى خود احساس کنى و یقین بدانى که آرزوى تو هر چه باشد
در بارگاه ملکوتى و سلطنت بىبدیل او کمترین مقدار و در مقابل کَرَم و بخشایش او بالاترین است. وقتى از دیگران قطع امید کنى و تنها دل به او ببندى و او را بخوانى، همه نیروهاى آشکار و پنهان از انس، جنّ و پرى به یارى تو مىشتابند تا تو را به هدف برسانند و علاوه بر این، حالت دعا و نیاز به درگاه بىنیاز خود معنویت خاصى به تو مىبخشد و تو در این حالت در شوق جذبه محبوب قرار مىگیرى و با یاد او آرامش و صفاى دیگرى دارى.
کم کم با او انس مىگیرى و با دعاهایت به او نزدیکتر مىشوى و شاید روزى این قرب و دوستى براى تو از رسیدن به آرزوهایت بسیار شیرینتر و لذتبخشتر باشد.
پىنوشتها: -
ٍ 1) چشم دل بگشا، نوشته کاترین پاندر، ترجمه گیتى خوشدل، ص29 (با تلخیص). (برگرفته از آیه 186، سوره مبارکه بقره)، «و إذا سَأَلَکَ عِبادى عَنى فَاِنّى قریبٌ اُجیبُ دَعْوَةَ الدّاعِ اِذا دَعانِ فلیستجیبوا لى و لْیُؤْمنوُا بى لَعَلَهُم یَرشُدوُن.»
