سخنان معصومین

«مَن اَرادَ اَن یَکُونَ اَقوىَ النّاسِ، فَلیتَوَکَّل عَلَى اللّهِ.» (بحارالانوار، ج 71، ص )143 هر کس خواست نیرومندترین مردم باشد، توکّل بر خدا کند. «اِذا کَذِبَ الوُلاةُ حُبِسَ المَطَرُ وَ اِذاجارَ السُّلطانُ هانَت الدَّولَةُ وَاِذا حُبِسَتِ الزَّکاةُ ماتَتِ المَواشى.» (امالى طوسى، ج 1، ص )77 اگر فرمانروایان و والیان دروغ گویند، باران نبارد، و اگر سلطان و حاکم ستم ورزد، حکومت از هم بپاشد و اگر از زکات خوددارى شود گوسفندان بمیرند. «حافِظُوا عَلى مَواقیتِ الصَّلواتِ فَاِنَّ العَبدَ لایأمَن الحَوادِثَ وَ مَن دَخَلَ عَلَیهِ وَقتُ فَریضَةٍ فَقَصَّرَ عَنها عَمداً مُتَعَمِّداً فَهُوَ خاطِىء.». (فقه الرضا، ص )6 نمازها را در وقتهایش بخوانید زیرا بنده خدا نمىتواند حوادث را پیش بینى کند، پس اگر وقت نماز واجب بر بنده‌اى فرا رسد و او عمداً به آن اهمیت ندهد (و در اول وقت نخواند) همانا او خطا کار است. «بِرُّ الوالِدَینِ واجِبٌ وَ اِن کانا مُشرِکین، وَلا طاعَةَ لَهُما فى مَعصِیة الخالِق.» (عیون اخبار الرضا، ج 2، ص )124 نیکى به پدر و مادر واجب است گرچه مشرک باشند، ولى در معصیت پروردگار نباید آنان را اطاعت کرد. «اِنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اَمَرَ بِثَلاثَةٍ مَقرُونٍ بِها ثَلاثَةٌ أُخرى:اَمَرَ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ فَمَن صَلىّ وَ لَم یُزَکِّ لَم تُقبَل مِنهُ صَلاتُهُ، وَ اَمَرَ بِالشُّکرِ لَهُ وَ لِلوالِدَینِ فَمَن لَم یَشکُر والِدَیهِ لَم یَشکُرِ اللّهَ، وَ اَمَرَ بِاتِّقاءِ اللّهِ وَ صِلَةِ الرَّحِمِ، فَمَن لَم یَصِل رَحِمَهُ لَم یَتَّقِ اللّه عَزَّ وَ جَلَّ.» (عیون اخبار الرضا، ج 1، ص )258 خداوند به سه چیز امر کرده که آنها را با سه چیز دیگر مقرون نموده است: به نماز و زکات امر کرده پس اگر کسى نماز بخواند و زکات ندهد، نمازش پذیرفته نمىشود. و به سپاس خود و سپاس والدین امر فرموده پس اگر کسى پدر و مادرش را سپاس نگوید، خدا را سپاس نگفته است. و به تقوى و صله رحم امر کرده پس اگر کسى صله رحم نکند، از خدا نترسیده است. «کُلَّما احدَثَ العِبادُ مِنَ الذُّنُوبِ ما لَم یَکُونُوا یَعمَلُون اَحدَثَ لَهُم مِنَ البَلاء مالَم یَکُونُوا یعرِفُون.» (کافى چاپ قدیم، ص )442 هرگاه مردم به گناهى تازه که قبلاً به انجام نمىپرداختند، آلوده شوند با بیماریها و مشکلات جدیدى که برایشان ناآشنا خواهد بود، مواجه مىگردند. «ما اَعمالُ العِبادِ کُلُّهُم عِندَ المُجاهِدینَ فى سَبیلِ اللّهِ اِلّا کَمَثَلِ خُطّافٍ اَخَذَ بِمِنقارِهِ مِن ماءِ البَحرِ.». (کنزالعمّال، حدیث )10681 تمام اعمال بندگان در مقایسه با مجاهدان فى سبیل اللّه همچون قطره آبى است که پرستویى با منقارش از دریا برگیرد. «اِنَّما اِتَّخَذَ اللّهُ اِبراهیمَ خَلیلاً لاَنَّهُ لم یُرِد اَحَداً وَ لَم یَسأَل اَحَداً قَطُّ غَیرَ اللّهِ تَعالى.» (علل الشرایع، ص )23 همانا خداوند ابراهیم را به دوستى خویش برگزید، براى اینکه هیچ گاه قصد غیر خدا نکرد و هرگز جز از "اللّه" چیزى نخواست. «لِلتَّوکُلِ دَرَجاتٌ: مِنها اَن تَثِق بِه فى امرِکَ کُلِّه وَ تَعلَم انّ الحُکمَ فى ذلِکَ لَهُ فَتَتَوَکَلَ عَلَیهِ بِتَفویضِ ذلِک اِلَیه» (بحارالانوار، ج 78، ص )336 توکّل داراى درجاتى است: بعضى از درجات آن این است که در تمام امورت به خداوند اعتماد نمایى و بدانى که در تمام این امور حکم، حکم اوست، پس با واگذارى آنها به خدا، بر او توکّل نمایى. --

تعداد مشاهده مقاله: 84