سخنان معصومین

سخنان معصومین

مرگ عالم

* پیامبر اکرم «ص»:

«موت العالم ثلمةٌ فی الاسلام لا تسدّ ما اختلف اللّیل و النّهار».

(کنز العمال ـ‌خ 28761)

مرگ عالم رخنه ای است در اسلام که با گذشت شب و روز هرگز پر نمی شود.

 

* پیامبر اکرم «ص»:

«ما قبض الله تعالی عالماً من هذه الأمة الّا کان ثُغرةً فی الاسلام لا تسدّ ثُلمته الی یوم القیامة».

(کنز العمال ـ خ 28812)

هرگز خدای تبارک و تعالی عال‍ِمی را از این امت قبض روح نمی کند جز این که در اسلام شکافی پدید می آید که تا روز قیامت این شکاف ترمیم نخواهد شد.

 

* پیامبر اکرم «ص»:

«موت العالم مصیبة لا تجبر و ثلمة لا تُسدّ و هو نجمٌ طمس، و موت قبیلةٍ أیسر فی موت عالِمٍ».

(ترغیب و ترهیب ـ ج 1ـ ص 105)

وفات عالم مصیبتی است که هرگز جبران نمی شود و رخنه ای است که پر نمی شود و همانا او ستاره ای است که ناپدید شده است. و مرگ یک قبیله آسان تر است از مرگ یک عالم.

 

* امیرالمؤمنین «ع»:

«العلماء باقون ما بقی اللیل و النّهار».

(غرر الحکم)

علما باقی و زنده هستند تا شب و روز باقی است.

 

* امیرالمؤمنین«ع»:

«مات خُزّان المال و هم احیاء و العلماء باقون ما بقی الدهر، أعیانهم مفقودة و أمثالهم فی القلوب موجودة».

(بحارالانوارـ ج 78ـ ص 76)

مال اندوزان مرده اند هر چند به ظاهر زنده باشند و علما با گردش زمان زنده اند ـ و گرچه با مردنشان ـ جسمهایشان ناپدید می شود ولی الگوی آنها در قلوب و دلها زنده و پابرجا است.

 

* امیرالمومنین «ع»:

«العالم حیٌّ و ان کان میتاً، الجاهل میّت و ان کان حیاً».

(غررالحکم)

عالم زنده است هر چند (به ظاهر) بمیرد و جاهل مرده است هر چند (به ظاهر) زنده باشد.

 

* امام صادق «ع»:

«ما من أحدٍ یموت من المؤمنین أحبّ الی ابلیس من موت فقیه».

(کافی ـ‌ ج 1ـ ص 38)

مرگ هیچ یک از مومنین در نظر ابلیس شیرین تر از مرگ یک فقیه نیست.

 

* امام صادق «ع»:

«سئل الصادق (ع)عن قول الله عزّوجل: (او لم یروا انّا نأتی الأرض ننقصها من اطرافها) فقال: فقد العلماء».

(من لا یحضره الفقیه ـ‌ج 1ـ ص 118)

از امام صادق (ع)تفسیر این آیه مبارکه پرسیدند که خداوند می فرماید: آیا نمی بینند که ما همواره از گوشه های زمین می کاهیم؟

حضرت پاسخ فرمود: منظور مرگ علما است

 

* امام صادق «ع»:

«اذا مات المؤمن الفقیه ثلم فی الاسلام ثلمة لا یسدّها شیء».

(کافی ـ ج 1ـ ص 38)

هر گاه مومن فقیه از دنیا برود، در اسلام رخنه ای پدید می آید که هیچ چیز آن را پر نمی کند.

 

* امام کاظم «ع»:

«اذا مات المؤمن بکت علیه الملائکة و بقاع الأرض التی کان یعبد الله علیها و ابواب السماء التی کان یصعد فیها بأعماله، و ثلم فی الاسلام ثلمة لا یسدّها شیء لأن المؤمنین الفقهاء حصون الاسلام کحصن سور المدینة لها».

(کافی ـ ج 1 ـ ص 38)

هرگاه مومن (فقیه) بمیرد، فرشتگان بر او گریه می کنند و هم چنین قطعه هائی از زمین که بر روی آنها خدا را عبادت می کرده و هم چنین درهای آسمان که اعمالش به سوی آن درها بالا می رفته و همانا در اسلام شکاف و رخنه ای پیدا می شود که هیچ چیز آن را ترمیم نمی کند زیرا فقهای مؤمن دژهای اسلام اند هم چنان که دیوارها و قلعه های یک شهر آن را نگه می دارد.

 

 

تعداد مشاهده مقاله: 2,455