سخنان معصومان علیهم السلام دید و بازدید

پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم: «مَن زارَ اَخاهُ فِى بَیتِه قالَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ: اَنتَ ضَیفى وَ زائِرى عَلَىّ قِراکَ وَ قَد اَوجبتُ لَکَ الجَنَّةَ بِحُبِّک اِیّاه.» (اصول کافى، ج 2، باب زیارة الاخوان) هر کس برادرش را در منزلش زیارت کند، خداى عزّ و جلّ به او فرماید: تو مهمان و زائر منى و پذیرائیت بر من است، من به خاطر دوستى تو نسبت به او بهشت را برایت واجب ساختم. پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم: «حَدَّثَنى جِبرَئیلُ اَنَّ اللّهَ عَزَّ وَ جَلَّ اَهبَطَ اِلَى الاَرض مَلَکاً فَاقبَلَ ذلِکَ المَلَکُ یَمشى حَتّى وَقَعَ اِلى بابٍ عَلَیهِ رَجُلٌ یَستَأذِنُ عَلى رَبِّ الدارِ فَقالَ لَهُ المَلَکُ: ما حاجَتُک اِلى رَبِّ هذِهِ الدّارِ؟ قالَ اَخٌ لى مُسلِمٌ زُرتُه فِى اللّهِ تَبارَکَ وَ تَعالى قالَ لَهُ المَلَکُ: ما جاءَ بِکَ اِلّا ذاکَ؟ فَقالَ ماجاء بى اِلّا ذاکَ فَقالَ: اِنّى رَسُولُ اللّهِ الیکَ وَ هُوَ یَقرَئُکَ السَّلامُ وَ یَقُول: وَحَیَت لَکَ الجَنَّةُ وَ قالَ المَلَکُ: اِنَ اللّهَ عَزّ وَ جَلّ یقول: اَیُّما مُسلِمٍ زارَ مُسلِماً فَلیسَ اِیّاهُ زارَ، اِیّاى زارَ وَ ثَوابُهُ عَلَىَّ الجَنَّة». (اصول کافى، همان) جبرئیل به من خبر داد که خداى عزّ و جلّ فرشته‏اى را به زمین فرستاد، فرشته مى‏رفت تا به درب خانه‏اى رسید که مردى از صاحبخانه اجازه ورود مى‏گرفت، فرشته گفت: با صاحب این خانه چکار دارى؟ گفت: او برادر مسلمان من است که به خاطر خداى تبارک و تعالى دیدارش مى‏کنم. فرشته گفت: جز بدین منظور نیامده‏اى؟ گفت: جز بدین منظور نیامده‏ام. فرشته گفت: من فرستاده خدا به سوى تو هستم، او سلامت مى‏رساند و مى‏فرماید: بهشت برایت واجب شد. سپس گفت: خداوند مى‏فرماید: هر مسلمانى که از مسلمانى دیدن کند او را دیدار نکرده بلکه مرا دیدار کرده و بهشت به عنوان ثواب او به عهده من است. پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم: «مَن اَکرَمَ اَخاهُ المُؤمِنَ بِکَلِمَةٍ یُلطِفُهُ بِها وَ فَرَّجَ عَنه کُربَتَهُ لَم یَزَل فى ظِلِّ اللّهِ المَمَدُودِ عَلَیه اَلرَّحمَةُ ما کانَ فى ذالِک» (اصول‏کافى، ج‏2،ص‏206) «هر کس برادر با ایمانش را با گفتن کلامى ملاطفت‏آمیز و غم زدا مورد تکریم قرار دهد تا وقتى او شادمان است، گوینده آن سخن همواره در سایه رحمت گسترده الهى به سر مى‏برد. امام على علیه السلام: «لقاء الاخوان مغنمٌ جسیم وان قلوا» (اصول کافى، ج 2) دیدار برادران غنیمت بزرگى است اگر چه اندک باشند. امام باقر علیه السلام: «یا خیثمه ابلغ من‏ترى من موالینا السّلام و اوصهم بتقوى اللّه العظیم و ان یعود غنیّهم على فقیرهم و قویّهم على ضعیفهم و ان یشهد حیّهم جنازة میّتهم و ان یتلاقوا فى بیوتهم فان لقیا بعضهم بعضاً حیاة لامرنا،رحم اللّه عبداً احیى امرنا.» (اصول کافى، ج 2، ص 140) خیثمه مى‏گوید: خدمت امام باقر علیه السلام رسیدم تا با آن حضرت خداحافظى کنم امام فرمود: اى خیثمه هر کدام از دوستان و هواداران ما را دیدى، سلام ما را به آنان برسان و آنان را به تقواى الهى توصیه کن و سفارش کن که توانگرشان به فقیران سربزنند و توانمندان به ناتوانان سرکشى کنند. زندگان در تشییع جنازه مردگان شرکت نمایند، در خانه‏هاى هم، یکدیگر را دیدار کنند. این گونه دیدارها سبب احیاء امر ما (خطّ ولایت و رهبرى اهل بیت) مى‏گردد. امام صادق علیه السلام: «ایّما مسلم لقى مسلماً فسرّه سرّه اللّه عزّ و جلّ». هر مسلمانى که با مسلمانى دیدار کند و در برخورد او را شادمان سازد، خداى متعال او را خوشحال و مسرور خواهد ساخت. امام صادق علیه السلام: «تَزاوَرُوا وَ تُلاقُوا وَ تَذاکَرُوا اَمرَنا وَ اَحیُوه.» (اصول کافى، ج 2) به دیدار و ملاقات یکدیگر بروید و امر ما را یاد کنید و به یاد هم آرید و آن را زنده نگهدارید. امام صادق علیه السلام: «ما زارَ مُسلِمٌ اَخاهُ المُسلِمَ فِى اللّهِ وَ لِللّهِ اِلّا ناداهُ اللّه عَزَّ وَ جَلّ: اَیُّهَا الزائِرُ طِبتُ وَطابَت لَکَ الجَنَّة». (همان) هیچ مسلمانى برادر دینى‏اش را در راه خدا و براى خدا زیارت نمى‏کند مگر آن که خداى متعال به او ندا مى‏دهد: اى دیدار کننده! خوش به حالت، بهشت براى تو سزاوار باد. امام موسى بن جعفر علیهما السلام: «مَن زارَ اَخاهُ المُؤمِنَ لِللّهِ لالِغَیرِهِ یَطلُبُ بِه ثَوابَ اللّه وَ تَنَجُّز ما وَعَدَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَکَّلَ اللّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِه سَبعین اَلفَ مَلَکٍ مِن حینَ یَخرُجُ مِن مَنزِلِه حَتى یَعُودَ اِلَیه یُنادُونَهُ: اَلا طِبت وَ طابَت لَکَ الجَنَّةُ تَبَوّأتَ مِنَ الجَنَّة مَنزلاً». (اصول کافى، ج 2، ص 258) هر کس براى خدا نه چیز دیگر بدیدن برادر مؤمنش رود که ثواب خدا را بخواهد و آن چه را او وعده فرموده وفایش را خواستار شود خداى عزّ و جلّ هفتاد هزار فرشته بر او گمارد از وقتى که از منزلش خارج مى‏شود تا هنگامى که برگردد که فریاد کنند: هان پاک و خوش باش و بهشت برایت گوارا باد که در بهشت منزل گرفتى.

تعداد مشاهده مقاله: 86