سخنان معصومین

پاداش روزه دار

·        پیامبر اکرم ((ص)) :

« الصّائِمُ فی عِبادَةِ اللهِ وَ اِنْ کانَ نائِماً عَلی فِراشِهِ مالَمْ یَغْتَبْ مُسْلِماً»                                                             (کافی ـ ج4ـ ص64)

روزه دار در حال عبادت خدا است، گرچه در رختخوابش خواب باشد، تا آنگاه که مسلمانی را غیبت نکرده  است.

]برادران و خواهران عزیز روزه دار در این ماه مبارک توجه داشته باشند که غیبت نه تنها گناه بزرگی ‌است بلکه ثواب روزه را نیز ممکن از بین ببرد. پس چه بهتر که با تمرین غیبت نکردن در این ماه پر فضیلت، کوشش کنند برای همیشه از این آفت اجتماعی رهائی یابند. [

·        پیامبر اکر م ((ص)) :

« نَوْمُ الصّائِمِ عِبادَةٌ‌و نَفَسُهُ تَسْبیحٌ »    ( بحار الانوار ـ ج 96 ـ ص 248 )

خواب روزه دار عبادت است و نفس کشیدنش تسبیح خداوند.

·        رسول اکرم (( ص)) :

« مَنْ مَنَعَهُ الصّوْمُ مِنْ طَعامٍ یَشْتَهیهِ، کانَ حَقّاً عَلَی اللهِ أَنْ یُطْعِمَهُ مِنْ طَعامِ الْجَنّةِ وَ یَسْقِیَهُ مِنْ شَرابِها ».                    ( بحار الانوار ـ ج 96 ـ ص 331 )

کسی که روزه، او را مانع شود از غذائی که اشتهایش دارد، بیگمان خداوند او را از غذای بهشت می خوراند و از آبش سیراب می کند.

·        پیامبر اکرم ((ص)) :

« ما مِنْ صائِمٍ یَحْضُرُ قَوْماً یَطْعَمُوْنَ اِلّا سَبّحَتْ أَعْضاؤُهُ، وَ کانَتْ صَلاةُ الْمَلائِکَةِ عَلَیْهِ وَ کانَتْ صَلاتُهُمْ لَهُ اِسْتِغْفاراً ».                 ( من لا یحضره الفقیه ج 2 ص 52 )

روزه داری نیست که بر گروهی وارد شود و آنان را در حال غذا خوردن ببیند، مگر اینکه اعضای بدنش تسبیح خدا گویند و فرشتگان بر او درود فرستند و این درود فرشتگان برای او استغفار و طلب آمرزش است.

·        امیر المؤمنین (( ع)) :

« نَوْمُ الصّائِمِ عِبادَةٌ‌، وَ صَمْتُةُ تَسْبیحٌ، و دُعاؤُهُ مُسْتَجابٌ،و عَمَلُهُ مُضاعَفٌ، اِنّ  لِلصّائِمِ عِنْدَ اِفْطارِهِ دَعْوَةٌ لاتُرَدُّ ».                       ( بحار الانوارـ  ج 93 ص 360)

خواب روزه دار عبادت و سکوتش تسبیح و دعایش مستجاب و اعمالش دو برابر است. همانا برای‌ انسان روزه دار هنگام افطار دعائی است که رد نمی‌شود.

·        امام صادق (ع):

« لِلصّائِمِ فَرْحَتانِ،‌ فَرْحَةٌ‌ عِنْدَ اِفْطارِهِ و فَرْحْةٌ‌ عِنْدَ لِقاءِ رَبِّهِ »   ( کافی ج 4 ص 65 )

روزه دار را دو خوشحالی است، یکی‌ هنگام افطار و دیگری هنگام دیدار با پروردگار.

·        امام صادق (ع):

« مَنْ صامَ لِلّهِ عَزّوَجَلّ یَوْماً فی شِدّةِ‌الْحَرّ فَأَصابَهُ ظَمَأٌ وَ کَّلَ اللهُ بِهِ اَلْفَ مَلَکٍ یَمْسَحُوْنَ وَجْهَهُ وَ یُبَشِّرُوْنَهُ حَتّی اِذا اَفْطَرَ قال اللهُ عَزّوَ جَلّ : ما اَطْیَبَ رَیْحَکَ وَ رُوْحَکَ ! مَلائِکَتی : اِشْهَدُوا أنّی قَدْ غَفَرْتُ لَهُ ».                           ( کافی ـ ج 4 ص 65 )

هر کس برای ‌خدا در شدت گرما یک روز را روزه بدارد و او را تشنگی فراگیرد، خداوند هزار فرشته را موکل کند که صورتش را مسح کند و او را بشارت دهند تا آنگاه که افطار کند، خداوند بفرماید : چه خوش است بوی تو و روح و روان تو. ای ملائکه من ! شهادت دهید که من او را آمرزیدم.