فهرست

امام خمینی ثابت و استوار(آزمایش الهی)

سرمقاله

دانستنیهائی از قرآن(معامله با خدا)

رسول اکرم (ص) از دیدگاه قرآن

ملاحم یا فتنه های آینده                                       آیت الله العظمی منتظری

نزول قرآن                                                    آیت الله مشکینی

بررسی آیه میثاق                                             آیت الله جواد آملی

معاد                                                            آیت الله حسین نوری

فتنه و ایمان                                                   آیت الله محمدی گیلانی

عنصر مبارزه در زندگی امامان                            حجه الاسلام و المسلمین خامنه ای

داستان بعثت رسول خدا(ص)                               حجة الاسلام و المسلمین رسولی محلاتی

خودشناسی نقطه آغاز                                       حجه الاسلام محمدحسن رحیمیان

خاطره ای از جبهه

سیمای حج در قرآن                                        حجه السلام اسدالله بیات

قطعنامه 425 شورای امنیت در لبنان به نفع کیست؟

پاسخ به نامه ها

نگاهی به رویدادها

رهنمودهای امام و آیت الله العظمی منتظری

شهادت امام مجتبی (ع)

بسیاری از علما و مورخین من جمله شیخ مفید و کفعمی، شهادت اولین سبط پیامبر اسلام (ص)، حضرت امام حسن مجتبی (س)را در روز هفتم ماه صفر می دانند ولی برخی دیگر از جمله شهر آشوب در مناقب بر این عقیده اند که آن حضرت در روز 28 صفر (مصادف با سال روز رحلت جد بزرگوارش پیامبر اکرم (ص) و پس از گذشت چهل روز از مسموم کردن آن حضرت، در سال پنجاه از هجرت، رحلت کردند.

کنیه امام مجتبی ابومحمد و ابوالقاسم و القاب مبارکش ، سید ، سبط ، امین، حجه، برّ، تقیّ، زکّی، مجتبی، سبط اول و زاهد می باشد.

جنادة بن ابی امیه گوید: در آخرین روزها زندگی امام حسن مجتبی و در حالی که از شدت تاثیر رسم، حال آن حضرت ، سخت دگرگون بود، برای عیادت مشرف شدم و از حضرت خواستم مرا موعظه کند.

امام فرمود: آماده برای سفرت باش توشه ات پیش از فرا رسیدن اجلت تهیه کن و بدان که تو دنیا را می طلبی و مرگ تو را می طلبد و هرگز هم روزی که نیامده است در روزی که در آن قرار داری به خود راه مده و بدان که تو بیش از مقداری که خداوند روزیت قرار داده بدست نخواهی آور مگر آن که آن ر ا برای دیگران اندوخته کنی. و بدان که در حلالش حساب و در حرامش عقاب و در موارد شبه ناکش عقاب و ملامت قرار دارد. دنیا را به منزله مرداری بدان که به اندازه کفایت از آن بهره بری پس اگر حلال بود تو در آن زهد کرده باشی و اگر حرام بود بر تو وزرو وبالی نباشد زیرا به همان اندازه که از مردار می گیری از آن بهره برداری و اگر ملامتی هم باشد در این صورت آسان است...

و اگر خواهان عزتی بدون عشیره و قبیله و هیبتی بدون سلطنت و مکنت باشی از خواری معصیت خداوند به سوی عزت اطاعتش بیرون آی و اگر ناچار به همراهی و دوستی مردم شدی کسی را برای دوستی برگزین که دوستی او مایه عزت باشد و اگر به او خدمتی کردی ترا نگهدارد و اگر از او کمکی خواستی یاریت بخشد و اگر چیزی گفتی تصدیقت کند...