دانستیهائی از قرآن

دانستنیهایی از قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم

شایستگان جهاد

öNèdqè=ÏF»s% ÞOßgö/Éj‹yèムª!$# öNà6ƒÏ‰÷ƒr'Î/ öNÏd̓øƒä†ur öNä.÷ŽÝÇZtƒur óOÎgøŠn=tæ É#ô±o„ur u‘r߉߹ 7Qöqs% šúüÏZÏB÷s•B» (توبه – آیه 14)

 با آنان پیکار نمائید خداوند آنها را بدست شما عذاب می کند و خوارشان می سازد و شما را بر آنان پیروز می گرداند و (بدینوسیله) سینه های مؤمنان را شفا می بخشد.

***

یخزهم: خزی به معنی خفت و خواری است که دشمنان اسلام بوسیله شکست از مسلمین به آن دچار می گردند.

و یشف صدور قوم مؤمنین: منظور دلهای زن و مرد مؤمنی است که بواسطه شهادت عزیزان و تحمل خسارات جنگی جریحه دار گردیده و خداوند با پیروزی و نصرت اولیاء خویش دلهای آنان را شفا و آرامش می بخشد.

***

اصولاً سنت الهی در نظام طبیعت بر این قرار گرفته که جریان امور را به وسیله اسباب و عوامل عادی آن صورت دهد و جهاد فی سبیل الله از جمله همین عواملی است که خداوند آن را وسیله سرکوبی دشمنان خویش و سربلندی و پیروزی اسلام قرار داده است و از اینرو پیامبران الهی همیشه پیشروان جهاد و جبهه حق علیه باطل بوده اند.

و آیه شریفه فوق در مورد جهاد با دشمنان «الله» فرمانی است الهی که در همین راستا صادر گردیده و اینک از میان نکات جالب و در خور تحقیقی که در این آیه مطرح است به چند نکته زیر اشاره می شود.

1-    مجازات بدست مؤمنان:

قرآن کریم با خطاب به مؤمنین در این آیه شریفه، به این حقیقت اشاره دارد که تنها دستهای برومند افراد مؤمن به «الله» است که می تواند مجری فرمان الهی در مورد مجازات دشمنان خدا باشد و کسانی که از این شایستگی و صلاحیت بی بهره اند هیچگاه اراده الهی در عمل آنان تجسم نمی یابد و از اینرو در آیات 44 و 45 همین سوره «توبه» آمده است: مؤمنان بخدا و قیامت در مورد ترک جهاد با اموال و جانها از تو رخصت نمی طلبند...تنها کسانی اجازه می خواهند که ایمان به «الله» و روز رستاخیز نداشته و (در حقانیت اسلام و جهاد) در تردیدند. و بهمین دلیل است که اینگونه افراد از هرگونه شرکت و خدمتی در امور جبهه و جهاد محرومند و لذا امیرمؤمنان (ع) در این رابطه می فرماید:

بدرستی که جهاد دری است از درهای بهشت که خداوند آنرا بروی اولیاء زبده خویش گشوده و لطف و کرامتی است  از او که بر آنان پسندیده و نعمتی است که بر ایشان ذخیره فرموده است.

2-    خفت و خواری دشمن:

در سوره «نساء» در مقایسه ای بین دو جبهه حق و باطل چنین می فرماید: اگر شما در جهاد به رنج و مشقت می افتید دشمنان نیز به زحمت و تعب دچار می گردند «و ترجون من الله ما لا یرجون» ولی شما آنچه را که از خداوند امید دارید آنان این امیدواری را ندارند.

و همین امیدواری و ایمان بخدا است که حتی کشته شدن در جنگ برای اولیاء الهی «فوز عظیم» و «احدی الحسنیین» تلقی می شود ولی هرگونه خسارت مالی و جانی برای دشمنان خدا خفت و خواری شمرده می شود.

3-    نصرت الهی:

این نکته بسیار در خور توجه است که معمولاً در آیات قرآن هنگامی که سخن از جهاد و پیروزی است، پیروزی مسلمین را یاری خداوند معرفی می نماید تا مجاهد مؤمن در جریان جهاد حتی برای لحظه ای هم بواسطه اعتماد به ابزار و اسباب نظامی از خداوند مسبب الاسباب غفلت ننماید و پس ازپیروزی نیز او را غرور و خودخواهی فرا نگیرد و از اینرو امیرمؤمنان (ع) پس از آموزش پاره ای از فنون نظامی به فرزندش- محمد بن حنفیه- چنین توصیه می نماید: «و اعلم بان النصر من عندالله سبحانه» بدان که نصرت و پیروزی در حقیقت از سوی خدای سبحان به انسان افاضه می شود.

4-    شفای دلهای مؤمنین:

پیروزی رزمندگان اسلام در هر عصر و زمانی موجب شادی و تسکین دلهائی است که در جریان جهاد فی سبیل الله، عزیزانی را تقدیم نموده و یا جانبازانی را در کنار خویش دارند، پس بی تردید هر ضربه ای بر دشمن سنگدل وارد آید، شفای چنین سینه های جریحه داری خواهد بود. و این بارزترین مصداق سرور و شادی است که امام صادق(ع) به آن اشاره نموده و می فرماید: کسی چنین نیندیشد که اگر مؤمنی را شادمان سازد تنها او را خوشحال نموده بلکه بخدا ما امامان را بلکه بخدا رسول الله را خرسند نموده است.