فتنه و ایمان

«قرآن و سنن الهی در اجتماع بشر»

آیت الله محمدی گیلانی

فتنه و ایمان

(7)

*در قرآن، مسئول مستقیم و منحصر اختلاف در مذاهب و فرقهای متخاصم دینی، علماء و امانتداران کتاب و سنت، شناخته شده­اند و ریشه این غَشّ و خیانت به خدا و خلق را «بغی» و برتری جوئی اعلام داشته است *اعقاب این امانتداران راهزن، در طول تاریخ سالوسانه مزاحم رهبران بزرگ بوده و هستند *ریشه مفهوم لغت «بغی» و معنی آن در علم اخلاق *حاصل جمع معنی آن عبارتست ازگردنکشی از اطاعت واجب الاطاعه *بیان امیرالمؤمنین (ع) در این باره در خطبه قاصعه *اولین اساس نافرمانی و معصیت، همین گردنکشی است که شیطان پیشوای اهل بغی آن را در دنیا گذاشت *ناله نویسنده فرنگی از کشیشان مذهبی: پول خردی هستند که برای حسن جریان معاملات کلام دولتهای سرمایه داری لازمند *انجیل و فجایع انجیل سازان در تاریخ *مصاحبه خروشچف با روزنامه نگار امریکائی در نقش روحانی نماها در تحکیم استعمار.

برتری جوئی امانتداران راهزن

از فتنه­های ابلیسی در هئیت فرشته نمائی، دعوای حمایت از دین الهی و شناخت اسلام حقیقی با تمسک به متشابهات قرآن مبین و دست آویز نمودن کتاب الهی و روایات شریفه است که منشأ اصلی مذاهب مختلفه در دین اسلام بلکه در همه ادیان الهی می­باشد، که در بحث پیشین اجمالاً گفته شد، و نمونه­ای چند عرضه گردید.

در قرآن مجید، اختلاف مذاهب و تفرق در دین واحد به حامیان و حاملان شریعت اسناد داده شده و آنان را که به موهبت امانتداری کتاب «مصدر اصول و فروع دین» و به عطایای علم و دلیلهای روشن از جانب خداوند متعال در میان امت ممتازند، مسئول منحصر و مستقیم این اختلاف و تفرق شناسانده است و ریشه این غشّ  و خیانت بخدا و خلق را، صفت ذمیمه ای بنام «بغی» متمکن و شوره­زار نفوس خبیثه آنان اعلام داشته است که نمونه­ای از آیات مربوط را یادآور می­شویم:

«... و ما اختلف فیه الا الذین اوتوه، من بعدما جاءتهم البینات بغیاً بینهم» (بقره، 213). هیچکس در کتاب (که مصدر اصول و فروع دین است) اختلاف نکرد مگر آنهائی که بموهبت امانتداری کتاب ممتاز بودند و بعد از دلیلهای روشن که از جانب خداوند متعال برای آنان آمد، فقط بانگیزه «بغی» برتری جوئی بین خودشان در کتاب الهی اختلاف نموده و منشأ تفرقه در امت واحده گردیدند.

و آیه: «ان الدین عند الله الاسلام  و ما اختلف الذین اوتوا الکتاب الامن بعد ما جاءهم العلم بغیاً بینهم و من یکفر بآیات الله فان الله سریع الحساب» (آل عمران- 19)

دین در نزد خداوند فقط اسلام است، و آنها که به امانتداری کتاب الهی ممتاز بودند اختلاف و تفرقه افکنی ننمودند مگر بعد از علم و دلیلهای روشنی که از جانب خداوند برای آنان آمد، و این اختلاف و تفرقه افکنی فقط بانگیزه «بغی» برتری جوئی بینشان بوده (که کفری است غفران ناپذیر) و هر کس بآیات خداوند متعال کفر ورزد و دلائل روشن را نادیده گیرد (کیفر خویش را زود می­چشد) چه خداوند حاصل جمع اعمال هر کسی را زود در کف وی می­گذارد.

و آیه: «و ما تفرقوا من بعد ماجاءهم العلم بغیاً بینهم» (شوری- 14).

سردمداران و امانتداران دین الهی (که پیمبران اولوالعزم کلاً بآن مبعوث شدند) فرقه­های مختلف نگردیدند مگر بعد از علم و دلیل روشن که از جانب خداوند برای آنان آمد و این تفرقه سازی و اختلاف افکنی فقط بانگیزه «بغی» برتری جوئی بینشان بوده است. و آیات دیگری به همین تعبیر یا بعبارات دیگری.

پس سبب منحصر و مستقیم در پیدایش مذهبهای باطل و نحله­های مختلف و فرقه­های متخاصم دینی، همانهائی هستند که منصب امانتداری کتاب الهی و تبیین اصول  عقائد و استنباط احکام متعلق به افعال عباد به آنان موهبت گردیده است و آنان با علم و آگاهی و بابینات و دلائل روشنی که از جانب خداوند متعال بآنها احاطه کرده، در دین الهی اختلاف می­افکنند  و بدعتها گذاشته و فرقه­های متضاد و متخاصمی پدید می­آورند و آنها را از تعصب بیجا نسبت به مذهب باطل اشباع می­کنند تا آنجا که برخی، برخی را نفرین و لعنت کرده و خونش را مباح و قتال با وی را جائز و احیاناً واجب می­شمرد و اموال و نوامیسش را غنیمت خویش می­پندارد، و بدینوسیله وهن وضعف در امت خویش ایجاد می­نمایند و مآلاً جملگی فریسه و شکار دشمنان مشترکشان می­گردند.

این امانتداران کتاب و شریعت، تمام مقصدشان از انجام این خیانت و بزهکاری لایغفر، سیراب نمودن عطش «بغی» برتری جوئی خویش و علوفی الأرض است و با این عمل، مرهمی برزیغ قلوبشان که جذام درمان ناپذیر جانها است می­گذارند؛ جذامی که طبیب الهی از علاج آن ناتوان بوده و برایشان سرکه انگبین، صفراء افزا و روغن بادام، خشکی زا و نور برایشان کوری می­آورد.

خیانت عظمائی را مرتکب میشوند که همتائی برای آن تصور ندارد زیرا خیانتی است دائماً در توالد و تناسل و در اعصار پیاپی عرضاً و طولاً و عمقاً گسترده­تر می­گرد و جماعتهائی را بدم در می­کشد و زحمت شیطان و جنودش را کم می­کند.

این امانتداران راهزن و قطّاع الطریق با این خیانت بی تا منصب سپهسالاری خیل ابلیسی را حائز گردیده و بکریمه: «اجلب علیهم بخلیلک و رجلک» عینیّت بخشیده و بعد از خود اعقابی به نیابت از خویش می­گذراند که در طول نسلهای آینده، سالوسانه به ابله سازی اقشار مردم ادامه داده و میدهند و سپاهی از ابلهان می­سازند و در مقابل مجدِّدینِ دین الهی و مصلحان بزرگ که برای احیاء شریعت و اقامه عبودیت قیامت کرده­اند، و احیاناً در بعضی از مقاطع تاریخ، طشت رسوائی بعضی از اهل «بغی» از بام افتاده و قیافه تزویر و سالوسی وی آشکار شده و موجب فضاحت و رسوائی او گردیده است، و حتّی جامه این ضرب المثل: «طشت رسوائیش از بام افتاد».[1]

ریشه لغت بغی و معنای آن در علم اخلاق

باری! مناسب است که مفهوم لغت «بغی» روشن شود تا راز اصرار و تکرار قرآن کریم در اسناد اختلاف در دین و ایجاد فرقه­های مذهبی به این امانتداران اهل بغی (نه امانتداران راستین که خلفاء پیمبرانند) معلوم گردد:

راغب در مفردات می­گوید: «البغی طلب تجاوز الاقتصاد فیما یُتَحَرّی تجاوَزُهُ... و البغی علی حزبین: احدهما محمود و هو تجاوز العدل الی الاحسان، و الفرض الی التّطوع، و الثانی مذمومٌ و هو تجاوز الحق الی الباطل او تجاوزه الی الشُّبَه- الی ان قال: فالبغی فی اکثر المواضع مذموم».

بغی: طلب تجاوز از حدّ اعتدال در جستجوی چیزی است چه تجاوز کند یا نکند... و بغی بر دو قسم است: یکی از آن دو، پسندیده و نیکو است و آن تجاوز از عدل است و به احسان، و از فرض به مستجبّی، و دوّمی نکوهیده است و آن تجاوز از حق بباطل یا تجاز به شبهات است- تا آنکه می­گوید-: پس بغی در اکثر مواضع مذموم است.

در جام السّعادات مرحوم نراقی قدّس سرّه در شمار رذائل متعلق به قوه غضبیّه، بغی را ذکر فرموده سپس در تعریف آن بیانی دارند که خلاصه ترجمه آن چنین است: «بَغْی، بَذْح هم نامیده میشود و آن دشواری اطاعت و پیروی از واجب الاطاعه میباشد و بمطلق علو و گنده نمائی احیاناً تعبیر شده و بهر تقدیر، بغی از زشت­ترین انواع کبر و خود بزرگ بینی است که بکفر منتهی میشود...» (ج 1، ص 368).

پس صفوه و گزیده مفهوم بغی بعد از جمع بندی بین لغت و اخلاق، عبارتست از گردنکشی از اطاعت واجب الاطاعه و این گونه گردنکشی از بدترین انواع کبر است که فرشتگان و ابلیس با این محک، اختیار و امتحان شدند و فرشتگان از امتحان سرفراز برآمدند و ابلیس مردود گردید، چنانکه امیرالمؤمنین (ع) در خطبه قاطعه بیان فرموده­اند:

«ثم اختبر بذلک ملائکته المقربین لیمیّز المتواضعین من المستکبرین فقال سبحانه و هو العالم بمضرات القلوب و محجوبات العیوب: [[انی خالق بشراً من طین فاذا سوّیته و نفخت فیه من روحی فقعوا له ساجدین فسجد الملائکه کلهم اجمعون الا ابلیس]] اعترضته الحمیة فافتخر علی آدم بخلقه و تعصب علیه لا صله فعدّو الله امام المتعصّبین و سلف المستکبرین الّذی وضع اساس العصبیّة و نازع الله رداء الجبریه و ادّرع لباس التّعزز و خلع قناع التذلل، الا ترون کیف صغّره الله یتکبّره؟ و وضعه الله بترفّعه؟ فجعله الله فی الدنای مدحوراً و اعدّ له فی الاخرة سعیرا.» (شرح عبده- ج 2- ص 161):

سپس خداوند متعال با محک کبر، فرشتگان مقرب خویش را آزمود تا فروتنان و منقادان را از گردنکشان گنده نما جدا سازد با آنکه خداوند سبحان بآنچه در دلها مستور گردیده و بآنچه در پشت پرده­های غیب محجوب است، عالم و آگاه است، فرمود: «من بشری از گِل می­آفرینم، پس هنگامی که ساخته و آراسته­اش کردم و از روح خود در کالبدش دمیدم در برابرش بسجده درآئید، جملگی فرشتگان یک دفعه بسجده افتادند جز ابلیس که حمیّت دامنگیرش شد و بخلقت خویش بر آدم افتخار کرده و باقتضاء اصل خویش که آتش است گرنکشی نمود» پس این دشمن خدا پیشوای گردنکشان و خود بزرگ­تر بینان است که اساس برتری جوئی را در دنیا گذاشت و با خداوند متعال در صفت کبریائی بمنازعه برخاست، و جامه عزت را آرایش قامت نارسای خود نموده، و پوشش خواری که برازنده­اش بوده بدور انداخت، آیا نمی­بینید خداوند متعال برای تکبر و سرکشی وی چگونه کوچک و ناچیزش کرد؟ و بجرم برتری جوئیش، به حضیض پستی پرتابش نمود؟ در دنیا مطرود و مردودش فرمود و در آخرت برای او آتش افروخته فراهم ساخت.

از مجموع آنچه که در مفهوم «بغی» گذشت، مدلول «بغیابینهم» روشن میگردد و راز تکرار و اصرار قرآن مبین نسبت به این صفت معلوم میشود و با تکرار تعبیر، خطر این رذیله را که اساس آن را شیطان گذاشت اعلام مینماید و خلاصه همه گرفتاریها و بدبختیهای فردی و اجتماعی از «بغی» نشأت گرفته است، و این گرفتاری دامنگیر همه ادیان است چنانکه از آیات مذکوره استفاده میشود و شهود عینی نیز گواه صادق، بر آن است، و در همه امم برای این رهزنان اخلافی است که اختلافها را گسترده­تر می­کنند و جهت این عمل ابلیسی به مزدی ناچیز قناعت می­کنند و در این اعصار بسیاری دانسته یا ندانسته دلّال دولتهای ابر جنایت شرق و غرب گردیده و بقول «سیلونه، نویسنده ایتالیائی» بطوری که از او نقل شده: «کشیشان مسیحی و میسیونهای مذهبی پول خردی هستند که برای حسن جریان معاملات کلان دولتهای سرمایه داری لازمند».

انجیل و انجیل سازان

و مناسب است نمونه­ای از اختلافات واقع در انجیل و انجیل سازان و فجایع آن عالیجنابان عرضه شود:

نوشته­اند: «در طی یک قرن و نیم یا دو قرن، انجیلهای متعددی نوشته شد. هر اجتماعی هر قدر هم ناچیز بوده انجیلی مخصوص بخود داشت مثلاً: انجیل توماس، انجیل ژاک، انجیل نیکودم، انجیل پطرس، انجیل متای دوم و انجیل مصریان... بطوریکه در اوائل قرن چهارم میلادی بی­شک دهها انجیل نوشته شده بود... بعدها این مسئله که کدام یک از انجیلها را باید صحیح و «قانونی» و «ملهم از خدا»! دانست بارها در شوراهای کلیسا مابین روحانیون و علماء دینی به بحث و شور گذاشته شد. کلیه انجیلها، هم در خود تناقضاتی داشتند و هم با یکدیگر مغایر بودند به قسمی که انتخاب از میان آنها امری مشکل بود. بالأخره شورای لائودیسه که در سال 364 تشکیل یافت، تصمیم گرفت که از آن پس فقط انجیلهای منسوب به مَتی و منسوب به مرقس و منسوب به لوقا و منسوب به یوحنا که هم امروز جزء وصایای جدید هستند، مقدس شمرده شوند، سایر انجیلها را منسوخ و مجعول اعلام نمودند... (امروز) در راس کلیسای کاتولیک رومی مردی قرار گرفته است که او را پاپ روم می­نامند... ثروتهای کلیسای کاتولیک از حدّ و حساب خارج است، این ثروتها در انواع معاملات و عملیات سرمایه داری بکار انداخته شده است. واتیکان نه تنها صاحب اراضی وسیع زراعتی و مؤسسات کشاورزی است بلکه مقدار معتنابهی نیز سهام کارخانجات و کارگاههای مختلف از جمله راه­آهن­ها و شرکتهای نفتی و غیرنفتی و بانکها را در دست دارد... و عجب آنکه وجود این مؤسسه عظیم صنعتی و تجارتی و مالی و این دستگاه نیرومند فشار سیاسی و فکری، بر مبنای انجیلها توجیه و تطهیر شده است! از قرن یازدهم تا قرن سیزدهم هشت جنگ خونین و ظالمانه بنام جنگهای صلیبی تحت رهبری کلیسای کاتولیک بوقوع پیوست ولی به چه منظور؟

بسیار ساده لوحانه است اگر تصوّر شود که علت جنگهای صلیبی تمایل کلیسا به آزاد کردن «مقبره عیسی» بوده است. دلیل اصلی جنگهای صلیبی این است که بازرگانان ثروتمند اروپائی می­کوشیدند راه­های تازه­ای برای تجارت با شرق باز کنند و فئودالها نیز در صدد بودند سرزمینهای جدیدی فتح کنند تو امّا کلیسا ضمن اینکه به طبقه استعمارگر امکان میداد که به هدفهای خود برسند منافع شخصی خود را نیز از یاد نمی­برد... همه این کارها با تطهیر و تبرک کلیسا انجام می­گرفت. این دژخیمان «مقدس»! با تشکیل محکمه تفتیش عقاید پس از انواع شکنجه­های وحشتناک زنده زنده سی و دو هزار نفر را با آتش سوزاندند و حدود سیصد و چهل هزار نفر را به غیر آتش شکنجه داده و انتقام گرفتند... جنگ دوم جهانی سالها در سرتاسر کره زمین بیداد کرد و برای تمام دنیا روشن بود که فاشیسم آلمانی با فاشیسم ایتالیائی هم دست شده­اند و تدارک جنگ مخوف جهانی را که دهها میلیون قربانی خواهد داشت می­بینند، کلیسای کاتولیک با هر دوی آنان قرارداد اتحاد منعقد ساخت.

خروشچف ضمن یک مصاحبه مطبوعاتی با روزنامه نگار آمریکائی نقش تبلیغات انجیلی را در برده کردن مستعمرات چنین تعریف کرده است:

«استعمارگران جویای منافع، در دوران خود همیشه همراه با سربازان اشغالگر خویش، کشیشانی نیز به کشورهای مفتوحه می­فرستادند و ملتها را به اصطلاح با شمشیر و صلیب به بند می­کشیدند، ایشان با آوردن صلیب و انجیل، مذهبهای خود را به ملتها تحمیل می­کردند انجیل را برای ایشان باقی می­گذاشتند، و ثروتهاشان را تصرف می­کردند!» تلفیق و تلخیص از کتاب «مفهوم انجیلها» بلی ما خولیای سروری سگ می­کند بلعام را، و کشیشهای مسیحی و آخوندهای درباری را وسیله تسهیل معاملات کلان دولتهای سرمایه داری می­گرداند و اینها اخلاف این اسلافند که می­فرماید: «فاما الذین فی قلوبهم زیغ...» و «ما تفرقوا الّا من بعد ما جاءهم العلم بغیاً بینهم». صدق الله العلی العظیم.