دانستیهائی از قرآن

دانستنیهایی از قرآن

معیار روابط

«tûïÏ%©!$# tbqèùqムωôgyèÎ/ «!$# Ÿwur tbqàÒà)Ztƒ t,»sWŠÏJø9$#  tûïÏ%©!$#ur tbqè=ÅÁtƒ !$tB ttBr& ª!$# ÿ¾ÏmÎ/ br& Ÿ@|¹qムšcöqt±øƒs†ur öNåk®5u‘ tbqèù$sƒs†ur uäþqߙ É>$|¡Ïtø:$# tûïÏ%©!$#ur tbqàÒà)Ztƒ y‰ôgtã «!$# .`ÏB ω÷èt/ ¾ÏmÉ)»sV‹ÏB šcqãèsÜø)tƒur !$tB ttBr& ª!$# ÿ¾ÏmÎ/ br& Ÿ@|¹qムtbr߉šøÿãƒur ’Îû ÇÚö‘F{$#   y7Í´¯»s9'ré& ãNßgs9 èpoY÷è¯=9$# öNçlm;ur âäþqߙ ͑#¤$!$#». (سوره رعد آیه 25- 21- 20)

(صاحبان عقل و اندیشه) کسانی هستند که به عهد الهی پای‌بند و از نقض پیمان می‌پرهیزند، و آنهائی که روابط و پیوندهائی را که خداوند به آن امر فرموده برقرار می‌دارند، و خشیت از پروردگارشان و خوف از سوء حساب (قیامت) را دارا می‌باشند و آنها که عهد خدا را پس از بستن می‌شکنند و روابط و پیوندهائی را که خداوند دستور برقراری آنها را داده بریده و در زمین به فساد می‌پردازند، لعنت و عذاب سرای آخرت از برای آنان است .

«الذین یصلون ما امرالله به ان یوصل»: امام صادق علیه السلام درباره تفسیر این آیه می‌فرماید: «قلا تکونن ممن یقول للشیء انّه فی شیء واحد[1]» از جمله افرادی مباش که آیه‌ای را در مصداق واحدی خلاصه می‌نمایند، بنابراین آیه تمام روابط و پیوندهائی را که خداوند به برقراری آن امر فرموده است شامل می‌گردد. گرچه گاهی از سوی ائمه علیهم السلام به بعضی از مصادیق آن اشاره شده است.

«اولئک لهم اللعنه»: بگفته «اللعن: الردو الأبعاد علی سبیل السخط» لعن عبارت از طرد و دور راندن فردی از روی خشم است.

معیار روابط در قرآن

در اسلام روابط فردی و اجتماعی براساس معیارهای اسلام و عقیدتی استوار است، به این معنی که انسان در پیوندها و روابط خویش همانند همه کردار و رفتار خویش باید موازین و ملاکهای اسلامی را در نظر بگیرد، و در این مسأله، مصالح شخصی و انگیزه‌های فردی را دخالت ندهد.

در این رابطه آیات فوق از دو دسته از مردم سخن می‌گوید:

آنانی که به برقراری روابط و پیوندهائی که خداوند امر فرموده است اقدام می‌نمایند.

کسانی که برخلاف فرموده خداوند به نقض عهد و قطع روابط یاد شده می‌پردازند.

و آنگاه پس از اشاره بدیگر خصلت‌های هردسته، درباره دسته نخست‌ می‌فرماید: پایان نیک سرای دیگر از آن آنهاست «... والملئکة یدخلون علیهم من کل باب، سلام علیکم بماصبرتم فنعم عقبی الدار» فرشتگان از هر دری به آنان وارد گردیده (و به آنها می‌گویند) سلام و درود برشما بخاطر صبر و مقاومتتان، پایان خوب سرای آخرت نصیبتان گردید. و متقابلا در مورد دسته دوم می‌فرماید: «اولئک لهم اللعنة ولهم سوء الدار» لعنت و عذاب سرای آخرت برای آنها است.

آل سعود و قطع روابط

با توجه به موضع‌گیری جدید آل‌سعود، در مورد قطع روابط آنان با جمهوری اسلای ایران که بطور طبیعی در جهت تحکیم هرچه بیشتر روابط آن رژیم با آمریکای جنایتکار انجام گرفته است، جایگاه آل سعود در این تقسیم‌بندی قرآن، بخوبی مشخص می‌گردد، و بنابراین، این رژیم دست‌نشانده جز لعن الهی و طرد و نفرین جهان اسلام از این عمل وقیحانه بهره نخواهد برد و سرانجام سرای سوء (جهنم) در جهان دیگر در انتظار آنان است.

هفتم شوّال سالروز هدم قبور

از جمله روابطی که خداونددر آیه یاد شده به برقراری آن امر فرموده است، ارتباط با ال بیت رسول خدا صلی‌الله علیه وآله است و بهمین دلیل امام صادق ‌علیه السلام طی روایتی در مورد شأن نزول آن می‌فرماید: «نزلت فی رحم آل محمد» آیه در زمینه پیوند با اهل بیت محمد«ص» نازل گردیده است.

هفتم شوال سالروز یکی از اعمال وحشیانه‌ای است که بدستور «سعود» پایه گزار رژیم سعودی در حجاز، بوسیله وهابیون طرفدار وی انجام گرفت و در جریان این عمل وحشیانه‌، قبرستان بقیع مرقد بسیاری از صحابه، تابعین، همسران، دختران رسول خدا صلی‌الله علیه وآله و نیز مرقد صفیّه عمه آنحضرت و مرقد ابراهیم بن رسول الله«ص» و قبور اهل بیت پیامبر، امام مجتبی و امام سجاد و امام باقر و امام صادق علیهم السلام و نیز قبور جمعی از علماء و بزرگان دیگر که مورد احترام مسلمانان شیعی و سنی جهان اسلام هستند، تخریب شد، و بدین ترتیب رژیم سعودی یکی دیگر از پیوندهائی را که در این آیه به استقرار آن امر گردیده است قطع نمودند. بنابراین چه جای تعجب که امروز رابطه خویش را با جمهوری اسلامی ایران قطع نمایند.

بدین ترتیب این عمل وحشیانه نه تنها اهانتی آشکار به احساسات مذهبی تمام مسلمانان شیعی مذهب دنیا است بلکه عواطف و احساسات مذهبی برادران سنی مذهب ما را نیز جریحه‌دار ساخته است، و از اینرو به نقل از کتاب «تاریخ آل سعود» پس از هدم و تخریب این قبور مقدسه فریاد اعتراض از مصر، سوریه، عراق، هند، و قاره افریقا و دیگر کشورها بلند شد[2] و در ایران نیز آیة الله شهید مدرس، در مجلس شورای ملی، نطقی مهم در این باره ایراد نموده و آن را باطلاع مردم مسلمان ایران رساند و بدنبال آن بازارها در سراسر کشور تعطیل گردید و مردم به خیابانها و مساجد ریختند، و دسته‌های عزاداری در شهرها براه افتاده در مساجد نیز سخنرانان در اطراف این فاجعه تأسف‌بار به سخنرانی پرداختند. دولت نیز مجبور شد که آن روز را عزای عمومی اعلام نماید، ولی متأسفانه رضاخان که خود دست کمی از رژیم سعودی نداشت، برای خاموش ساختن فریاد اعتراض مردم، به آنان قول رسیدگی داده و تلگرافی در این زمینه به حجاز مخابره نمود، اما بدنبال اعلام ممنوعیت مراسم مذهبی و عزاداری در ایران از سوی رژیم پهلوی، همه چیز در همان روز پایان یافت، و رفته رفته بدست فراموشی سپرده شد.

بجا است که این روز بعنوان روز جنایتی بزرگ از سوی آل سعود و وهابیان حاکم بر حجاز، در تاریخ بجای ماند، و مسلمانان این روز را بسوک نشسته و سخنرانان در زمینه ابعاد مختلف سیاسی و مذهبی این فاجعه به سخنرانی پردازند، باشد تا از این طریق جهان اسلام در جریان بیشتر این حادثه دردناک قرار گرفته و رژیم دست نشانده آل سعود تحت فشار افکار عمومی مسلمین اجازه تجدید بنای آن قبور مقدسه را صادر نماید.