کره

کره، چربی حاصل از زدن خامه­ی معمولی (شیرین) و یا خامه­ی ترش (پرورده) است. این ماده  که حاوی بیش از 80 درصد چربی، حداکثر 16 درصد آب، 4/0 درصد پروتئین و حدود 2 درصد نمک است. کره یک «امولسیون» آب در روغن است.

ویژگی­های کره

رنگ کره باید طبیعی( یعنی بین سفید خامه­ای تا زرد کهربایی) و فاقد هر گونه خال و لکه باشد. بافت کره باید یک­نواخت بوده، به­صورت دانه­ای نباشد و در هر مقطع برش کره، قطرات آب و حباب­های هوا دیده نشود.

کره باید طعمی طبیعی داشته باشد؛ یعنی عاری از هر گونه طعم و عطر نامناسب غیرطبیعی، ترشیدگی، تندی، پنیری و ... .

بسته­بندی کره

موادی که در بسته­بندی کره مورد استفاده قرار می­گیرند نباید غیرقابل نفوذ به چربی، نور، مواد بودار و رطوبت باشند. اگر بسته­بندی مناسب نباشد، سطح کره، زرد پررنگ شده، در واقع اکسید می­شود.

نگه­داری کره

اصولاً کره باید در جای خنک و دور از نور آفتاب قرار گیرد. قابلیت نگه­داری کره به دما بستگی دارد. برای نگه­داری طولانی­مدت، دمای 18- درجه­ی سانتی­گراد مناسب است چرا که در دمای 4 درجه­ی سانتی­گراد فقط به­مدت یک هفته می­توان آن را نگه داشت. کره نباید در نزدیکی مواد بودار و همچنین به­مدت طولانی در تماس با برخی از فلزات مانند مس قرار گیرد.

نکات مهم:

*از مصرف کره­ی غیرپاستوریزه (فله) به­صورت مستقیم باید خودداری شود. چنین کره­ای را می­توان به­عنوان کره­ی آشپزخانه در پخت و پز استفاده نمود.

*کره برای کسانی که چاق هستند و رژیم­های لاغری دارند، همچنین کسانی که میزان چربی خون آن­ها بالاست، توصیه نمی­شود.

*مصرف کره برای کودکان، کسانی که فعالیت بدنی دارند و افرادی که در نواحی سردسیر زندگی می­کنند مناسب است.

*کره در مقابل هوا تند می­شود. علت تندی کره، «اسید بوتیریکی» است که در آن ایجاد می­شود.

منابع:

1-   دکتر ناصر رجب­زاده، مبانی فناوری غلات، جلد دوم، مؤسسه­ی انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، 1382.

2-   دکتر داوود فرج­زاده، آلان، بهداشت مواد غذایی، انتشارات نور دانش، چاپ دوم، 1382.

3-   دکتر سوسن محمودی و همکاران، بهداشت و ایمنی مواد غذایی، نشر تندیس، 1383.