پیام شهید

پیام شهید

قسمتی از وصیت‌نامه روحانی شهید محمود جواد اختیاردار

... وقتی خلقت عالم بمنظور لعب نباشد قهرا هدفی و غایتی دارد و آن غایت همان معاد است که مستلزم نبوت و لوازم آن یعنی تأدیب ظالمان یاغی و ستمکار است چرا که تأدیب ظالمان مستلزم احیاء حقوق مظلومین و محرومین است.

اصولا زندگی هر کسی حیاتی است امتحانی و آزمایشی و معلوم است که بعد از هر  امتحانی موقفی است که در موقف نتیجه امتحان معلوم می‌شود پس برای هر صاحب حیاتی مرگی است حتمی و بازگشتی است بسوی خدای سبحان تا در آن بازگشت درباره‌اش داوری شود. خدای سبحان که ملک و مالک همه عالم و تمام عالم رعیت و مملوک اوست برانجام هر کاری قادر است و هر کمی که بخواهد می‌تواند براند و اوست که مختص چنین صفاتی است، خدای سبحان آدمیان را چون انسان صغیر که در گهواره می‌نهند و برای حیات و زندگی جهانی پرورش می‌دهند، در گهواره خاکی جای داد تا اورا تربیت کرده و برای زندگی شریف‌تری بنام آخرت مهیا کند و نیز برای انسان در زمین راه‌ها و جاده‌هایی بنا نهاد تا از این جاده بگذرد بدین معنا که بین او و هدفش که برای آن مقصود بوجود آمده و عبارت باشد از تقرب و دخول در کرامت راهی باید بپیماید چنانچه برای رسیدن به مقاصد دنیوی راه‌هائی باید طی گردد.

قسمتی از وصیتنامه شهید سید علی علوی

بارخدایا تو گواه باش که این خدمت نه بخاطر اسم و ریاست است بلکه نشانگر این است که به استکبار جهانی شرق و غرب بفهمانم که هر وقت امام، رهبرم فرمان بدهد لبیک گویان به سراغش خواهم شتافت و هر گز  او را تنها نخواهم گذاشت تا اینکه با پیشوایان دینی خود علی(ع) و اباعبدالله الحسین محشور شوم پس ای پدر چون حسین(ع) و ای مادر چون زینب(س) صبر کنید و بر مرگ پرافتخارم که آرزوی شهادت است گریه مکنید و از همه ملت شهیدپرور می‌خواهم که در مرگم گریه نکنند زیرا شهادت افتخار است پس خدا را شاهد می‌گیرم که از زندگی دنیا سیر نشده‌ام و یا اینکه تحت شکنجه واقع نشده‌ام تا اینکه از  این دنیا فرار نمایم و چنان احساس می‌کنم که با ریختن خونم به زمین تمامی گناهانی که داشته‌ام پاک می‌شوند. در پایان از شما می‌خواهم که  امام را تنها نگذارید و به سخنانش گوش فرا دهید که نجاتبخش همه ملل دنیا و ما و شما خواهد بود انشاء الله و در پشت جبهه با هر وسیله‌ای که دارید رزمندگان و فرزندان برومند خود را یاری نمایید (ان تنصرالله ینصرکم و یثبت اقدامکم).

قسمتی از وصیتنامه شهید غلامعلی ابراهیمی

اینجانب بر اساس شناخت و ایمان به خدا و ایمان به پیامبران الهی و ائمه اطهار و ولی فقیه، بر خودم تکلیف دانستم که در این شرایط حساس و سرنوشت‌ساز به جبهه بروم و تا اخرین قطره خونم و آ‌خرین نفس در راه اسلام عزیز بجنگم و این جان ناقابلم را در این راه هدیه کنم تا از ریختن خونم انشاء الله درخت اسلام آبیاری شود و با ریختن این خونها انشاء الله باعث از بین رفتن دشمنان اسلام گردد.

اما سخنی با ملت مسلمان.

ای مردم! ای مسلمانان! این اسلام عزیز، این قرآن غریب، این قرآنی که با ایثار خون هزاران شهید رنگ گرفته، سعی کنید رنگش را تازه وجلوه نگهدارید. این قرآن عزیزیکه شهیدان بزرگی در راهش دادیم، از پیر و جوان، از مرد و زنش نگذارید تنها و غریب بماند. ای جامعه  اسلامی! ای کسانیکه توانائی جسمی دارید، توان جنگیدن را دارید، بی‌اعتنائی به جبهه رنگ یعنی بی‌اعتنائی به قرآن یعنی پایمال کردن خون همه شهیدان تاریخ یعنی پشت پازدن به هدفهای همه پیامبران، همه صدیقان، همه شهیدان و صالحان یعنی بر باد دادن نتیجه ایثار و تلاش هزاران سال انسانهای متعهد و فداکار یعنی فراموش کردن خدا، بیائید بخود آئید، کمی اندیشه کنید، آزاده باشید، شجاع باشید، رها کنید این زندگی غرق در مادیت را، رها کنید این زندگی اسارت‌بار را، چقدر لمیدن! چقدر خوردن و خوابیدن! مگر قرآن نفرموده: «انما الحیوة الدنیا لعب و لهو» زندگی دنیا جز بازیچه و هوسرانی نیست؟ بیائید از ارزشهای اسلامی دفاع کنید؛ بیائید تا ظلمی هست با آن ظلم مبارزه زورگو را قطع کنید؛ بیائید تا ظلمی هست با آن ظلم مبارزه کنید. مگر قرآن نمی‌فرماید: «وقاتلوهم حتی لا تکون فتنه» بیائید تا زمانی که فتنه در عالم باقی است بجنگید و خودتان را از اسارت و ذلت آزاد کنید. بکشید یا کشته شوید که در هر حال پیروزید.

ای پدران زحمت کش! ابراهیم‌وار فرزندانتان را روانه قربانگاه عشق‌ کنید و مسئولیت رابه عهده بگیرید، ای مادران دلسوز! زهرا وار مسئولیت را به عهده بگیرید، ای برادران عزیز! عباس‌وار پرچم مردانگی را در دست بگیرید، ای خواهران! زینب‌وار مسئولیت را به عهده بگیرید، ای جوانان! علی اکبروار مسئولیت را به عهده بگیرید، ای همسران! همچون زنان صدر اسلام باشید که همسرشان را شب عروسی روانه نبرد می‌کردند. بفرمائید کدام یک از ائمه اطهار در خانه نشستند و به  این زندگی مادی تن دادند تا مردند؟! مگر ما پیرو آنان نیستیم؟ مگر ما شیعه علی‌(ع) نیستیم؟ مگر علی تمام عمرش را در راه خدا مبارزه نکرد؟ تا کی چشم به هم گذاشتن و حقایق را نشنیدن؟ بیائید حقایق را بنگرید، از صابران باشید از مجاهدان باشید، حالا فرض کنید دو روز یا دو سال یا بیست سال دیگر هم زنده بودی آخرچی! جز این است که زندگی حیوانی ما را به پرتگاه و سقوط در جهنم نزدیکتر می‌کند. بازهم تکرار می‌کنم: بیائید از این اسلام عزیز دفاع کنید بکشید و کشته شوید و می‌دانید که از نظر اسلام و بزرگان دین و پیشوایان بزرگترین پیروزی،بالاترین مقام، برترین کامیابی، بالاترین و بهترین امتیاز، عالی‌ترین و گرانمایه‌ترین درجه رسیدن به فیض شهادت است.