فهرست

امام خمینی ثابت و استوار(افغانستان)

سرمقاله

دانستنیهائی از قرآن(بدترین دشمنان دین)

درسهایی از نهج البلاغه(مظاهرآفرینش)                 آیت الله العظمی منتظری

حقوق والدین در سخنان معصومین

نقش فلسفه در تفکر اسلامی                                آیت الله جواد آملی

در راه ریشه کن ساختن فقر                                آیت الله حسین نوری

سعادت و شقاوت جامعه                                    آیت الله محمدی گیلانی

بشارتهای انبیاء به ظهور رسول خدا(ص)               حجة الاسلام و المسلمین رسولی محلاتی

کودتای نافرجام نوژه                                       حجة الاسلام و المسلمین محمدی ری شهری

جنگ جنگ تا پیروزی                                    حجة الاسلام انصاری کرمانی

ایران را بصورت مدرسه در آوریم                      حجة الاسلام محسن قرائتی

پاسداران بزرگ اسلام                                     سید محمد جواد مهری

پرسشها و پاسخها(انقلاب و انتظار فرج)

چگونه با بی حجابی برخورد کنیم؟

پاسخ به نامه ها

نگاهی به رویدادها

رهنمودهای امام و آیت الله العظمی منتظری

یقین چیست؟

امام صادق (ع):

«إنَّ رَسُولَ اللهِ صَلَّی بِالنَّاسِ الصُّبحَ فَتَظَرَ إلَی شابّ فی المَسجِدِ وَ هُوَ بَخفِقُ وَ یَهوِی بِرَأسِهِ، مُصفَرّاً لَوثَهُ، قَدنَحَفَ جِسمُهُ وَ عارَت عَیناهُ فی رَاسِهِ. فَقالَ لَه رَسُولُ الله (ص): کَیفَ أصبَحتَ یا فلان؟ قالَ: أصبَحتُ یا رَسُولَ اللهِ مُوقِناً. فَعَجِبَ رَسُلُ اللهِ مِن قَولهِ و قالَ: إنَّ لِکُلَّ یَقِینٍ حَقِیقَةً، فَما حَقِیقَةُ یَقِینِکَ؟ فَقالَ ...  (کافی ج2 ص53)

روزی پیامبر اکرم (ص) نماز صبح را با مردم به جای آورد. پس از نماز به یکی از جوانان که در مسجد بود نگریست که سرش در حال حرکت است (گویا شب زنده داری کرده خواب آلود است) رنگ وی زرد، تنش لاغر و رنجور و چشمانش (از فرط ضعف) فرو رفته. پیامبر اکرم از او پرسید: چگونه صبح کردی ای مرد؟ پاسخ داد:

صبح کردم در حالی که با یقین هستم. پیامبر از سخن او تعجب کرد(زیرا یقین بالاترین درجه ایمان است و آن جوان اینقدر به خودش مطمئن بود) و فرمود: هر یقینی، حقیقتی دارد، پس حقیقت (و نشانۀ) یقین تو چیست؟

عرض کرد: یقین من- ای پیامبر خدا!- مرا اندوهگین نموده، شبهای مرا بیدار و روزهای گرمم را تشنگی بخشیده (شب زده دار و روز، روزه دارم کرده) و بدینگونه از دنیا و آنچه در آن است بی میل شده ام، تا آنجا که گویا به عرش پروردگارم نگاه می کنم که برای رسیدگی به حساب مردم بر پا شده و تمام آفریدگان محشور شده اند و من هم در میان آنان هستم، و گویا بهشتیان را می بینم که در بهشت لذّت می برند و یکدیگر را شناسائی می کنند و بر کرسی ها تکیه زده اند و گویا دوزخیان را می بینم که در آتش معذّب اند و فریاد می کنند و گویا هم اکنون آهنگ زبانه کشیدن دوزخ در گوشم طنین انداز است.

پیامبر اکرم (ص) به یارانش فرمود: این بنده ای است که خداوند قلبش را به نور ایمان، روشن ساخته. آنگاه به او فرمود: بر آن حال که هستی استوار باش. آن جوان عرض کرد: از خدا بخواه که در رکابت، شهادت را نصیب من فرماید. حضرت برای او دعا کرد. و چیزی نگذشت. که در یکی از جنگهای پیامبر (ص) شرکت کرد همین کسی بود که پس از نه نفر به شهادت رسید.