سخنان معصومین

سخنان معصومین

سپاس نعمت ها

*پیامبر اکرم «ص»:

«ما فتح الله علی عبد باب شکر فخزن عنه باب الزیادة»

(اصول کافی ج2 – ص 94)

خداوند در شکر گزاری (نعمت) را به روی بنده ای نگشاید و در افزایش (آن را ) از وی دریغ دارد. (خداوند بنده ای را موفق به شکر گزاری نعمت نمی کند مگر این که در افزایش آن را بروی می گشاید).

*امیر مؤمنان «ع»:

«اذا وصلت الیکم اطراف النّعم فلا تنفروا اقصاها بقلّة الشکر».

(نهج البلاغه فیض ص 1093)

هنگامی که اوائل نعمتها به شما رسید، بازمانده آنها را با کوتاهی در سپاسگزاری از خویش دور نسازید.

*امام باقر «ع»:

«ان ابی علی بن الحسین(ع) ما ذکر لله عزوجل نعمة علیه إلا سجد»

(علل الشرایع- ص 88)

پدرم علی بن الحسین (ع)هیچ نعمتی از نعمتهای الهی را که از آهن برخوردار بود، یاد نمی کرد، مگر آنکه سجده شکر را بجای می آورد.

*امام باقر «ع»:

«لاوالله ما أرادالله تعلی من الناس الا خصلتین : ان یقرواله بالنّعم فیزیدهم و بالذنوب فیغفرهالهم».

(اصول کافی-جلد4-ص 185)

بخدا سوگند! خداوند از مردم جز دو خصلت نخواسته است:»

(یکی) اعتراف به نعمتهای او تا آن را افزایش دهد و (دیگر) اعتراف به گناهان تا برایشان ببخشاید.

*امام صادق«ع» :

«ما من عبد انعم الله علیه نعمة فعرف انّها من عندالله الّا غفرالله له قبل ان یحمده».

(اصول کافی-ج4-ص159)

هیچ بنده ای نیست که خداوند بر او نعمتی ارزانی دارد و آن نعمت را از طرف خدا بداند، جز اینکه خداوند پیش از آنکه او سپاسگذاری آن را بجای آورد، او را بیامرزد.

*امام صادق«ع» :

«شکر النعمة اجتناب المحارم و تمام الشکر قول الرجل: الحمدلله رب العالمین».

(اصول کافی-ج2-ص95)

سپاسگزاری (عملی) نعمت، پرهیز از محرمات الهی است و شکر گزاری کامل انسان، گفتن: الحمدالله ربّ العالمین است.

*امام صادق«ع»:

«من أنعم الله علیه بنعمة فعرفها بقلبه فقد أدی شکرها».

(اصول کافی-ج2-ص96)

هر کس که خداوند به او نعمتی عطا فرماید، پس او آن را قلباً(بعنوان نعمت الهی( بشناسد شکر(قلبی) آن را بجای آورده است.

*امام جواد «ع» :

«نعمة لاتشکر کسیّئة لا تغفر».

(سفینة البحار ج1 ص 700)

نعمتی که شکر آن بجای آورده نشود، هماند گناهی است که آمرزیده نگردد.