سرمقاله

بسم الله الرحمن الرحیم

در ادامه بحث چارۀ گرفتاریها

در سرمقاله پیشین سخن از ضرورت اجتناب ناپذیر گرفتاریها و سختیهائی بود که فرد و جامعه اسلامی در راه تحقق آرمانهای اسلامی و انجام تکالیف الهی بطور طبیعی یا بوسیله دشمن با آنها روبرو می­شوند و... که در ادامۀ بحث لازم است نکات دیگری نیز مورد اشاره قرار گیرد.

یکی از تحلیلهای دشمنان این است که: هر انقلابی بطور طبیعی توقع آفرین است بویژه این انقلاب که یکی از شعارهای مهمش حمایت از مستضعفین بوده و اکثریت مستضعف مردم ایران را بخود جذب و بدین وسیله به پیروزی رسیده است! و با توجه به این که مفهوم استضعاف نیز در استضعاف اقتصادی و مادی خلاصه و ترسیم شده است، مردم توقعی مضاعف نسبت به امور مادی از این انقلاب دارند و بر این اساس چنین تصوری دشمن بخش مهمی از توطئه­هایش را در جهت جلوگیری از رفع مشکلات مادی و اقتصادی و حتّی تشدید آنها بکار گرفت تا بگمان خام خود بدین وسیله مردم، خود را در این انقلاب ناکام دیده و دست از حمایت آن بردارند! که البته این تحلیل نیز مانند دیگر تحلیلها و محاسبات موهوم و مادی گرایانه­شان غلط از آب درآمد، تیرشان به سنگ خورد و نتیجه معکوس بخشید و همانگونه که قبلاً ترسیم کردیم همۀ این سختیها و مشکلات موجب آبدیدگی بیشتر امت اسلام شد و بصورت نردبانی برای تکامل معنوی و مادی جامعه اسلامی مورد استفاده قرار گرفت و ما لازم دیدیم که اعتقاد امت قهرمان اسلام و برداشت و زبان حال آنها را نسبت به این نوع گرفتاریها و سختیها ترسیم کنیم تا دشمن بیشتر به ناکامی و شکست خود در این زمینه واقف شود.

و اتقاقاً برخی از دوستان هم تصورشان بر این بود که اعتراف به گرفتاریها و حتّی پیش بینی تشدید آنها و نوید ندادن به برطرف شدن آنها در آیندۀ نزدیک، ممکن است مردم را متوحش کند در حالیکه اینگونه نیست و آنچه که مطرح شده مبتنی بر آیات و روایات و تجربه تاریخی و عینیت خارجی است و از طرفی مردم خود بهتر از ما به واقعیت امور آشنا و با مشکلات مادی دست به گریبان هستند و اگر برای قشر مرفه و مترفین از خدا بی­خبر مسأله تنگدستی و مشکلات مردم مستغرب باشد، برای خود مردم ملموس است و بیان آن نوعی همدردی با آنان است و مهمتر آنکه مردمی که جان و مال و عزیزانشان را در راه اسلام نثار می­کند و برای خدا روزه می­گیرند طبیعی است که از چنین مشکلاتی نیز همان برداشتی را دارند که قرآن و حدیث آن را بیان کرده است این مردم پیرو دلباختۀ امام حسین (ع) هستند که تمام هستی خود را و آنچه را در اختیار داشت فدای اسلام کرد و مقلِد امامی هستند که می­فرماید: «باید تمامی قدرتها و ابرقدرتها بدانند که ما تا آخرین نفر و تا آخرین منزل و تا آخرین قطرۀ خون بر اعتلای «کلمة الله» ایستاده­ایم و برخلاف میل تمامی آنان حکومت نه شرقی و نه غربی را در اکثر کشورهای جهان پایه­ریزی خواهیم نمود».

امتِ چنین امامی هرگز بخاطر گرانی فلان جنس یا کمیابی فلان خوراکی یا نایابی فلان وسیله رفاهی نگرانی و ترس بخود راه نمیدهند آنها فقط از اموری نگران و خائف هستند که امام نسبت به آنها احساس خطر و خوف دارد. اموری مانند اختلاف و تنازع، دسته بندیها، تبعیضها و بی­عدالتی­ها و... که چنین مباد.

نکته دیگر آنکه باید توجه داشت که گرفتاری و سختی بطور مطلق مطلوب و مفید نیست و بدیهی است که ابتلائاتی که انسان بطور عمدی و مستقل از یک هدف الهی و یا در اثر جهالت و تقصیر در انجام وظائف و تکالیف الهی و یا گناه و نافرمانی از دستورات خداوند برای خود یا دیگران ایجاد می­نماید بهیچ وجه از نظر اسلام و عقل مطلوب و مجاز نیست و لازم است این دو نوع گرفتاری را دسته بندی و تفکیک نمود تا در برخورد با آنها دچار اشتباه و انحراف نشویم. 

معلوم است مثلاً فرد یا جامعه­ای که با داشتن امکانات و زمینه­های مساعد خدادادی در اثر کم کاری، بیکاری و تنبلی گرسنه و محتاج باشد یا بدلیل عدم رعایت اصول بهداشتی به انواع بیماریها مبتلا شود و یا مثلاً با تخلف از مقررات رانندگی موجب اختلال در نظم و ایجاد تصادف و خود یا دیگری را ناقص العضو کند و یا بقتل برساند و صدها نمونۀ دیگر از این قبیل هیچکدام مطلوب و مجاز نیستند و بطور کلی هر گونه گرفتاری ناشی از تخلف از سنتهای تشریعی و تکوینی خداوند نشانه­ای از انحطاط و هلاکت انسان است و تنها راه حل این نوع مشکلات، شناخت و التزام قطعی فرد و جامعه به رعایت دقیق و اجرای مقررات و قوانین اسلامی است و در این راستا مجلس و دستگاههای اجرائی بعنوان جزئی از نظام و جامعۀ اسلامی مسئولیت سنگین­تری را بر دوش دارند و نقش مهمترین را در حلّ مشکلات ایفاء می­نمایند و با توجه باینکه مجلس هم قانونگذار است و هم دولت که مجری قانون است با تأیید و رای اعتماد مجلس بکرسی قدرت اجرائی می­نشیند و این رأی مردم است که نمایندگان را به مجلس می­فرستد و آنرا شکل می­دهد پس اگر رأی مردم بشایسته­ترین، آگاهترین و متدین­ترین و کارآمدترین دولت برای پیشرفت امور و رفع مشکلات منعکس می­شود و اگر خدای ناکرده آراء تحت تأثیر سهل انگاری­ها، جهالت­ها و هواها و اغراض نفسانی، گروه گرائیها و... قرار گرفت و بانتخاب اصلح نیانجامید موجب پیامدهای ناخوشایند و ایجاد و احیاناً تشدید گرفتاریها خواهد شد و با توجه باهمیت و حساسیت این مسأله است که از هم اکنون باید در صدد آگاهی دقیق از معیارهای انتخاب و منتخب و شناخت مصادیق آن باشیم تا بخواست خداوند از این طریق مهمترین گام را در جهت تثبیت بهتر نظام اسلامی و مقابله با گرفتاریها و مشکلات گوناگون برداریم. والسلام

رحیمیان