سرمقاله

هفت شهر عشق را ....

بسم‌الله الرحمن الرحیم

نیمه شب شنبه بعد از جمعه خونین تنی چند از حجاج فلسطینی که از نوار غزه به حج مشرف شده بودند، برای اظهار همدردی و حمایت، به محل اقامت ما آمدند. ما ضمن احساس دلگرمی از محبت ایشان، و خوشحال از فرصتی که پیش آمده، آمده می‌شدیم تا با تشریح مواضع انقلاب اسلامی در مورد مسائل جهانی اسلام بویژه مساله فلسطین، آنها را هرچه بیشتر به مشارکت در انقلاب و جهاد اسلامی علیه صهیونیسم ترغیب نمائیم ولی با کمال تعجب و ناباوری واقعیت را فوق تصور خود یافتیم! آنها بعد از سلام و معانقه و تعارف در حالی که به شدت متأثر و گریان بودند، مشاهدات غمبار خود را از صحنه کربلای جمعه خونین بازگو کردند از قساوتهای سعودیهای آل‌یهود، گفتند که چگونه برپیکر پاک زنهای شهید چکمه می‌کوبیدند و کیفهای پول و دستبند و گردن‌بند آنها را با خشونت و ایجاد جراحت بیشتر بر جسد بی‌جان آنها، می‌ربودند! از مظلومیت ملت ایران گفتند که ما تا کنون فکر می‌کردیم کسی مظلوم‌تر از ما فلسطینیها نیست ولی حالا فهمیدیم که شما از همه مظلوم‌ترید و دشمنان اسلام از همه بیرحم‌تر و پست‌تر!

تا اینجا برای ما زیاد غیرعادی نبود زیرا اگر هر انسان و مسلمان فهمیده‌ی شاهد این فاجعه بود جز این قضاوتی نداشت آنچه ما را به شگفتی و ناباوری واداشت، تحلیل آنها از اصل حادثه و ماهیت و پیوند بنیادی ارتجاع با صهیونیستها و دیدگاه عمیق آنها از جنگ تحمیلی بود. آنها بدون آنکه مجالی به ما بدهند بهتر و کاملتر از آنچه ما می‌خواسیم بگوئیم، گفتند: از رهبری الهی امام مدظله که تنها امید است برای همه مستضعفین و رهائی قدس و فلسطین. از جنگ که سرنوشت تمام منطقه و کل مستضعفین به سرنوشت آن گره خورده است و از این که راه قدس از کربلا می‌گذرد و ازمکه  مدینه! و استدلال می‌کردند که تا صدام کافر و آل سعودهای منافق بر کشورهای منطقه حکومت میرانند فلسطین آزاد نخواهد شد که آنها عامل بقای اسرائیل هستند، همانگونه که اسلافشان عامل ایجاد اسرائیل بودند آنها می‌گفتند که جنگ شما تنها علیه صدام نیست بلکه علیه اسرائیل و تمام استکبار جهانی است و ما پیروزی خود را بر غاصبان فلسطین در پیروزی شما در این جنگ می‌بینیم و ...

صحبت به درازای شب کشید و افق سخنان دلپذیرشان سپیده سحر را نوید می‌داد و ما خود را در رؤیائی شیرین می‌دیدیم و در شاهدان غروب جمعه خونین، طلوع انقلاب جهانی اسلام را. و این دیدار مشتی بود از خروار و نمونه‌ی بود از هزاران هزار که این نیز از برکت کنگره حجّ بود و بهرحال دیری نپائید که آنچه را رؤیا می‌پنداشتیم تعبیری صادق یافت و خون شهدای فلسطینی که در جمعه خونین با خون مسلمانان ایرانی درآمیخت، سیل خروشانی شد و سرتاسر سرزمین اسلامی فلسطین را دربرگرفت و امواج آن جلگه نیل را که ابرهای سیاه کمپ دیوید در تاریکی‌اش فرو برده، نیز متلاطم ساخت.

ملت مسلمان فلسطین با الهام از انقلاب اسلامی و رهبری آن خود را از جریانهای سازشکارانه و خائنانه‌ای که داعیه رهبری آنان را داشت، کنار کشید و برای اولین‌بار بزرگترین حرکت ضدصهیونیستی در داخل سرزمینهای اشغالی به نام اسلام و با شعارهای اسلامی به وقوع پیوست و با این حرکت عظیم بر تمام افسونهای استکبار جهانی و ایادی زدور آنان که در کنفرانیس عمان به اوج خود رسید خط بطلان کشید. کنفرانسی که با هدف گشودن راه کمپ دیوید و ایجاد اتحاد با اسرائیل برای مقابله با انقلاب اسلامی شکل گرفت.

و اینک نوبت رزمندگان اسلام است که پاسخ نهائی را به اسرائیلیان بدهند و در آستانه دهه فجر و آغاز دهمین سال پیروزی انقلاب اسلامی، سینه شب ظلم و ظلمت کفر را با سلاح ایمان و نور آرمان آسمانی خویش بشکافند تا در فجری دیگر صبح پیروزی اسلام بر کفر جهانی بدمد و خورشید انقلاب اسلامی به طور مستقیم بر منطقه و جهان تابش گیرد.

و بی‌گمان امت حزب الله و بسیجیان جهان اسلام که سراپرده جانشان را عشق به خدا پرکرده در تمام جبهه‌های نبرد حق علیه باطل بویژه کانون و مرکز ثقل آن یعنی جنگ تحمیلی همچنان به پیش می‌تازند و خواب راحت را از تمام قدرتهای شیطانی سلب کرده و میروند تا راه کربلا و مکه و قدس را از لوث وجود راهزنان خیانت پیشه پاک کنند.

آری امت اسلام در پرتو نور وحی و هدایت امت، فطرت خدا جو و حقیقت‌پوی خویش را شکوفا کردهو راه صدساله هفت شهر عشق را یک شبه پیموده‌اند و ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم! ...

... ما در اندیشه‌ایم که آیا می‌شود و یا چگونه می‌توان انقلاب را صادر کرد؟ و امام صلا می‌زند که انقلاب صادر شده است و ناگهان ناباورانه می‌بینیم که فلسطینی سنی‌مذهب آنهم در داخل مرزهای به اصطلاح پولادین اسرائیل و زیر بمباران تبلیغات صهیونیسم، به صراط مستقیم امامت و به جمع «بسیجیان جهان اسلام» پیوسته است. بسیجیانی که جان بر کف، سر به فرمان ولی امر سپرده‌اند و برق‌آسا به سوی خدا صعود می‌کنند و در جبهه‌های جهاد در راهش سرود شهادت می‌سرایند.

پس وای بر ما اگر از این قافله عقب بمانیم و به جای آنکه امام را به عنوان «ولی فقیه» و حجت حق، محور وحدت و یکپارچگی خود قرار دهیم وسخن او را چراغ راهنمای راه راست و راهگشای خدمتگزاری به «بسیجیان جهان اسلام» بدانیم، بکوشیم تا با مایه گذاشتن از او و تاویل سخنانش چماقی بسازیم برای کوفتن بر سر یکدیگر و مبدا که درصدد بشیم که گرایشها و خطوط افراطی و تفریطی خود را- که عموماً‌ناشی از هواهای نفسانی است و عامل جدائیها- با بد فهمیدن و یا بد عمل کردن سخنان حضرتش توجیه و تثبیت کنیم و هشدار که «انّ النفس لمارة بالسّوء الا مارحم ربی» پس خدایا بر ما رحم کن تا در جهاد اکبر بر نفس خویش پیروز شویم و به راهیان راهت در جبهه جهاد علیه کفر و استکبار بپیوندیم و خدمتگزار راستین آنان باشیم و نه فقط با ادعا و حتی استدلال علمی که با جان و دل سر به فرمان «ولیّ فقیه» بسپاریم انشاءالله. والسلام. رحیمیان