سخنان معصومان علیهم السلام ارزش عزت نفس

سخنان معصومین (ع) ارزش عزّت نفس‏ پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلم: «ألا تبایعونى؟ تبایعونى على أن لاتسألوا النّاس شیئاً.» (بحارالانوار، ج 96، ص 158) آیا با من بیعت نمى‏کنید؟ با من چنین بیعت کنید که هیچ چیز را از مردم تقاضا نکنید. امام حسن مجتبى علیه السلام: «اذا أَرَدتَ عِزّاً بلاعشیرةٍ، و هَیبةً بلاسلطانٍ، فاخرُج مِن ذُلِّ معصیة اللّه الى عزِّ طاعة اللّه». (بحارالانوار، ج 44، ص 139.) اگر خواستار عزّت بدون داشتن قوم و خویش، و طالب شکوه بدون سلطنتى، از ذلّت نافرمانى خدا به سوى عزّت اطاعت او حرکت کن! امام حسین علیه السلام: «مَوتٌ فِى عِزّةٍ خیرٌ من حیاةٍ فى ذُلِّ.» (بحارالانوار، ج 44، ص 192) مرگ با عزّت بهتر از زندگى با ذلّت است. امام سجاد علیه السلام: «ما أُحِبُّ أنَّ لِى بِذُلِّ نَفسِى حُمُرُ النَّعَمِ» (مستدرک الوسائل، ج 2، ص 464) دوست ندارم داراى شتران سرخ مو(و ثروت کلان) باشم، ولى در برابر تحصیل آن، لحظه‏اى تن به ذلّت دهم. امام باقر علیه السلام: «طَلَبُ الحَوائجِ اِلَى النّاسِ اِستِلابٌ لِلعِزِّ...وَالیأس عَمّا فِى أَیدِى النّاسِ عِزُّ المُؤمِنِ فِى دِینِه» (بحارالانوار، ج 75، ص 112) حاجت خواستن از مردم، موجب سلب عزّت خواهد شد، و قطع امید از آنچه در دست مردم است، مایه عزّت مؤمن در دینش مى‏باشد. امام صادق علیه السلام: «شِیعَتُنا مَن لایَسأَلُ النّاسَ شَیئاً وَ لَو ماتَ جُوعاً». (بحارالانوار، ج 96، ص 158) شیعه ما از مردم چیزى را تقاضا نمى‏کند گرچه از گرسنگى بمیرد. امام صادق علیه السلام: «مَن سَألَ مَن غَیرِ فَقرٍ فَاِنَّما یَأکُلُ الخَمر». (بحارالانوار، ج 96، ص 158) کسى که فقیر نیست ولى تقاضاى کمک مالى کند، همانا شراب مى‏خورد (یعنى گناهش همانند شراب خوارى سنگین است). امام صادق علیه السلام: «عزّ المؤمن استغناؤه عن النّاس.» عزّت مؤمن، بى‏نیازى او از مردم است. امام صادق علیه السلام: «اِنَّ اللّه تَبارَکَ وَ تَعالى فَوَّضَ اِلَى المُؤمِنِ اُمُورَهُ کُلَّها وَ لَم یُفَوِّض اِلَیهِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ». (فروع کافى، ج 5، ص 63) همانا خداوند متعال همه کارهاى مؤمن را به خود مؤمن واگذار نموده، جز این که به او اجازه نداده است خود را ذلیل کند. امام صادق علیه السلام: «لایَنبَغِى لِلمُؤمِنِ أَن یَذِلَّ نَفسَهُ قِیلَ لَهُ وَکَیفَ یَذِلّ نَفسَهُ؟ قالَ یَتَعَرَّضُ لِما لایُطیقُ.» (فروع کافى، ج 5، ص 63) سزاوار نیست مؤمن خود را ذلیل کند، سؤال شد: چگونه خودش را ذلیل مى‏کند؟ فرمود: خود را در معرض کارى که از او ساخته نیست، قرار دهد. امام صادق علیه السلام: «مَن سَألَ النّاسَ وَ عِندَهُ قُوتُ ثَلاثَةِ أَیّامٍ لَقى اللّه تَعالى یَومَ یَلقاهُ وَ لَیسَ فِى وَجَهِهِ لَحمٌ.» (ثواب الاعمال (ترجمه شده) ص 630) کسى که غذاى سه روز را دارد و از مردم تقاضاى کمک کند، روز قیامت با خداوند ملاقات کند در حالى که در صورتش گوشت نیست.

تعداد مشاهده مقاله: 82