فهرست

امام خمینی ثابت و استوار(سیاست خارجی)

سرمقاله

دانستنیهائی از قرآن(ترس از خدا)

درسهای از نهج البلاغه(آفرینش مورچه)                 آیت الله العظمی منتظری

سخنان معصومین(نماز اول وقت)  

هدف از آفرینش                                             مرحوم آیت الله علامه طباطبائی

منطق، هنر اندیشیدن                                        آیت الله جوادی آملی  

سنت و سنن                                                  آیت الله محمدی گیلانی

داستان اصحاب فیل                                          حجة الاسلام و المسلمین رسولی محلاتی

ولایت فقیه و پاره ای از مسائل اقتصادی                 گفتگوئی با آیت الله آذری قمی

کودتای نافرجام نوژه                                        حجة الاسلام و المسلمین محمدی ری شهری

به یاد محقق شهیدآیت الله سیدمصطفی خمینی

آمادگی فرهنگی برای حج                                  حجة الاسلام و المسلمین موسوی خوئینی ها

استراژی ملی                                                استاد جلال الدین فارسی

خودکشی تدریجی با دخانیات                             دکتر سید حسن عارفی

پاسداران بزرگ اسلام                                     سید محمد جواد مهری

پیام شهید

روابط با ضوابط؟

پاسخ به نامه ها

نگاهی به رویدادها

رهنمودهای امام و آیت الله العظمی منتظری

مؤمن کیست؟

* امام صادق(ع) مؤمن را چنین معرفی می فرماید:

مؤمن دارای قدرت با دیانت، دور اندیشی و انعطاف پذیری ایمان با یقین، جدیّت برای تحصیل فقه، نشاط در هدایت جوئی، نیکوکاری و استقامت، بردباری با علم، زیرکی با ملایمت، بخشندگی در راه حق، اقتصاد (میانه روی در مصرف) هنگام توانگری، خوش نمائی در زمان ناداری، گذشت در وقت قدرت، اطاعت خدا و خیرخواهی برای مردم، باز ایستادگی در شهوت، پرهیزکاری با رغبت، تلاش در امر جهاد، نماز در گرفتاری و شکیبائی در سختی می باشد.

مؤمن در پیش آمدها بردبار، در ناگواریها صبور، در آسایش ها سپاسگزار است.

مؤمن غیبت نمی کند، تکبر نمی ورزد، قطع رحم نمی کند. نه سست است، نه خشن است و نه سنگدل. دیده اش بر او پیشی نگیرد، شکمش رسوایش نکند و شهوتش بر او چیره نشود. بر مردم رشک نبرد. سرزنشش کنند و او کسی را سرزنش نکند، اسراف نورزد، مظلومان را یاری دهد و مستمندان را رحم کند. خویشتنِ خویش در زحمت و مردم از او آسوده. در عزت دنیا میل نکند و از ذلّتش بیتابی ننماید. مردم که کار مهمی دارند به او روی آورند و او کار مهمّی (کار اُخروی) دارد که سرگرم آن است. در قضاوتش نقص دیده نشود و در رأیش سستی نباشد و در دینش تباهی نباشد. هر که با او مشروت کند، او را رهنمون باشد، هر که به او کمک کند، او را یاری دهد و از هرزه گوئی و نادانی بپرهیزد.

(کافی، ج3، ص 326)