گزیده استفتاها از محضر امام خمینى سلاماللَّه علیه (30)
جلوگیرى از باردارى و سقط جنین
س: اگر زنى که مبتلا به جنون است آبستن شود و با توجه به معیارهایى که در دست است بتوان پیشبینى نمود که بیمارى نامبرده پیشرونده است، آیا با توجه به امکان انتقال بیمارىهاى روانى به جنین و همچنین عدم امکان مراقبت بیمار از فرزند خود، سقط جنین جایز است؟
ج: جایز نیست.
س: در مورد جنونهاى پیشرونده آیا جلوگیرى از حاملگى به وسیله اعمال جراحى (بستن لولههاى منى در مرد و لولههاى تخمدان در زن) جایز است یا خیر؟
ج: اگر موجب قطع نسل است جایز نیست.
س: در مواردى که به علت عقبماندگى هوشى (مانند حمق و سفاهت) یا ضعیف بودن، مادر قادر به اداره فرزند نباشد، و یا احتمال انتقال علایم عقبماندگى هوشى در بین باشد آیا عقیم کردن یا سقط جنین جایز است؟
ج: حکم دو مسئله قبل را دارد.
س: راههاى شرعى جلوگیرى از حاملگى را بیان فرمایید.
ج: جلوگیرى از حمل در صورتى که موجب عقیم شدن یا نقص و فساد عضو نشود اشکال ندارد.
س: جلوگیرى از بچهدار شدن چه صورتى دارد؟ آیا جایز مىدانید یا نه؟
ج: جلوگیرى زن بدون رضایت شوهر جایز نیست، ولى اگر مرد جلوگیرى نماید مانع ندارد، اگر چه بدون رضایت زن «عزل» مکروه است.
س: استفاده از قرصهاى جلوگیرى از باردارى بعد از نزدیکى چه صورتى دارد؟ آیا در حکم سقط جنین است یا نه؟ چون بعد از اینکه نزدیکى شد، زن این قرص را مىخورد تا از انعقاد نطفه جلوگیرى شود (و به تعبیر دیگر نطفه را مىکُشد) آیا این کار از نظر اسلام صحیح و حلال است یا نه؟
ج: اگر یقین به حمل نداشته باشد مانع ندارد.
س: بستن لولههاى رحم براى جلوگیرى از حامله شدن چه صورتى دارد؟
ج: اگر موجب نازایى دایمى نشود و ضرر به مزاج نرساند و همراه یا مستلزم محرّم خارجى نشود اشکال ندارد.
س: در صورتى که متخصصان و شوراى پزشکى تشخیص دهند که آبستن بودن و وضع حمل براى زن خطر جانى دارد کورتاژ چه صورتى دارد؟
ج: اگر خطر جان زن در بین باشد با اجتناب از محرّمات خارجى اشکال ندارد، مگر آنکه طفل زنده باشد که اجازه نمىدهم.
س: اینجانب بر اثر مشکلات زندگى با رضایت عیالم تصمیم گرفتم لوله رحم عیالم را ببندم، خواستم از شما کسب تکلیف نمایم که صلاح است یا خیر؟
ج: اگر موجب عقیم شدن او است جایز نیست، و جلوگیرى به طورى که عقیم نشود و موجب نقص و فساد عضو نباشد مانع ندارد.
س: آیا سقطدرمانى (در مورد بیماران پیشرفتهاى که ادامه حاملگى آنان برایشان خطر جانى دارد) با سنّ جنینى زیر چهار ماه مجاز است؟
ج: اگر خوف خطر جانى هست با تشخیص دکتر مورد وثوق قبل از ولوج روح مانع ندارد.
س: اگر بچهدار شدن براى زن خطر جانى داشته باشد، آیا مرد مىتواند بالاجبار از زن خود بچه مطالبه کند؟
ج: زن نمىتواند شوهر خود را از بچهدار شدن منع کند، مگر در صورتى که با تشخیص دکترِ مورد وثوق، براى او خطر جانى داشته باشد.
س: اینجانب متخصص بیمارىهاى زنان مىباشم. ما قادر هستیم سالم یا ناقص بودن جنین را در داخل شکم تشخیص بدهیم، در صورت تشخیص ناسالم بودن آن اگر ما جنین را سقط کنیم و اجازه دهیم که مادر مجدداً حامله شود و این امر چندین بار انجام شود امکان آوردن نوزاد سالم خیلى زیادتر مىشود (بدین معنا که مثلاً پس از سه یا چهار بار نوزاد ناقص امکان نوزاد سالم در بین آنها هست) لطفاً تکلیف شرعى را در این مورد بیان فرمایید.
ج: سقط جنین در مفروض سؤال هم جایز نیست.
س: زنى حامله شده و تقریباً یک ماه و نیم از حاملگى او مىگذرد. دکترها مىگویند این حمل براى مادر خطر جانى دارد و موجب فلج شدن مادر است. آیا جایز است بچه را سقط کند یا نه؟
ج: اگر ضرر و خطر جانى براى مادر دارد قبل از دمیده شدن روح در جنین، اسقاط جایز است.
س: زن حاملهاى حدود سى سال قبل کارى کرده که بچهاش سقط شده است. مسلماً دیهاى به آن تعلق مىگیرد. با توجه به اینکه پدر بچه فوت شده سؤال این است که این دیه را به چه کس باید بپردازد؟ و آیا مطابق نرخ سى سال قبل باید پرداخت شود یا حالا؟ ضمناً کسى که چنین کارى را مرتکب شده به این مسئله جاهل بوده یعنى این کار را گناه نمىدانسته، آیا جهل به مسئله موجب تخفیف دیه و گناه مىشود یا نه؟
ج: اگر مباشر سقط بوده باید دیه را یا عیناً یا به قیمت فعلى به ورثه پدر بچه سقط شده بپردازد.
