دانستنیهائی از قرآن

سلاحتان را زمین نگذارید

·        «... وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُم مَّیْلَةً وَاحِدَةً.» (قرآن کریم سوره نساء آیه 102)

ترجمه

کافران دوست دارند که شما از سلاحها و کالاهای خویش غافل شوید و آنها، یکباره بر شما یورش برند و حمله کنند.

لغت

ودّ: وَدََّ یَوَدُّ وَدّاً وُدّاً و وِدَّاً (به کسر و فتح و ضم واو) به معنی دوست داشتن است. ودود کسی است که بسیار دوست می‌دارد و این کلمه بر زن و مرد اطلاق می‌شود (هو ودود و هی ودود).

متاع: هر چیزی که بگونه‌ای از آن استفاده می‌شود (چه اثاث خانه و زندگی و چه لوازم شخصی انسان از قبیل لباس و چه آب و نان و غیره) آن را متاع می‌گویند.راغب در مفردات گوید: «المتاع انتفاعٌ ممتدّ الوقت». متاع، بهره‌ای است با وقتی طولانی. ولی در هر صورت خداوند این متاع و بهره دنیا را در برابر آخرت تحقیر کرده و کوچک می‌شمارد می‌فرماید: «فما متاع الحیوة الدنیا فی الآخرة الاقلیل».

مَیْل: میل، عدول و انحراف از وسط به یکی از دو طرف است و به معنی حمله و یورش نیز آمده است و پول را نیز مال می‌گویند برای اینکه همواره از دستی بدستی در چرخش و حرکت است و گاهی آنقدر میل آن زیاد می‌شود که بکلّی از دست می‌رود!

مورد نزول

برخی مورد نزول آن را غزوه ذات الرقاع دانسته و برخی غزوه‌های دیگر. در هر صورت، این قسمت از آیه که مورد نظر است، در ضمن آیه نماز خوف که در حال جنگ خوانده می‌شود، آمده است ولی خود به صورت یک جمله معترضه است که دلالت بر یک حکم کلی دارد.

موارد استفاده از آیه

همانگونه که ذکر شد، این جمله درباره نماز خوف و کیفیت آن آمده است. در آنجا می‌فرماید: « وَإِذَا کُنتَ فِیهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلاَةَ فَلْتَقُمْ طَآئِفَةٌ مِّنْهُم مَّعَکَ وَلْیَأْخُذُواْ أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُواْ فَلْیَکُونُواْ مِن وَرَآئِکُمْ وَلْتَأْتِ طَآئِفَةٌ أُخْرَى لَمْ یُصَلُّواْ فَلْیُصَلُّواْ مَعَکَ وَلْیَأْخُذُواْ حِذْرَهُمْ وَأَسْلِحَتَهُمْ وَدَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِکُمْ وَأَمْتِعَتِکُمْ فَیَمِیلُونَ عَلَیْکُم مَّیْلَةً وَاحِدَةً وَلاَ جُنَاحَ عَلَیْکُمْ إِن کَانَ بِکُمْ أَذًى مِّن مَّطَرٍ أَوْ کُنتُم مَّرْضَى أَن تَضَعُواْ أَسْلِحَتَکُمْ وَخُذُواْ حِذْرَکُمْ إِنَّ اللّهَ أَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُّهِینًا».

پس هرگاه (در غزوه‌ها و جنگها) میان آنان (لشکریان اسلام) بودی وخواستی نماز با آنان بپا داری باید گروهی (از سپاهیان) با تو به نماز بایستند در حالی که اسلحه با خود دارند و چون به سجده روند، این گروه پشت سر شما رفته و گروهی که نماز نخوانده‌اند،‌ به نماز بایستند و البته آنان نیز اسلحه با خود بردارند و هشیار باشند،‌ کافران انتظار دارند که شما از اسلحه و اسباب خود غفلت ورزید و آنها ناگهان بر شما حمله‌ور شوند. و چنانکه باران یا مرضی شما را از برگرفتن سلاح بزحمت اندازد، بر شما باکی نیست که سلاحها را زمین بگذارید ولی بهر حال از دشمن بر حذر باشید (و همواره هوشیاری خود را حفظ کنید) و خدا برای کافران عذابی خوارکننده مهیّا ساخته است.