گوهر روح

زیبای من،

حجاب تو دژی است که نه تند­بادها و نه آذرخش­های بیگانگان، تکانش نتوانند داد.

نه بسان برگ نازکی که به هر سویی نوسان کند.

خوشا مهربانان که گوهر روح­شان را با زیبایی­های حقیقی صیقل می­دهند.

خوشا پاک­دلان که خود را با قطره­های زلال ایمان شست­وشو می­دهند و در دام مرداب خوف­انگیز جلوه­گری گرفتار نمی­گردند.

زیبای من!

طنازی، روح تو را سیراب نمی­کند.

شگفت­انگیزترین چیز این است که تو به­گونه­ای در زمین گام برداری که گوهر روحت ناشناخته­ بماند

و کسی را توان دست یازیدن به گوهر پاک تو نباشد.