مقتدای اولین و آخرین

بمانسبت 28 صفر، روز وفات خاتم الانبیا(ص)

مقتدای اولین و آخرین

ای که تار مویت لیلة القدر و ای گفتار لبت، وحی منزل- ای که زابرویت، قاب قوسین و از خم گیسویت، نقش حم عیان گشته است.

ای فرمانده ملک انبیا و ای مصداق «تعز من تشاء»، ای سرومایه آفرینش که حق کرده ندا بجانب «لولاک لما خلقت الافلاک».

ای انسان کاملی که عبد برگزیده خدا و برتر از تمام مخلوقات هستی و ای کسی که ندای «کنت نبیاً» را در وقتی سردادی که آدم بین آب و گل در حال درست شدن بود.

ای «رحمة للعالمین» ای هم دامن خلوت «دنا فتدلی فکان قاب قوسین اوادنی» ای کسی که رسیدی به جائی که جبرئیل امین با آن مقام و عظمت، ترا تنها گذاشت و فریاد برآورد: اینجا جائی است که پای هیچ پیغمبر مرسلی نرسیده و هیچ ملک مقربی تا اینجا نیامده، و من اگر موئی بالاتر روم بنور تجلی بسوزد پرم.

ای پیشوای انبیا و مرسلین،‌و ای مقتدای اولین و آخرین. ای مرجع خلایق و ای سرور کاینات. ای عقل کل و ای ساربان کاروان رسل.

ای که «و الشمس» آفتاب روی تو و «واللیل» آیت گیسوی تو است. ای نوش داروی همه دردها و ای حلال تمام مشکلها.

ای که در برابر جود و کرمت، دریاها خشک و در برابر حلمت، کوه‌ها ساکن و در برابر لطفت، ماء الحیاة چون قطره و حوض کوثر نمی‌بیش نیست. ای که در برابر علم و دانشت، ملائک سر تعظیم فرود آورده‌اند و در برابر اخلاق دلربایت، ذوالجلال مباهات می‌کند و تو را به بزرگی می‌ستاید «و انک لعلی خلق عظیم».

ای سر پرورش کائنات که خداوند به نام مبارک تو سوگند یاد می‌کندو «لعمرک» می‌گوید در حالی که تمام خلایق به نام او سوگند می‌خورند.

ای نور جسم و جان، ای برترین پیامبران، ای روشنائی بخش آفتاب، ای پشت و پناه تمام ذرات، ای که جهان از نور ذاتت خرم و دنیا و آخرت به طفیل وجودت آفریده شده از عدم.

من چه گویم که خدا درباره‌ات فرمود:

«لقد جاءکم رسول من انفسکم عزیز علیه ما عنتم حریص علیکم بالمؤمنین رؤوف رحیم» (توبه- 128) به تحقیق رسولی از خود شما، برای هدایت شما آمد که از فرط محبت و نوع پروری، فقر و پریشانی و جهل و نادانی شما بر او دشوار است و همواره بر آسایش و نجات شما کوشا و بر مؤمنین رؤوف و مهربان است.

«و من اللیل فتهجد به نافلة لک عسی ان یبعثک ربک مقاماً محموداً»(اسراء- 79)- و پاسی از شب را به بیداری و تهجد بگذران که نماز شب خاص تو است، باشد که خدایت به مقام محمود (شفاعت) تو را مبعوث گرداند.

«و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین» (انبیا 107)- و ما تو را نفرستادیم جز آنکه رحمت برای جهانیان باشی.

«النبی اولی بالمؤمنین من انفسهم« (احزاب- 6) پیامبر سزاوارتر به مؤمنان است از خود آنها.

«یا ایها النبی انا ارسلناک شاهداً و مبشراً و نذیراً و داعیاً الی الله باذنه و سراجاً منیراً» (احزاب- 45) ای پیامبر (گرامی)، ما تو را برسالت فرستادیم تا بر بندگان گواه باشی و نیکان را به رحمت الهی مژده دهی و بدان را از عذاب خدا بترسانی و به سوی خدا مردم را دعوت کنی و چراغ فروزان جهان باشی.

«و ان لک لاجراً غیر ممنون و انک لعلی خلق عظیم» (قلم- 3 و 4) و البته تو را پاداشی نامحدود است و همانا تو بر نیکو خلقی عظیم آراسته‌ای.

ای پیامبر رحمت و ای شفاعت بخش روز جزا، از روی مرحمت گوشه چشمی بر ما بیفکن تا روز رستاخیز از شفاعتت محروم نگردیم. بر این امت ستمدیده‌ات نظر کن که در برابر توطئه‌های شرق و غرب سر تسلیم فرود نیاورده و همراه با فرزند خلفت خمینی، جرعه‌های زهرآگین را تها بخاطر اعتلای شریعت تو و زنده نگهداشتن قرآن تو می نوشند و در برابر تیرهای ستم، بخاطر احیای سنت تو، صبر و تحمل می‌کنند، که اگر کسب رضای تو و خالق تو نبود- بجان تو که خداوند به آن قسم می‌خورد- سوگند تا آخرین نفس و تا آخرین قطره خون و تا آخرین منزل می‌جنگیدیم.

ای پیامبر گرامی:

ما دل به عبث پیش تمنا ننهادیم       ما سر به هوس در سر سودا ننهادیم

مجنون جنونیم ولی از درب عشق     گستاخ، قدم در ره صحرا ننهادیم

ما شته لبانیم در این بادیه اما          بی چشم تری، روی بدریا ننهادیم

هر جا که نهادیم قدم، خارستم بود    بی آبله پا، به زمین پا ننهادیم

ای رحمت ممتد الهی بر سر ما عاصیان و گنهکاران، باران رحمت ببار و گناهان بی حد و حصر ما را با آن باران بشوی و ذلتمان را به عزت مبدل فرما. ای رهنمای راه انسانیت، سنگلاخ این راه پر پییچ و خم را با لطف و کرمت بزدای و راه خود رابر ما روشن ساز تا از پرتو انوار مقدست، جهان را پرنور سازیم.

ای جان جانان، در روز بیست و هشتم صفر روز وفاتت، که روز غربت اسلام و مسلمین است به سوگ می‌نشینیم و صبح آفرینش را شام تار می‌بینیم و کعبه را نالان می‌یابیم و چشم زمزم را در عزایت اشکبار، نظاره می‌کنیم، دراین روز، که روز فرقا است، قرآن در مصیبت رحلتت نالان، و آه و فریاد در محیط تکوین و قلمرو ایجاد، به آسمان رسیده است، نه بلکه به عرش و کرسی رسیده است که امروز غم و اندوه بر آسمانها و زمین و تمام پدیده‌های آفرینش سایه افکنده است و اگر وجود ذیجود یادگار زنده‌ات حجة بن الحسن اوراحنا لتراب مقدمه الفداء نبود، هر آینه جهان درهم فرو می‌ریخت و دلدادگانت در غم فراقت برای همیشه خاموش می‌شدند.