سرمقاله

جنگ تا کی؟!

مدتی بود که امام صحبت نفرموده بودند. 17 ربیع المولود نزدیک می شد و همه می دانستند که معظم له دیدار و صحبت خواهند داشت. برخی از افراد یا گروه ها منتظر بودند که امام دربارۀ مطلب آنها یا مسئله ای که بنظر آنها در این روزها مهم می نمود، صحبت خواهند کرد.

عید مولود و روز موعود فرا رسید و امام دگر باره با دم مسیحائی، روح الهی را در پیکر جمع دمید و همگان را در حالی که مبهوت عظمت و دوراندیشی او شده بودند، از سرچشمۀ زلال هدایت قرآنی سیراب نمود.

در رابطه با جنگ تحمیلی، می دانیم بعد از آن که استکبار جهانی و سران فتنه بوسیله صدام از جنگ رویاروی با استفاده ار همه امکاناتشان و به کار گرفتن بمبهای شیمیائی و ایجاد بحران در خلیج فارس، نومید شدند، هماهنگ با مزدوران ضد انقلاب داخلی و خارجی بطور گسترده و بی سابقه و با استفاده از انواع شیوه های تزویر، بیشترین تلاش خود را در جهت تضعیف انگیزۀ امت مسلمانان ایران در مورد ادامۀ جنگ متمرکز کردند.

آنها از یک سوی، تمام امکانات و عوامل خود به کار گرفتند تا با استفاده از زمینه های طبیعی و قهری و برانگیختن هواهان نفسانی و حسّاسیت ها و مرزبندی ها کاذب بین افراد و گروه ها، دامن زده تا با ایجاد اختلافات موهوم و بزرگ کردن و کشاندن آنها بین امّت قهرمان و شهیدپرور، مسئله جنگ را تحت الشعاع قرار داده و انگیزه ادامۀ آن را در مردم- که نقش اصلی را در جنگ و پیروزی آن دارد- تضعیف و نابود نمایند!

و از سوئی دیگر، تمام سران فتنه و کفر از فراریان مرتدّ ضد انقلاب گرفته تا ریگان و مبارک و شاه حسین و ... با ژست مسخرۀ اسلام نمائی، ادامۀ جنگ را مخالفت با اسلام و قرآن اعلام کردند.

شگفت انگیز است که آنها با همه سیاستمداری و هوش سرشار! هنوز ظاهراً نفهمیده اند که فتوای آنان فقط برای پیرامون خودشان یعنی حزب الشیطان قابل پذیرش است و امّت حزب الله نه تنها به اسلام شناسی و دایه دلسوزتر از مادر شدن آنها، می خندد بلکه یکی از معیارهای بسیار دقیق حزب الله برای شناختن مسائل و مصالح اسلام و مسلمین همانا معکوس نظریّات آنها است و هر چه آنان در مسئله ای اصرار و پافشاری کنند، حزب الله روی عکس آن حسّاس تر و مصرتر می شود. و همین دلیل برای اهمیت جنگ و ادامه و سرنوشت آن کافی است.

امروز امت مسلمان ایران بخوبی دشمنان اسلام و بشریت را شناخته و می رود تا سایر ملل اسلامی نیز بیدار شوند و براه اسلام گام نهاده و با یورش بر مثلث شوم صهیونیسم، کمونیسم و امپریالیسم که کشورهای اسلامی را در محاصرۀ همه جانبه خود درآورده اند، ریشۀ فتنه و فساد را برکنند.

آیا راستی از صهیونیستها که میلیون ها یهودی همکیش خود را با همدستی هیتلر نابود کردند تا زمینۀ ایجاد اسرائیل غاصب را فراهم کنند، چه انتظاری نسبت به فلسطینی ها و دیگر مسلمانان هست؟!

و آیا از کمونیست ها که تصفیۀ خونین میلیون ها هموطن و همرزم خود را ساده ترین «وسیله» برای رسیدن به «هدف» یعنی حاکمیّت حزب و سران خودسر می دانند چه توقعی نسبت به ملّتهای دیگر می توان داشت؟!

و آیا از امپریالیست هائی که برای غارت و چپاول جهان با جنایت و خونریزی های بی شمارشان روی تاریخ را سیاه کرده اند، دیگر انتظاری هست؟!

آیا هنوز کسی هست که ادّعای طرفداری از حقوق بشر را از جنایتکارانی باور کند که برای منافع پلیدشان به سادگی از کنار فاجعۀ «بوپال» می گذرند ولی برای مزدوران جنایتکارشان که اکنون در دست عدالت اسلامی گرفتارند اشک تمساح می ریزند؟!

آیا جنایات بی شمار و سابقۀ تاریک آنان مؤیّد این احتمال نیست که فاجعۀ بوپال را خودشان به طور عمدی به وجود آورده اند تا کاربرد گازهای سمّی مورد نظر را در این شهر 800 هزار نفری به عنوان یک آزمایشگاه روی زندگی جانداران و محیط زیست آزمایش کنند؟!

آری! اینان هستند که به مصداق «کافر همه را به کیش خود پندارد»، امثال انفجار راه آهن و ربودن هواپیمای کویتی را به جمهوری اسلامی نسبت می دهند؟!

و مسخره است که اینان بر سر سفرۀ چپاول و غارت جهان سوم و خونهای مکیده شدۀ ملّتهای مظلوم، از حقوق بشر و گرسنگان آفریقا داد سخن می دهند و با نام «دفاع از حقوق بشر»، بشریّت را لگدکوب کرده و با نام «مبارزه با فقر» به مبارزه با فقرا و نابودی آنان کمر بسته اند، و اکنون نمونه این وضع اسف بار را در اتیوپی شاهد هستیم که تا دیروز نوکران آمریکا و امروز دست نشاندگان شوروی، فلاکت و فقرا را در آن برای مردم این خطه به ارمغان آورده اند و اکنون بی تفاوت ناظر مرگ روزانه صدها و هزارها انسان بی گناه در آنجا هستند و و ...

و فضیحت بارتر کنفرانسی است که به نام اسلام، اکنون در صنعاء با اعضائی مانند یوحنا عزیزهای مسیحی و صهونیست و با اهدافی مانند بازگرداندن مصر به این کنفرانس، تشکیل می شود! تا افکار عمومی ملتهای اسلامی را تحریف و تخدیر کنند!

در چنین شرایطی است که امام؛ این تجسّم راستین اسلام بر اوج قلّۀ امامت و رهبری مستضعفین بطور ساده و دلنشین و در عین حال قاطع و صریح، سخن می گوید، سخن از کلام خدا و از فطرت و عمق جان امت اسلام و همه مستضعفین. و در پرتو قرآن که خورشید هدایت الهی است و شعاع نور آسمانی آن فراتر از همۀ مرزهای جغرافیائی، قومی ونژادی است، بر افسون همه یاوه سرایان و بوقهای شیطانی، خطّ بطلان می کشد و ضمن روشن تر کردن افق جنگ تحمیلی و ضرورت ادامۀ آن، تکلیف اساسی امت بزرگ اسلامی، در قبال قدرت های طاغوتی و مرز نهائی آن را بدینگونه بیان می دارد که: «و قاتلوهم حق لاتکون فتنه و یکون الدین لله» (انفال- 39)

فتنه یعنی شرک، «و ان الشرک لظلم عظیم». همانا شرک ظلم بزرگ است؛ ظلمی که ریشه همه ظلم ها وظلمت ها است و تنها راه از بین بردن تمام جنایات، ظلم ها، استثمارها و حق کشی ها و و ... جنگ با فتنه گران و نظاهای طاغوتی است تا جائی که فتنه نابود و دین خدا در پهنۀ گیتی، استقرار یافته و در راستای این هدف بزرگ، جنگ تا پیروزی بر فتنه صدامی، اوّلین گام است.

والسلام                                                                                               رحیمیان