از دشمن غافل نشویم

از دشمن غافل نشویم

مبارزه بین حق و باطل، همیشگی و دائمی است. مادامی که در جهان حق و باطلی هست، بدون شک مبارزه و جنگ به صورت های گوناگون، ادامه خواهد یافت. همیشه لشرکیان باطل و نیروهای کفر در صدد نابود ساختن بنیاد حق و خاموش نمودن چراغ ایمانند و همواره پیروان حق در برابر صف آرائی کفر و نفاق، آماده مقابله اند، گر چه ممکن است به دلایلی صورت مبارزه تغییر یابد. روشن ترین شاهد این مطلب، انقلاب اسلامی ایران است که از روز پیروزی تا کنون، نیروهای استکبار جهانی بدون وقفه و با توطئه های مختلف در صدد بر انداختن آن هستند. بر انگیختن رژیم بعثی عراق یکی از حلقه های این سلسله بود که هنوز هم کاملا به خاموشی نگرائیده است و هنوز دشمن در خاک ما است و هنوز تجاوز ادامه دارد و هنوز در جبهه ها شهید و زخمی داریم.

جنگ فرهنگی نیز یکی دیگر از حلقه های این سلسله است. گفته می شود که: در نشریات محرمانه غرب آمده است که در آغاز جنگ تحمیلی، اجلاس مشترکی توسط ریگان، میتران و تاچر برای مقابله جدی با ایران تشکیل شد و در آن اجلاس، ضمن تقسیم مسئولیت ها، مسئولیت گسترش ابتذال فرهنگی در ایران به عهده تاچر گذاشته شد. ساختن فیلم های ضد اسلامی و نشر کتابهای توهین آمیز نسبت به قرآن و پیامبر (ص)و سلم در انگلستان، شاید در راستای انجام این ماموریت شیطانی باشد. به جز کتاب زشت و مبتذل «آیات شیطانی»، کتابهای دیگری نیز در این زمینه منتشر شده است که اخبار آن در ایران منتشر نشده کتابی به نام «صراط المسیح بلسان عربی فصیح» نگاشته شده که آن را سوره سوره شبیه به قرآن نوشته اند و هر سوره ای نیز با «بسم الله الرحمن الرحیم» آغاز می شود و هدفی که از سبک و کلمات آن منظور است، توهین به قرآن کریم و سعی در گمراه ساختن جوانان مسلمان است.

اگر ما سازمان اطلاعاتی حساسی داشتیم که ابتذال رو به رشد جامعه و سعی در نشر بی حجابی و بدحجابی و کشاندن جوانان این مرز و بوم را به سوی «پانکیسم» و ترویج لباس های زننده مردانه و زنانه توسط بوتیک ها و توزیع علنی نوارها و فیلم های مبتذل و سایر حرکتهای زشتی که در جامعه مشهود است و به سرعت رو به گسترش است، همه و همه را دقیقا بررسی و پیگیری کند و ریشه این حرکت را پیدا نماید، بعید نیست که سرنخ این حرکت از سوی انگلستان در راستای همان ماموریت شیطانی باشد. ولی متاسفانه هنوز مسولین کشور هیچ گونه احساس خطری از این حرکت ضد مذهبی رو به رشد نمی کنند. آیا این حرکت، زمینه ساز یک حمله نظامی دیگر _ هر چند در دراز مدت _‌ نیست؟ بر فرض که ما این گونه مسائل را از بعد مذهبی و به عنوان منکرات مورد توجه قرار ندهیم ولی آیا نباید خطر اجتماعی آن را که در وضعیت حساس کشور مورد تهاجم ما بیش از هر کشور دیگر موثر است، انگیزه ای برای تفکر و دوراندیشی مسولین باشد؟!

آماده باش همیشگی

هنوز جنگ به پایان قطعی خود نرسیده است و احتمال حمله دوباره دشمن چندان بعید نیست. گفته می شود که در بغداد، حال و هوای جنگ کاملا مشهود است و مردم هر لحظه منتظر شنیدن بوقهای جنگ اند و رژیم بعثی عراق، نیروهای خود را همچنان بطور گسترده و بر سر مرزها و در داخل خاک ایران متمرکز ساخته و عملیات مهندسی رزمی و ساختن سنگر و خاکریز، به قوت خود باقی است و از نظر تسلیحات هم به گفته خبر گزاریهای خارجی، هم چنان مشغول تقویت بنیه خویش است و استکبار جهانی و مرتجعان منطقه با تظاهر به صلح طلبی و آرامش خواهی، او را سخاوتمندانه روز به روز مسلح تر و نیرومندتر می کنند!

آیا ما که پیروز قرآنیم، در جهت عمل به فرمان آمادگی دائم چه کرده ایم؟ برزگترین نیروی ما ایمان و احساسات مذهبی است که شاید تنها عنصر تعیین کننده در این جنگ هشت ساله در جبهه اسلام بود؛ آیا در تقویت و ابقای این نیروی عظیم، چه برنامه ای صورت گرفته و آیا در بُعد مبارزه با تلاش دشمنان اسلام برای از بین بردن و متلاشی ساختن این سلاح پروزمندِ جمهوری اسلامی، چه عملی انجام داده ایم؟!

بر فرض که صلح قطعی برقرار شود،‌آیا فراموش کرده ایم که دشمن اصلی ما عراق نیست بلکه آمریکا و استکبار جهانی غرب بلکه همه کفر جهانی است. آیا این دشمن اصلی ممکن است با ما صلح کند؟ و آیا صلح میان اسلام و کفر معنی دارد؟ این فرموده حضرت امام است: «صلح میان اسلام و کفر معنی ندارد» پس اگر با عراق صلحی برقرار شود، باید متظر حمله های دیگر ـ هر چند به صورت ها و تاکتیک های دیگرـ از سوی دشمن اصلی باشیم و از کجا معلوم که باز هم حمله نظامی دیگر در شرایط مساعدتری برای دشمن، از همان عراق یا از جای دیگر انجام نگیرد؟

مگر دستور قرآن کریم این نیست که ما باید همیشه آماده باشیم و از دشمن غفلت نکنیم؟ و مگر شعار ما بر آرم سپاه، آیه کریمه «و اعدّوا لهم، ما استطعتم من قوة‌و من رباط الخیل ترهبون به عدوّ الله و عدّوکم» نیست؟ آیا قوت و استعدادی مهم تر از محافظت بر روحیه جهاد و مقاومت در تمام اقشار ملت سراغ دارید؟ مگر خواسته حضرت امام نیست که تمام افراد ملت مسلمان باید نظامی باشند؟ ما برای تقویت روحیه جهاد و رشد معنوی و تقوای الهی در جامعه اسلامی خویش چه فعالیت چشم گیری کرده ایم تا مصداق آیه «و اعدوا» باشد؟

از کید دشمن غافل نشوید

امیرالمؤمنین (ع)در وصیتش فرموده: «الله الله فی القرآن، لا یسبقکم بالعمل به غیرکم» ـ خدا را، خدا را، در قرآن؛ مبادا دیگران در عمل به آن بر شما پیشی بگیرند. متاسفانه باید گفت: فرمان لزوم آمادگی دائم در برابر دشمن که قرآن بر آن تاکید دارد، دشمن اسلام و قرآن به آن بیشتر عمل می کند و ما از آن غافلیم.

و همین غفلت پس از جنب و جوش انقلاب بود که دشمن را به جنگ وا داشت. بنابراین، هرگز نباید دشمن را حقیر و بیچاره شمرد و نباید از کید و مکر دشمنان غفلت ورزید.

امام امت و رهبر همیشه بیدار انقلاب اسلامی در پیام سالگرد تشکیل بسیج می فرماید:

«من مجدّداً به همه ملت بزرگوار ایران و مسئولین عرض می کنم چه در جنگ و چه در صلح، بزرگترین ساده اندیشی این است که تصور کنیم جهان خواران خصوصا آمریکا و شوروی از ما و اسلام عزیز دست برداشته اند. لحظه ای نباید از کید دشمنان غافل بمانیم. در نهاد و سرشت آمریکا و شوروی،‌کینه و دشمنی با اسلام ناب محمدی (ص)و سلم موج می زند. باید برای شکستن امواج طوفان ها و فتنه ها و جلوگیری از سیل آفت ها به سلاح پولادین صبر و ایمان، مسلح شویم. ملتی که در خط اسلام ناب محمدی (ص)و مخالف با استکبار و پول پرستی و تحجر گرایی و مقدس نمائی است، باید همه افرادش بسیجی باشند و فنون نظامی و دفاعی لازم را بدانند چرا که در هنگامه خطر، ملتی سربلند و جاوید است که اکثریت آن، آمادگی رزمی لازم را داشته باشد.

خلاصه کلام اگر بر کشوری نوای دلنشین تفکر بسیجی طنین انداز شد، طمع دشمنان و جهان خواران از آن دور خواهد گردید والا هر لحظه باید منتظر حادثه ماند».

خداوند! شمه ای  از این بیداری و دور اندیشی به مسئولین کشور عطا کن تا هر کدام در موقعیت خود این احساس را داشته باشند که غفلت از دشمن بسیار خطرناک است. چه زود حماسه ها و مقاومت ها و شهادت ها را فراموش کردیم و چه زود سرودهای حماسی و نغمه های شجاعت و شهامت تبدیل به ترانه های بی محتوا و آهنگ های خمار آلود شد! و چه زود حال و هوای جنگ و مقاومت و ایثار را از دست دادیم و برنامه های آماده سازی برای جهاد و دفاع مقدس را به فراموشی سپردیم!

توازن قدرت، ضامن برقراری صلح

البته، ما خواهان جنگ نیستیم و هر انسانی زندگی در صلح و آرامش را بر زندگی در جنگ و اضطراب ترجیح می دهد ولی مطمئنا صلح واقعی تنها با آمادگی برای مقابله با دشمن میسر است. همه می دانند که آرامش جهانی و به وجود نیامدن جنگ جهانی در این نیم قرن به دلیل آمادگی هر دو قطب متناقض جهان از نظر تسلیحات است و اگر یکی از آنها آمادگی بیشتری داشت، یقینا تجاوز، شروع می شد و جنگ جهانی در می گرفت؛ و این لطف الهی است که توازن میان قدرت ها را در نیروی تعیین کننده تسلیحاتی و سلاح های هسته ای به وجود آورده است. «لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض» ـ اگر خداوند شرّ بعضی از مردم را به وسیله بعضی دیگر دفع نمی کرد، زمین را فساد فرا می گرفت (و امکان زندگی نبود).

و در جای دیگر می فرماید: «و لولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لهدمت صوامع و بیعٌ و صلواتٌ و مساجد یذکر فیها اسم الله کثیراً»ـ اگر خداوند شر بعضی از مدرم را به وسیله بعضی دیگر دفع نمی کرد، به تحقیق مراکز عبادت الهی ویران می گشت.

خلاصه، توازن قدرت و وجود آمادگی در طرفین متخاصم، ضامن برقراری صلح و آرامش است. آمادگی باید از هر جهت مورد توجه باشد و در مورد وضعیت خاص کشور و انقلاب ما که همه جهان خواران کمر به نابودی آن بسته اند، مهمترین و بالاترین آمادگی دفاعی باید روحیه جهاد و مقاومت و شهادت طلبی و ایمان و تقوای افراد جامعه باشد. باید همیشه به فرموده حضرت امام، نوای دلنشین تفکر بسیجی طنین انداز باشد. باید همیشه در رسانه های گروهی، یاد مقاومت ها و حماسه ها و شهادت ها را زنده نگه داشت. باید همیشه لباس مباهات و افتخار جوانان، لباس بسیجی و نظامی باشد نه مدلهای زشت و خلاف عفتی که از بازارهای غرب برای متبذل ساختن جامعه وارد شده است. باید سرودهای انقلاب و جنگ و حماسه ورد زبان جوانان و کودکان ما باشد نه این ترانه های طرب انگیزی که اکنون پخش می شود و اصرار بر نشر آن مشهود و محسوس است.

گذشته از این حال و هوای طربناک و غافل کننده ای که رسانه های گروهی بر آن اصرار دارند، منکراتی که از سوی ایادی مرموز استعمار در حال شیوع و انتشار است، مایه نگرانی و یاس و نومیدی مردم حزب اللهی و مومن است سوال های مکرری در رابطه با اتوبوس ها می شود که در راه بدون هیچ ترس و واهمه ای، نوارهای مبتذل و ترانه های رسمی دوران طاغوت را می گذارند و اگر کسی اعتراض کند، با پاسخ درشت و خشن روبرو می شود یا گفته می شود که اینها همه مجاز است و حتی گاهی با تهدید به کتک یا پیاده کردن در وسط بیابان، معترض را خاموش می کنند. فروش نوارهای مبتذل و ممنوع در نوار فروشی ها و کنار خیابان ها چیزی نیست که نیاز به ذکر شاهد داشته باشد. وضعیت رو به رشد بدحجابی و بی حجابی با لباس های زننده خارجی و داخلی، هر حز اللهی غیرتمندی را به فکر وار مید ارد که مگر انقلاب و ارزش های ان و اسلام و احکام آن همه به خاطر اعلام صلح فراموش شده است؟ یا مگر این برادران مسئول امر به معروف و نهی از منکر نمی بینند و نمی شنوند؟! یا باز همه سدی به نام قانون، مانع اجرای احکام الهی شده است؟!

عواقب ترک امر به معروف و نهی از منکر

ترک امر به معروف و نهی از منکر، مستوجب شیوع منکرات است و این از خطرناک ترین پدیده های اجتماعی است که طبق سنت الهی در گذشتگان موجب عذاب و سقوط جامعه است. خداوند برای عبرت و بیدرای ما داستان جماعتی از بنی اسرائیل را چنین نقل می کند:‌ «و سئلهم عن القریة التی کانت حاضرة البحر اذ یعدون فی السبت اذ تأتیهم حیتانهم یوم سبتهم شرعاً و یوم لا یسبتون لا تاتیهم، کذلک نبلوهم بما کانوا یفسقون. و اذ قالت امةٌ منهم لم تعظون قوما الله مهلکهم او معذبهم عذابا شدیدا قالوا معذرة الی ربکم و لعلهم یتقون. فلما نسوا ما ذکرّوا به و أنجینا الذین ینهون عن السوء و اخذنا الذین ظلموا بعذاب بئیس بما کانوا یفسقون» (آیات 163 تا 165 سوره اعراف) ـ و (ای پیامبر) بپرس از بنی اسرائیل از آن قریه که در کنار دریا بود، چرا از حکم تعطیل روز شنبه تجاوز کردند، آن گاه که روزهای شنبه ماهی ها، برای صیدشان، دسته دسته سوی ایشان می آمدند و روزی که شنبه نمی گرفتند، نمی آمدند و بدین گونه به سزای آن نافرمانی که کردند، مبتلایشان نمودیم چون گروهی از آن ها گفتند: برای چه گروهی را که خدا هلاکشان می کند یا عذابی سختشان می دهد، نصیحت و موعظه می کنید می گفتند:‌ پند دادن ما، عذرجوئی به پیشگاه پروردگارتان است تا شاید تقوی را پیشه کنند. و چون چیزهایی را که بدان نصیحتشان کرده بودند، به غفلت سپردند، کسانی را، که از بدی و سوء نهی می کردند، نجات دادیم ولی کسانی را که ظلم کرده بودند، به سزای آن فسق و عصیانشان، به عذابی سخت دچار ساختیم.

طبق این آیات شریفه، تنها کسانی نجات یافتند که نهی از منکر کرده بودند و ساکتان همانند گنهکاران جزء ظالمان و ستمگران به حساب آمده و مورد خشم و عذاب الهی قرار گرفتند.

و در جای دیگر در آیات 78 و 79 سوره مائده می فرماید: «لعن الذین کفروا من بنی اسرائیل علی لسان داود و عیسی بن مریم، ذلک بما عصوا و کانوا یعتدون، کانوا لا یتناهون عن منکرٍ فعلوه، لبئس ما کانوا یفعلون» ـ‌ آن افرادی از بنی اسرائیل که کافر شدند، به زبان داود و عیسی بن مریم، لعنت و نفرین شدند برای این که عصیان ورزیدند و همواره تعدی و تجاوز می کردند، این ها یکدیگر را از کار زشت نهی نمی کردند، و چه بدکاری مرتکب می شدند.

براساس این آیات، دلیل ملعون واقع شدن کفار بنی اسرائیل، تنها گناه نبود بلکه ترک نهی از منکر بود. گناه به تنهائی جامعه را به سقوط نمی کشاند ولی اگر گناه در نظر همه کوچک شد و همه از کنار آن گذشتند و تذکر ندادند، آن گاه، مستوجب خشم الهی است.

امیرالمؤمنین (ع)در خطبه قاصعه می فرماید: «و انّ عندکم الامثال من بأس الله و قوارعه، و أیّامه و وقائعه، فلا تستبطئوا وعیده جهلا بأخذه، و تهاوناً ببطشه، و یأساً من باسه. فإن الله سبحانه لم یلعن القرن الماضی بین ایدیکم الاّ لترکهم الامر بالمعروف و النهی عن المنکر؛ فلعن الله السفها، لرکوب المعاصی و الحلماء لترک التناهی.» ـ‌ و نزد شما است داستان هائی از پیشینیان که نشان گر شدت عذاب الهی و عقوبت های کوبنده او و روزهای سخت و وقایع عبرت انگیز او است. پس بعید ندانید (و جدی بگیرید) تهدیدهای خداوند را که (این بعید دانستن)، ناشی از جهل به مجازات خداوند و کوچک دانستن ضربه های او و غفلت از عذاب او است. خداوند سبحان لعن نفرمود پیشینیان را مگر به خاطر ترک امر به معروف و نهی از منکر. پس لعنت خدا است بر نادانان و سفیهان به خاطر گناه و بر دانایان به خاطر ترک نهی از منکر.

به هر حال، این امر مبهم است که چرا در این زمینه های بسیار حساس و خطرناک و رو به رشد و گسترش، فکر و عملی جدی دیده نمی شود. بدون شک نظم جامعه اسلامی اقتضا می کند که مقابله با منکرات تحت کنترل و به وسیله مامورین انتظامی صورت گیرد تا هرج و مرج و درگیری به وجود نیاید. البته نهی زبانی نیاز به مامور ندارد ولی واضح است که در چنین جو اجتماعی، نهی زبانی کافی نیست و مقابله جدی و قاطع در بعد فرهنگی و عملی لازم است.