پانزدهم شعبان روز رهائی مستضعفین

پانزدهم شعبان روز رهائی مستضعفین

پانزدهم شعبان، خجسته سالروز میلاد باسعادت سلیمان دوران، رحمت واسعه بر مؤمنان، کاشف غم و اندوه مستضعفان، صاحب العصر و الزمان، حجت قاطعه الهی و قامع الحاد و گمراهی، مظهر قائم بالقسط، مشرق شمس ابدی، مطلع انوار ازلی، حافظ دین مبین و نگهبان شریعت سید المرسلین حجة بن الحسن العسکری عجل الله فرجه، بر جهان اسلام خصوصاً بر عتبه بوسان درگاهش، ملت شهید پرور ایران، فرخنده و مبارک باد.

پانزدهم شعبان، شیرین ترین روز از سال، زیباترین عید، و روز امید و نوید برای شیعیان و ارادتمندان خاندان نبوّت و عترت پاک و مطهّر رسالت.

پانزدهم شعبان، روزی که دلهای شیعیان یکجا برای دیدار جمال دل آرای گسترش دهنده عدل و داد بر گستره زمین ستمزده، می تپد و اشک شوق از دیدگان ستمدیدگان سرازیر می شود و دلباختگان حضرتش در فراق جانسوزش ندای «عجّل علی ظهورک» را سر می دهند و به میمنت روز ولادتش جشن های فرح و سرور بر پا می دارند هرچند دشمنان قسم خورده اش، سروری برای پیروان راستینش نگذاشته اند و عیدها را مبدّل به عزاها کرده اند، ولی این روز نوید بخش، از غم دوران می کاهد و امید وصال، قلب های مجروح را مرهمی جاودانه می بخشد.

پانزدهم شعبان، به فرموده آیت الله العظمی منتظری، «روز جهانی مستضعفین» و چه نامگذاری بجا و مناسبی، که اگر بخواهیم روزی را برای مستضعفین قرار دهیم از این روز مناسب تر وجود ندارد، چرا که در این جهان پر از ظلم و جور، تمام چشم ها به نجات دهنده ای دوخته شده است که ابرهای تیره ظلم را بشکافد و با شمشیر عدالت بر فرق جهانخواران و ظلم پیشگان فرود آورد و از دم تیغش آن همه جائران، غاصبان حقوق مستضعفان، مستکبران و سرسپردگان استعمار را که برای ادامه دادن به زندگی ننگینشان انواع جنایتها و خیانتها و شکنجه های قرون وسطائی را در حق ملتهای مستضعف و دربند روا می دارند، بگذراند، و ندای «الغوث.. الغوثِ» محرومان و بیچارگان را که عمری از دست اغیار جفا دیده اند و زجر کشیده اند، پاسخ دهد و بر آن همه چپاول ها و غارتها و دزدیهای آشکار دزدان بین المللی و ابر غارتگران خاتمه دهد و دستهای آلوده به خون زالو صفتانِ خون آشام که گاهی تحت نام امیران و گاهی به نام رئیسان و پادشاهان حقوق مردم را پایمال می کنند، قطع کند و سرانجام، شب تارِظلم و ظلمت و گمراهی را روزی روشن گرداند و دست نوازش و پرمهر و عطوفتش را بر سر کودکان یتیم این خطّه شهید پرور و دیگر فرزندان یتیم مسلمان و مستضعفان بکشد و غمزدگان و داغدیدگان را با انتقام از جلّادان و سفّاکان، تسلّی بخشد.

نه تنها ما محبّان اهل بیت عصمت و طهارت که تمام مستضعفان روی زمین، به انتظار روز رهائی توسط منجی جهانی روزشماری می کنند چرا که ظلم ظالمان فراگیر شده است ولی آنچه ما را خرسند می سازد این است که ما شناخت دیگری از این یاور مستضعفان و حجّت بزرگ الهی داریم که پیروان ادیان دیگر ندارند، ما او را همواره حاضر و ناظر بر اعمال و کردار و رفتارمان می دانیم و خود را آماده دیدارش می سازیم که آمادگی و انتظار فرج به این است که: اوضاع زمان را خوب دریابیم و خود را با انواع سلاح های روز آشنا سازیم و آماده نبرد در ارتش بزرگش باشیم نه اینکه دست روی دست بگذاریم و از قافله عقب بمانیم و انتظار بی معنی و پوچ بکشیم، که انتظار چیزی جز آمادگی نیست.

مگر آن شاگردی که انتظار پیروزی در امتحان ثلث سوم را دارد، در طول سال بیکار می نشیند و دست به کتاب و دفتر نمی زند یا خود را برای آزمایش بزرگ، آماده ساخته با خواندن و نوشتن و درس و مشق خود را مهیّا می سازد؟!

ومگر آن بازرگانی که می خواهد آخر سال از بهره بسیاری برخوردار باشد، دست روی دست می گذارد و هیچ تلاشی برای خرید و فروش نمی کند بازهم انتظار سود کلان دارد؟!

و مگر آن شیعه ای که توقّع دارد پشت سر امام زمان صلوات الله علیه گام بردارد و در سپاه عظیمش شرکت جوید، با نشستن در منزل و تسبیح بدست گرفتن، چنین لیاقتی را پیدا می کند؟!

آری! ساده اندیشان بی خرد چنین پندارند که: اگر احکام الهی را معطل دیدیم نباید حرکتی کنیم!! و اگر منکرات و فساد در بین مردم فزونی داشت، ما را چه کار؟! باید منتظر باشیم که هرچه فساد بیشتر می شود، روز موعود نزدیکتر می گردد!! و چه فسادی بالاتر از سکوت در برابر فساد!! ای در لاکِ خود فرورفتگان! به درآئید و بیش از این به مهملات دل خوش ندارید که امام زمان (ع) مشتاق دیدار فرق شکستگان در راه حق است. امام زمان (عج) به رزمندگان جان بر کف نظر دارد که هر آن آماده نبرد در راه آن حضرتند نه آسایش طلبان و راحت پیشگانی که در دوران ستمشاهی به بهانه تقیّه! بر اعمال ننگین خاندان پهلوی صحّه می گذارند و در این دوران که چراغ پر فروغ حکومت اسلامی به دست نایب بر حق ولیّ عصر ارواحنا فداه، جهان را روشنائی بخشیده و کاخهای ستمگران را به لرزه درآورده است، با نق زدن و باز هم سکوت که این بار نه سکوت رضایت بلکه سکوت از حق و سکوت از یاری رساندن به یاوران حضرت مهدی (ع)، از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کنند.

روز موعود در حالی نزدیک می شود که یاوران صدّیق و مخلص آن حضرت، جان برکف، سلاح بر دوش، کفن به تن و آماده رزم در صف رزمندگان بایستند که هرچه بر عددشان افزوده تر شود بی گمان انتظار نزدیک تر می گردد و اینها هستند که امام سجاد علیه السلام درباره شان می فرماید:

«انّ اهل زمان غیبته و القائلین بامامته و المنتظرین لظهوره، أفضل من ‌أهل کلّ زمان، لأنّ الله تبارک و تعالی أعطاهم من العقول و الأفهام و المعرفة ما صارت به الغیبة عندهم بمنزلة المشاهدة، و جعلهم فی ذلک الزمان بمنزلة المجاهدین بین یدی رسول الله بالسّیف؛ أولئک المخلصون حقّاً و شیعتنا صدقاً و الدّعاة الی دین الله سرّاً و جهراً».

(منتخب الأثر- ص244)

همانا اهل زمان غیبتش و اعتراف کنندگان و قائلین به امامتش و منتظران ظهورش، از اهل هر زمانی برتر و والاترند زیرا خدای تبارک و تعالی بقدری به آنان عقل و درک و شناخت عطا فرموده است که غیبت نزد آنان بمنزله مشاهده و حضور حضرت است، و همانا خداوند آنان را در آن زمان به منزله مجاهدین با شمشیر در حضور حضرت رسول (ص) قرار داده است و آنان به حق مخلص و به راستی شیعیان ما هستند و آنان دعوت کنندگان به دین خدا در پنهانی و آشکار می باشند.

آری! اینان که آشکارا و پنهان برای پیروزی دین خدا قیام می کنند و مردم را به سوی «الله» دعوت می نمایند و در دوران غیبت، همانگونه که در حضور امام زمان (عج) از حق و قرآن دفاع می کنند، و هیچ چیز آنان را از یاری دادن به دین خدا و نصرت حق باز نمی دارد؛ اینها شیعیان واقعی امامان معصوم علیهم السلام هستند و اینها مانند مجاهدین صدر اسلام اند که در سپاه پیامبر اکرم (ص) با مشرکین و ملحدین به جنگ و نبرد می پرداختند و در راه احقاق حق از هیچ قدرتی هراس بدل راه نمی دادند.

این منتظران ظهور هستند که امام صادق علیه السلام درباره شان می فرماید:

«طُوبی لشیعة قائمنا المنتظرین لظهوره فی غیبته و المطیعین له فی ظهوره؛ أولئک أولیاء الله الذین لا خوف علیهم و لاهم یحزنون».

(الزام الناصب- ص 57)

مژده به شیعیان قائم ما که در غیبتش منتظرین ظهورش هستند و در حضورش از آن حضرت اطاعت می کنند که همانا آنان اولیای خداوند هستند و هرگز خوف و حزنی نخواهند داشت.

آن کس که برای خدا قیام می کند و برای خوشنودی و رضایت امام زمانش «ارواحنا فداه» اوامر و دستوراتش را عملی می کند، هرچه غم و بلا ببیند و هرچه در رنج و اذیت باشد و هرچه بمب و موشک بر سرش فرود آید، باز هم خوفی بدل راه نمی دهد چرا که دیدار معشوق خوش است و به هرچه او راضی باشد باید راضی و خشنود بود که هدف «الله» است و او پاداش دهنده روز جزا است.

امام حسین (ع) سرور و سالار شهیدان، طی روایتی می فرماید: «... اما انّ الصّابر فی غیبته علی الأذی و التکذیب بمنزلة المجاهد بالسیف بین یدی رسول الله (ص)».

(اعلام الوری- ص384)

هان! صبر کنندگان بر اذیت و آزار و تکذیب دشمنان در زمان غیبت قائم آل محمد (ص) مانند مجاهدانی هستند که همراه پیامبر با شمشیر پیکار می کنند.

«مژده باد شما را ای دوستان! ای یاران امام زمان (عج) که پیامبر اکرم (ص) شما را برادران خود نامیده است و از خدا می خواهد که با شما دیدار کند. و آنگاه که یکی از حاضران مجلس مبارکش می پرسد: مگر ما برادران تو نیستم ای رسول خدا؟ می فرماید: نه! شما اصحاب من هستید ولی برادران من قومی هستند که در آخر الزمان می آیند، آنها به من ایمان آورده اند بدون اینکه مرا ببینند. و آنگاه که آنها را خوب می ستاید و از اوصافشان برای اصحابش سخن می گوید، می فرماید: «اولئک مصابیح الدُّجی»- همانا آنان چراغهای تاریکی و ظلمت هستند که خداوند آنان را از هر فتنه تاریک و ظلمانی می رهاند و نجات می بخشد.

خدایا! ما را توفیق ده که در زمره برادران حضرت رسول صلی الله علیه و آله باشیم، ان شاء الله.