پیام شهید

پیام شهید

این وصیت نامه­ها انسان را میلرزاند و بیدار میکند.

امام خمینی

قسمتی از وصیتنامه شهید سید مهدی خالقی

اینجانب وصیت میکنم اگر من به مرگ طبیعی مردم مرا تشیع جنازه نکنید زیرا تا جایی که شهدای بخون خفته انقلاب هنوز جان نثار این درخت پربار یعنی اسلام عزیز میکنند دحسّ میکنم که حتی جسدم از آنان خجالت میکشد. ولی اگر شهید شدم از آشنایان خود میخواهم که دنبال جنازه من گریه نکنند زیرا نمی­خواهم دشمن شاد شود و در ضمن اگر خواستید برای من خیرات بدهید چیزی نمی­خواهم جز اینکه از این روحانیّت و این انقلاب دفاع کنید. همین برای من بس است.

قسمتی از وصیتنامه طلبه شهید سید کمال خالقی

این پیام سرورمان حسین(ع) است که در روزهای خونین و آتشین به زینب(ع) میفرماید: «مبادا در زجر و شکنجه­ها و مصیبتهای بعد از شهادت من چیزی بگوئی که اجرت را کم کند». و یقیناً شما نیز اینچنین هستید. شهید میدهید، استقامت میکنید، اطاعت میکنید تا جهان آزاد شود گر چه خیل شهدایمان هر روز افزون شود.

الان که من این وصیت نامه را مینویسم نمیدانم سرنوشتم چه خواهد شد آیا سعادت شهادت نصیبم میشود یا به مرگ دیگر خواهم مرد؟ آیا خدا میخواهد از کسانی باشم که بدون حساب و بدون خوف در صحنه قیامت حاضر میشوند. و با افتخار به صف حسینیان میپیوندند، البته به خواست خداوند بایستی راضی بود، ولی خداوند جز خیر چیزی برای انسان نمی­خواهد.

اما عزیزان و سروران با این مسائلی که مطرح شد گویی بر دشمنان باری را که گذاشته­اند خیلی سنگین است، انقلابی را برای احیای اسلام شروع کردیم این خیلی مهم بود اما مهمتر از آن ادامه و ابقای آن است. حضور خود را در صحنه نباید ترک کنیم، بهیچ صورت شانه خالی کردن از زیر مسئولیتها دیگر قابل توجیه نیست. اخلاق و روش ما و طرز زندگی ما دیگر باید کم کم اسلامی شود، الهی شود. با تأکید میگویم که بایستی بینش دینی و علمی خود را بالا ببریم چرا که باید بسراغ دیگر ملتها رفت، ملتها گروهی تشنه انقلابمان هستند و گروهی بسختی در جهل و فسادند که در برابر هر دو وظیفه ما ترفیع درجات علم و ایمان است. اگر انسان نظری به ملل کشورهای اروپایی و آمریکائی و دیگر کشورهای فاسد بکند غصه میخورد آرزوی مرگ میکند که اینها چگونه اصلاح خواهند شد. خیلی مسئولیتمان سنگین است. سعی کنیم برای آمادگی صدور انقلاب هر چه زودتر خودمان را از نظر اخلاقی اصلاح و از نظر فکری قوی کنیم. بهرحال راه دشوار است و طولانی و غوطه وری در مادیات، هر چه هم نام الهی بودن و اسلامی بودن بر آن بگذاریم باز هم مسئولیم. خداونداً ما در این راه نصرت عطا کن که بدون یاری تو نجات نمییابیم.

قسمتی از وصیتنامه شهید مهدی نوری

سخنی دارم با آن دسته از مردمی که برای حضور خود در جبهه­های اسلام علیه کفر بهانه میتراشند و خود را فریب می­دهند بدانید که برای دفاع از مسلمین و حراست از مرزهای یک کشور اسلامی همیشه و مادام العمر زمینه مساعد نیست، «آگاه باشید که تنها یک فرصت زمانی بوجود می­آید تا انسان خود را و خدا انسان را در جرگه امتحان قرار دهند و نتیجه را به تماشا بنشینند» و در اینجا حقیر به شما اطمینان می­دهم که پس از پایان این فرصت ناگهانی و اتمام این هیاهوی الهی جز ندامت و پشیمانی سودی نخواهید برد و اینجاست که متذکر شوم «هم اکنون از «یوم التغابن» قیامت بترسید قبل از اینکه روز حسرت در این دنیا شما را دچار شود.»

وای کسانیکه در پی امرار معاش خود،‌ دنیا را رها نمی­کنی هشدارتان باد که زندگی شما و هستی شما بر روی خون مقدس و پاک شهیدانی سوار شده است که دنیا را محل گذر و کشتهای آنرا فریب و فریب­های آنرا وسوسه­های شیطان دانستند و با یک اراده­ای پولادین به تمامی آنها پشتپا زدند و سرمشق و راه و روش زندگی را به آیندگان آموختند.

«اکنون که موقع یاری دین خدا و سنت پیامبر و راه امام حسین(ع) رسیده است آن عده از افرادی که خود را معتقد و مؤمن به اسلام و قرآن می­دانند باید به حسابرسی از خود بپردازند باید نفس خود را در دادگاه عقل خود استنطاق کنند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.»

و اما در مورد خودم می­گریم که بنده­ای بودم گنهکار و روسیاه خود به درون خود آگاهم که چه­ها کرده­ام ولیکن آنگاه که وظیفه خود را احساس کردم لحظه­ای درنگ را جایز ندانستم و «خدای سبحان را گواه می­گیرم برای اجرای دستور اسلام که از جانب رهبر عزیزمان ابلاغ شد از جان خود دست شستم و روز بروز برای کسب رضای خدا با شوق­تر و پرشورتر قدم برمیداشتم ولی در عین حال دعای سوزان حضرت سجاد را هم بر لب دارم که:

«ولئن ادخلتنی النار لاخبرن اهل النار بحبی لکن.