امام سجاد(ع) و امام کاظم (ع)اسوه زهد و عبادت

امام سجاد(ع) اسوه زهد و عبادت

امام زین العابدین(ع)، روز پنجشنبه پنجم شعبان از سال 38 هجری در مدینه منوره، دو سال قبل از شهادت امیرالمؤمنین(ع)، متولد شد.

القاب مبارکش همگی دلالت بر عبادت فوق العاده آن حضرت دارد: زین العابدین، سید العابدین، منار القانتین، خاشع، متهجد، زاهد، عابد، بکاء، سجاد، ذوالثفنات و آن حضرت را«امام الأمه» و ابوالأئمه نیز می‌نامند. کنیه مبارکش ابوالحسن و گاهی ابو محمد نیز گفته می‌شود.

امام صادق(ع) می‌فرماید: هرگاه حضرت سجاد(ع) به نماز می‌ایستاد، بدنش می‌لرزید و رنگش زرد می‌شد و مانند برگ درخت می‌لرزید.

امام سجاد(ع) با آن بزرگواری در برابر عظمت پروردگار، آنقدر خاضع و خاشع است که بدن مبارکش می‌لرزد، چرا که او خدا را شناخته است. آن حضرت با اینکه معصوم است و هیچ گناهی از او سر نزده استف با این حال خود را در برابر عظمت الهی آنچنان کوچک می‌بیند که رنگ رخساره‌اش زرد می‌شود و پوست بندش به رعشه می‌آید. پس ما با این بارهای سنگین از گناه و معصیت، چگونه باید باشیم؟

در روایتی آمده است که جابر بن عبدالله انصاری خدمت حضرت رسید و عرض کرد: یا ابن رسول الله! آیا نمی‌دانید که همانا خداوند بهشت را برای شما و برای دوستدارانتان خلق کرده و جهنم را برای کسی که شما را دشمن بدارد آفریده است. پس چرا انیقدر در عبادت خود را اذیت می‌کند؟! حضرت فرمود: ای یا رسول خدا! آیا نمی‌دانی که جدم پیامبر(ص) که خداوند درباره‌اش فرمود: «قد غفر الله لک ما تقدم من ذنبک و ما تأخر» و با این حال ـ پدرم و مادرم فدایش گردند ـ اینقدر در عبادت، تلاش و سعی فوق العاده می کرد که پاهای مبارکش ورم کردند. به او عرض کردند: تو که اگر گناهی هم داشته باشد خداوند گناهان گذشته و آینده‌ات را آمرزیده است، پس چرا اینقدر خود را خسته از عبادت می‌کنی؟حضرت فرمود: «ألا اکون عبدا شکورا» ـ آیا من بنده سپاسگزاری نباشم؟!

ابوحمزه ثمالی گوید: امام سجاد(ع) را دیدم نماز می‌خواند، در حال نماز عبا از روی دوشش افتاد و آن را درست نکرد تا اینکه از نماز فارغ شد. به او عرض کردم: چرا در حال نماز عبایتان را روی دوش نیانداختید؟ فرمود: وای بر تو! می‌دانی من در برابر کی ایستاده بودم؟! همانا از نماز بنده، آن چیزی پذیرفته است که با قلبش آن را انجام بدند.

پاسدار اسلام ولادت پر برکت این الگوی عبادت و بندگی خدا را به تمام پیروان و شیعیانش تبریک و تهنیت می‌گوید.

سالروز شهادت امام هفتم موسی بن جعفر(ع) را به امام و امت تسلیت عرض می‌کنیم

در سوگ شهادت امام هفتم«ع»

از گردش فلک سر و سالار سلسله                   شد در کمند عشق، گرفتار سلسله

آنکو مدار دائره عدل و داد بود                            شد در زمانه، نقطه پروردگار سلسله

نبود هزار یوسف مصری بهای او                                آن یوسفی که بود خریدار سلسله

تا دست و پا و گردن او شد بزیر غل                   رونق گرفت زان همه بازار سلسله

آگه زکار سلسله جز کردگار نیست                    کان نازنین چه دید ز کردار سلسله

غمخوار و یار تا نفس آخرین نداشت                   نگشوده دیده جز که بدیدار سلسله

جان شد جدا و سلسله از هم جدا نشد                    گوئی وفا نبود مگر کار سلسله

جانها فدای آن تن تنها که از غمش                    خون می‌گریست دیده خونبار سلسله

این قصه، غصه‌ایست جهانسوز و جانگداز            کوتاه کن که سلسله دارد سر دراز

شد سرنگون چو یوسف دوران بچاه غم                       از عقل پیر شد بفلک دود آه غم

زندان چنان زغنچه خندان او گریست                  کز گلشن زمانه درآمد گیاه غم

مجنون صف ز غصه لیلی نهاد سر                     پیر خرد بدشت غم از خانقاه غم

چون سرنهاد سرور دوران بروی خشت                       افشاند بر سر همه خاک سیاه غم

آن خضر رهنما که لبش بود جانفرا                     عالم ز سوز او شده سرگرد راه غم

شاهی که بود سرور آزادگان دهر                      شد در کمند غصه اسیر سپاه غم

باب الحوائج آنکه فلک در پناه او است                 عمری ز بی‌کسی بشد اندر پناه غم

آن خسروی که گیتی از او خرم است شد          زندان غم قلمرو و او پادشاه غم

خون می‌رود زدیده انجم به حال او                     گر بنگرد به پیکر همچون هلال او

«آیة الله کمپانی اصفهانی»