نمره‌ی بیست را فراموش نکنید

روز عفاف و حجاب که می‌آید، بوی شرم و حیا زودتر از آن به نظر می‌آید. نمی‌دانی چه شده است که حجاب به معنی واقعی خود دارد کم‌کم از ذهن دختران و زنان جوان پر می‌کشد و جایش را هر چیزی که حجاب مانع دیده شدن آن است، پر می‌کند. به واقع نمی‌دانی چه پیش‌آمد کرده که دختران نوجوان هم به جای آن‌که به فکر پاکی و سادگی خود باشند، در اندیشه‌ی دلبری هستند و به رنگ مو، خال‌کوبی، لوازم آرایش مد روز و جراحی زیبایی می‌اندیشند و غرق در بدلی‌جات و لباس‌های آن‌چنانی، پشت پا به تمام آن چیزهایی زده‌اند که شاید مادران آن‌ها هم بیست سال پس از ازدواج، به آن فکر نمی‌کردند! 

وقتی قرار است یادتان برود که چادر برترین حجاب است؛ برایش روز و ماه گرفتن چه معنی دارد! بیست و یک تیر ماه در همه‌ی تقویم‌ها خودی نشان می‌دهد و دست کم بیست و یک تیر به طرف دل بیننده‌اش پرتاب می‌کند؛ اما حیف بیش‌تر مواقع یک تیر بیش‌تر پرتاب نمی‌شود و نمره‌ی حجاب همیشه فقط در دل روزگار و تقویم تاریخ بیست بیست می‌ماند.

دلت برای غربت حجاب گرفته است؛ دلت بیش‌تر برای غربت حجاب برتر در ایران گرفته است؛ ایرانی که مدام از گوشه و کنارش می‌شنوی دختران محجبه از داشتن چادر خجالت می‌کشند و اولین قدم‌شان در راه دانشگاه به جای اندوختن دانش، فراموش کردن حجب و حیاست. هنوز نمی‌دانی؛ هنوز آن‌قدر در تخیلات خود سردرگمی که نمی‌دانی چرا مدام چادر در صفحه‌ی روزگار رنگ عوض می‌کند؟ روزی، داشتنش مایه‌ی وجاهت و کمالات زن است و روزی مایه‌ی حماقت و جهالت وی! نمی‌دانی چرا و چه‌قدر در این کوتاهی دخیل هستی؟ فقط می‌دانی در روز حجاب، چادر لباس فراموش شده‌ای است که حتی مسئولین و تولیدکنندگان ایرانی هم به آن نمی‌اندیشد. وقتی قرار باشد حجاب برتر با تمام غربتش، جنس، طرح و ضخامتش از طرف دولت‌های مخالف اسلام و حتی مخالف دین تأمین شود؛ انگیزه‌ی کسی که قرار است با آن پارچه خودش را در صدف حجاب بپوشاند، چیست؟ وقتی پس از سال‌ها تولید چادر مشکی در کشور مسکوت مانده و واردکنندگان با قیمت گزاف گمرکی، پارچه‌های چادری را وارد کشور می‌کنند؛ و زنان در پی یافتن بهترین مارک‌ها و برندهای پارچه‌ی چادرشان هستند و افتخارشان بیش‌تر به طرح و مُهر کشور زرکوبِ کنار قواره چادرشان است، چه می‌شود کرد؟

کاش می‌شد مانند همان تولیدکنندگان پنبه و کتان که برای حفظ تولید ملی، رشد اقتصاد و بهداشت زنان، چادر یکسر سفید را در برخی نقاط کشور رواج دادند؛ زنان چادر سفید حیا را برای همیشه بر سرشان بیندازند و تا ابد مُحرم معبود و دیار یار شوند! 

سردبیر