گفته ها و نوشته ها

گفته‏ها و نوشته‏ها کدام سوره هفت حرف را ندارد؟ مرحوم آیت اللّه بروجردى از کربلایى کاظم ساروقى سؤالات متعددى از قرآن مى‏پرسد که همه را پاسخ مى‏دهد. آن گاه کربلایى کاظم به آقا مى‏گوید: شما این همه از من پرسیدید، من پاسخ دادم. حالا من مى‏خواهم یک کلام از شما بپرسم، آقا تبسمى کرد و حضّار از این درخواست به خنده افتادند. مرحوم آیت اللّه بروجردى فرمودند: بپرس. پس مى‏پرسد: کدام سوره است که هفت حرف را ندارد؟ آقا قدرى فکر کرد و فرمود: به خاطر ندارم، شما خودت بگو. او مى‏گوید: آن سوره «فاتحة الکتاب» است که هفت حرف مربوط به هفت طبقه جهنم را ندارد. آن را از فاتحة الکتاب که سوره رحمت است برداشتند و آن هفت حرف این است: «ث، ج، خ، ز، ش، ظ، ف». بعد کربلایى کاظم آیاتى را مى‏خواند که این حروف در آنها آمده است و این حروف در کلمات «ثبور»، جهنّم»، «خسران»،«زقّوم»، «لظّى»، «فزع» آمده است. آن گاه آیت اللّه بروجردى قلم و کاغذ خواسته، دستور دادند که این موارد را یاد داشت کنند، بعد هم صد تومان به کربلایى کاظم انعام مى‏دهد. (ستارگان حرم، گروهى از نویسندگان فرهنگ کوثر، زائر، چاپ اول، 1382، ص 135 و 136) احترام استاد از آیت اللّه حائرى یزدى (ره) نقل شده است که فرمودند: «توفیقاتى که در زندگى نصیب من شده، همه مرهون خدماتى است که نسبت به استادم، مرحوم سیّد محمد فشارکى(ره) انجام داده‏ام. زمانى ایشان به شدّت بیمار شدند، تا جایى که من مدّت شش ماه براى قضاى حاجت ایشان طشت مهیّا مى‏کردم و به این کار افتخار مى‏نمودم.» (مجله، خشت اول، شماره 8، 1386، ص 53) باید کار کرد، کار کار! وقتى از علّامه محمد تقى جعفرى (ره) درباره علت موفقیتش سؤال کردند، گفت: «...دو علّت دارد: یکى اختیارى و یکى غیر اختیارى. عنصر غیر اختیارى در واقع همان ذوق و عشقى است که خداوند نسبت به دانش در من قرار داد. البته، من پسر خاله خدا نیستم، بلکه این عنصر در افراد دیگرى هم هست. در هر زمینه‏اى که من مطالعه مى‏کردم، مى‏دیدم علاقه دارم.دلیل علمى مسئله هم این است که هر یک از علوم، بعدى از حقیقت را نشان مى‏دهند و انسان هم جویاى کشف حقیقت است. عنصر دیگر (و اختیارى) پشتکار است. استعداد و نبوغ اگر چه مهم است، ولى نباید به آنها اعتماد کرد. سالها پیش که در نجف بودیم، فرق ما و طلبه‏هاى عرب این بود که آنها پشتکار عجیبى داشتند و ما استعداد فراوان. خلاصه باید کارى کرد، کار، کار! به استعداد نمى‏توان زیاد تکیه کرد.» (فروغ اندیشه، گذرى بر زندگانى علّامه محمد تقى جعفرى) بسم اللّه و روح اللّه‏ حضرت امام خمینى (ره) در دوران تحصیل همیشه منظم بود و به موقع در جلسات درس حاضر مى‏شد. مرحوم آیة اللّه شاه آبادى(استاد امام) مى‏گفت: «روح اللّه، واقعاً روح اللّه است. نشد یک روز ببینم ایشان بعد از «بسم اللّه»در درس حاضر باشد. همیشه پیش از آنکه بسم اللّه درس را بگویم در درس حاضر بود.» (مجله خشت اول، شماره 7، 1385، ص 19) من خود را مسؤول مى‏دانم‏ آیت اللّه فشارکى (ره) استاد آیت اللّه حاج شیخ عبدالکریم حائرى(ره) بعد از درس از منبر پایین آمد و شاگردان اطراف ایشان را مى‏گرفتند و ایشان با صبر و حوصله، گاهى تا یک ساعت به پرسشهاى شاگردانش پاسخ مى‏داد. روزى یکى از شاگردانش گفت: «آقا شما خسته شدید، یک درس روى منبر گفتند، یک درس هم پایین منبر!» ایشان در پاسخ فرموند: «من خودم را مسؤول و موظّف عند اللّه مى‏دانم که وقتى کسى چیزى را نفهمیده، تفهیم کنم و مطمئن شوم چیزى را که سؤال کرده، فهمیده است لذا براى من مسئله‏اى نیست، من خستگیها و سختیها را تحمّل مى‏کنم.» (مصاحبه با حجت الاسلام و المسلمین نظرى منفرد، پایگاه حوزه، ش 16، ص 11) پینه بر سینه‏ مرحوم آیة اللّه مرعشى نجفى(ره) از فرزند میر حامد حسین، صاحب عبقات الانوار چنین نقل کرده‏اند: «پدرم در اواخر عمر قدرت نشستن نداشتند، ولى با این حال، باز هم به مطالعات خود ادامه دادند، ایشان کتاب را بر روى سینه خود نهاده، مى‏خواندند و به قدرى این کار را ادامه دادند که بعد از وفات، دیدیم سینه آن بزرگوار بر اثر فشار لبه کتاب پینه بسته و زخمى شده است.» (مجله خشت اول، شماره 8، 1386، ص 37) اگر پیامبر را مى‏دیدى چه مى‏کردى؟ امام صادق(ع) فرمود: «زلیخا از یوسف اجازه (ى ملاقات) خواست. به وى گفته شد: اى زلیخا! به خاطر رفتارت با یوسف، خوش نداریم تو را نزد او ببریم. زلیخا گفت: من از کسى که از خدا مى‏ترسد، نمى‏ترسم. وقتى بر یوسف(ع) وارد شد، یوسف(ع) به وى گفت:زلیخا! چه شد که تو را رنگ پریده مى‏بینم؟ زلیخا گفت: سپاس خداى را که پادشاهان را بر اثر معصیت، برده گردانیده و بردگان را به خاطر اطاعت (خدا) پادشاه گردانید. یوسف به وى گفت: چه چیزى تو را بدان رفتار واداشت؟ گفت: زیبایى چهره‏ات اى یوسف! یوسف(ع) گفت: چه مى‏کردى که اگر پیامبرى را به نام محمد(ص) مى‏دیدى که در آخر زمان خواهد بود و او از من زیبا روتر، خوش خلق‏تر و دست و دل بازتر است؟ زلیخا گفت: راست مى‏گویى، یوسف(ع) گفت: چگونه دانستى که من راست مى‏گویم؟ زلیخا گفت:زیرا هنگامى که از او یاد کردى، مهرش در دلم افتاد. آن گاه خداوند به یوسف(ع) وحى کرد که «زلیخا راست مى‏گوید و من هم او را دوست مى‏دارم، چون محمد(ص) را دوست دارد.» پس از آن خداوند - تبارک و تعالى - به یوسف(ع) دستور داد با زلیخاازدواج کند.» (ر.ک: الامالى، شیخ طوسى، مؤسسة البعثه، دارالثقافه، قم، چ اول، 1414 ق، ص 456، ح 1020). مرا به خاطر خدا دوست بدارید! نوجوانى که به سنّ بلوغ نرسیده بود، بر پیامبر(ص) سلام کرد و از شادمانى به پیامبر(ص) لبخند زد. پیامبر(ص) به وى فرمود: «اتحبّنى یافتى؛ اى جوان!آیا مرا دوست دارى؟» گفت: بلى، به خدا سوگند اى پیامبر خدا! پیامبر(ص) فرمود: «مثل عینیک؛ مانند چشمانت؟» گفت: بیشتر. فرمود: «مثل ابیک؛مانند پدرت؟» گفت: بیشتر. فرمود: «مثل امّک؛مانند مادرت؟» گفت بیشتر. فرمود: «مثل نفسک؛ به اندازه خودت؟» گفت: به خدا سوگند بیشتر اى پیامبر خدا! فرمود: «امثل ربّک؛ آیا مانند پروردگارت، گفت: خدا، خدا، خدا! اى پیامبر! این دوستى از آن تو یا هیچ کس دیگر نیست. همانا تو را به خاطر دوستى خداوند دوست مى‏دارم. پیامبر(ص) به اطرافیانش رو کرد و فرمود: «هکذا کونوا أحبّوا اللّه لاحسانه الیکم و انعامه علیکم و احبّونى لحبّ اللّه؛ اینچنین خداوند را به خاطر احسان و نعمت هایش بر شما دوست بدارید و مرا به خاطر دوستى خداوند.» (ارشاد القلوب، حسن دیلمى، بیروت، مؤسسة الاعلمى، ص 161)

تعداد مشاهده مقاله: 83