زن سرپرست خانوار باید روی پای خودش بایستد

گفت‌وگو با معصومه بهرامی، مدیر مؤسسه‌ی خیریه‌ی خانه‌ی یاس

مؤسسه‌ی اشتغال‌زایی (خانه‌ی یاس) خیلی ساده و بدون سردر و بدون اتاق مدیریت و هیچ آداب و ترتیبی بود. دلیل را از گفته‌های «معصومه بهرامی» شنیدیم باید زنانی که درگیر آسیب‌های اجتماعی، بدسرپرستی یا بی‌سرپرستی و یا خدای ناکرده آلوده به معضل‌های اجتماعی و ناهنجاری‌های اجتماعی شده‌اند خانه‌ی یاس را خانه‌ی خود بدانند. بیایند، حرفه‌ای یاد بگیرند تا بتوانند در کمال عزت نفس و کسب درآمد از حاصل دست‌رنج‌شان زندگی‌شان را اداره کنند.

قصد خانم «معصومه بهرامی» و دیگر اعضای تشکیل‌دهنده‌ی این مؤسسه‌ی خیریه ایجاد اشتغال و کمک به زنان آسیب‌دیده و نجات‌یافته از معضل‌های اجتماعی است. خانم «بهرامی» چندین بار طی گفت‌وگو تأکید کردند زن آسیب‌دیده باید روی پای خود بایستد و خودکفایی و کسب رزق حلال را تجربه کند.

* فکر اولیه‌ی تأسیس این مؤسسه از کجا نشأت گرفت؟

فکر می‌کنم این تعبیر در سال 1342 از کلام امام خمینی باشد که «سربازان من در گهواره‌اند»، من خودم را سرباز امام‌خمینی(ره) می‌دانم. قبل از انقلاب با مشارکت در فعالیت‌های ضدرژیم و بعد شرکت در تظاهرات برای پیروزی انقلاب، جهاد در روستاها و در دوران جنگ همراهی با برادر شهیدم مجید، هنرمندی که با خون خود زیباترین تابلویش را برای انقلاب ترسیم کرد، در خدمت انقلاب و ارزش‌های اعتقادی‌ام بود. با پایان یافتن دفاع مقدس و شروع فعالیتم در یک مؤسسه‌ی خیریه و آشنایی با زنان نیازمند بعد از چند سال به این نتیجه رسیدم که نگاه اسلام در خصوص کسب روزی و معاش در حد جهاد تعبیر شده، پس چرا باید یک عده روزی‌خور و صدقه‌بگیر داشته باشیم که بی‌کاری و بی‌فعالیتی به روح و جسم آن‌ها آسیب جدی وارد می‌کند. این بود که با کمک‌های مالی و فکری هم‌رزم برادر شهیدم و تعدادی از خیران تصمیم گرفتم از طریق آموزش و یادگیری‌های فنی و حرفه‌ای و یادآوری‌های معنوی و روحانی به زنان نیازمند کمک کنم. هدف همراهان من در خانه‌ی یاس، ایجاد اشتغال و ارائه‌ی تولیدهای این عزیزان به جامعه با حفظ شئون حرفه‌ای و عزت نفس زنانی است که باید بتوانند خود و فرزندان‌شان را اداره کنند و فردی مفید برای جامعه باشند. این یعنی کمک به جامعه‌ای که سالم می‌زید.

* چه کارگاه‌هایی دارید؟

فعلاً پنج کارگاه فعال داریم.

- آموزش بازاریابی (زنانی باید توان علمی فروش پیدا کنند تا محصول‌های‌شان را حرفه‌ای عرضه کنند.)

- مهارهای زندگی برای ادامه‌ی یک زندگی سالم و تربیت نسلی سالم (به‌نوعی مشاوره برای حل مشکل‌های‌شان)

- آموزش دوخت و تولید کیف‌های زنانه و مردانه (که در منازلش و در حالی که کنار فرزندان‌شان هستند می‌توانند فعالیت و تولید درآمد داشته باشند.)

- کارگاه آموزش تولید زیورآلات و طلاسازی

- آموزش کمک‌های اولیه و هلال احمر

ما با استفاده از اساتید مجرب و در اختیار گذاشتن مواد اولیه‌ی رایگان به کسانی که از مراکز مختلف به ما معرفی می‌شوند آموزش‌های لازم برای رسیدن به تولید حرفه‌ای را فراهم می‌کنیم. حتی مدرک معتبر برای اشتغال در جاهای دیگر را هم به مددجویان‌مان می‌دهیم. در هر دوره که تقریباً سه ماه طول خواهد کشید ما امکان آموزش به بیست مددجو را داریم. هدف این است که زنان آسیب‌دیده‌ی ما، آن‌ها که دچار آسیب‌های اجتماعی و مسائلی مانند بدسرپرستی یا بی‌سرپرستی یا آلوده به ناهنجاری‌های اجتماعی شده و رهیده‌اند، بتوانند بر اساس یک الگوی مناسب، محترم و موفق، خودشان زندگی‌شان را تأمین کنند. اسقلال مالی از راه کسب حلال را بچشند. خلاقیت‌های‌شان شکوفا شود و فرزندانی سالم و جامعه‌ای سالم ایجاد کنند.

* توقع شما از مسئولین چیست؟

جذب این زنان آموزش‌دیده در مراکزی که وضعیت دائم کاری برای‌شان باشد. ایجاد بازار فروش و در اختیار دادن غرفه‌ای برای فروش تولیدهای این زنان که شاید در منزل تولید داشته باشند. فراهم کردن زمینه‌های اشتغال و اشتغال و اشتغال. داشتن جامعه‌ای سالم و سالم و سالم.

* دوستان‌تان می‌گفتند از نام و وجود مبارک حضرت زهرا(س) خیلی کمک گرفته‌اید قصه‌اش را برای‌مان می‌گویید؟

برای همه‌ی ‌کارها در زندگی‌ام به ایشان متوسل می‌شوم. الگویم، مرادم، تکیه‌گاه لحظه‌های سخت زندگی‌ام و کشورم ایشان هستند. بعد از مدت‌ها گشتن، روز تولدشان ایشان این‌جا را پیدا کردیم. من مطمئن هستم اگر رضایت ایشان نباشد ما قدم از قدم نمی‌توانیم برداریم. اسم ایشان، القاب ایشان، توسل به ایشان، برای ما راه‌گشاست. از آن‌جا که حضرت زهرا(س) با داشتن «فدک» به یک منبع اقتصادی و کمک‌رسانی به مؤمنین دست یافتند. قطعاً می‌توانند برای ما الگو باشند. می‌شود با کمک گرفتن از خیرین، وسیله‌ی نفع اقتصادی و گذران زندگی نیازمندان را با حفظ آبروی‌شان فراهم آورد.

* توقع شما از دیگر خیرین و مسئولین فرهنگی کشور چیست؟

بسیار خوشوقت خواهم شد که بتوانیم کار آموزش و تولید را گسترش دهیم و امکانی باشد از تجربه‌های دیگر کسانی که در زمینه‌های اقتصادی با رویکرد اعتقادی موفق بوده‌اند استفاده کنیم. تمام زنان آسیب‌دیده که این‌جا آموزش می‌بینند خودشان امکان تأسیس یک کارگاه و امکان فروش تولیدهای‌‌شان را داشته باشند. در محل‌های پررفت‌وآمد، مثل فرودگاه‌ها غرفه‌ای به این زنان اختصاص داده شود تا تولیدهای‌شان در معرض دید قرار گیرد. مسافران خارجی این کارها را ببینند. ما بتوانیم از طریق سفارت‌خانه‌های‌مان در دیگر کشورها با عرضه‌ی تولیدهای‌مان در روزهای ملی یا روزهای فرهنگی دیگر کشورها تقاضاها را شناسایی کنیم. شاید این راه سبب شود تا فرهنگ‌مان را با بستر اعتقادی به دنیا و دیگر NGOهایی که مثل ما کار می‌کنند نشان دهیم. از تجربه‌های دیگران استفاده کنیم. سفارش‌های داخلی و خارجی برای تولیدهای ما سبب گسترش این حرفه و هنر و فن شود. آرزو دارم مسئولین در کنار مسئولیت‌های اجرایی‌شان آدم‌ها، آدم‌های ناامید، شکست‌خورده و ناتوان را هم ببینند. محورهای اعتقادی را سرلوحه‌ی کارهای‌شان کنند. داشتن برنامه و دید وسیع در این زمینه کمک می‌کند تا از تجربه‌ی دادن حقوق اندک به نیازمندان که آن‌ها را تن‌پرور و مستحق و بدون عزت نفس بار می‌آورد پیش‌گیری کنیم. شاید بشود گفت تجربه‌ی ناموفقی که در ارگان‌های انقلابی ما روی داد و سبب افسردگی و تن‌پروری و طلبکاری خیلی‌ها شد پیش‌گیری کنیم. چرا باید فردی بدون زحمت حقوق بگیرد؟ ما با کمک گرفتن از نام حضرت زهرا(س) آغاز کردیم و امید کمک از ایشان داریم. انشاءالله در نمایشگاهی که از کارهای این عزیزان می‌گذاریم تمامی کسانی را که می‌خواهند با سرمایه‌ی اندک خود، قدم خیری بردارند، ملاقات کنیم. برای خیّر بودن لازم نیست میلونر و میلیادر باشیم. خرید دسترنج این زنان، سبب اشتغال آنان و سلامت زندگی‌اشان خواهد شد. به امید روزی که نام و یاد زهرا(س) سرلوحه‌ی کار و زندگی ما باشد.