جاودانگی راه امام «ره»

جاودانگی راه امام «ره»

حجة الاسلام اسدالله بیات

در رثاء امام

تقریا چهل روز از ارتحال عارفانه و ملکوتی امام عظیم امت اسلامی گذشت و امتی را که سراسر وجود و هستی آنان عشق و محبت امام بود و با آن عشق و امید زندگی می کردند، فقدان رهبری عزیز و کریم داغدار ساخت. امتی که به خاطر عشق به امامش به هر نوع هجران و مفارقت ها و زجرها و نگرانی ها آغوش خویش را باز کرده بود و در این مسیر پرمشقت به هر نوع اهانت ها و تحقیرها و سخریّه ها از ناحیه قدرت های بزرگ و ایادی و اذناب آنان، طاقت آورده و با انبساط وجه برای انجام وظیفه خطیر انسانی و الهی از همه آنها پذیرا شده بود و به بدتر از آنها نیز آمادگی داشت و در مراحل گوناگون ارتباط امامت و امت و در ابعاد مختلف اطاعت و تبعیت و انقیاد، کمال خلوص و بی شائبگی را اظهار و ابراز کرده بود و در مدارج قرب الی الله در مسیر اطاعت و پیروی از امامت الهی ابراهیم وار مصداق «اذ ابتلی ابراهم ربه» گشته و با مدد نازل غیبی و انجذاب درونی و معنوی روسفید و موفق از آزمایش ها بیرون آمده و به نحو احسن و متناسب با رضوان الله اکبر الهی به اتمام رسانده بود و با خاتم زرین «فاتمهنّ» مهمور گردیده بود و در معنی عشق و عرفان الهی اسماعیل ها قربانی داده بود و خط سرخ شهادت و انقلاب محمدی (ص) و حسینی را ترسیم و در مقابل انسان های ستمدیدۀ تاریخ و محرومان و مستضعفان عالم قرار داده بود و تازه با فرهنگ جدید و نو آشنا گردیده و برای یافتن هویت خود به اصل و شجرۀ طیبه خویش برگشته و با آبیاری یک دهه کامل با خون مقدس ترین نسل حاضر و افراد صالح جامعه امیدوار بود که تمامی دنیا و تشنگان معرفت الهی و محرومان از این حقایق و معارف حقه الهی که در ایران اسلامی با رهبری پیامبرگونه امام «قدس سره» تجلی پیدا کرده بود و اثرات و فروغ خودش را یکی پس از دیگری نشان می داد و انسان های مستعد را بهره مند می ساخت برخوردار گردند و زمینه امت واحدۀ اسلامی در ظل حاکمیت الله و با امامت عباد صالح خداوندی فراهم گردد. و با امیدی پایان ناپذیر و با التجاء الی الله که قابل توصیف و تبیین با کلمات و الفاظ نبوده و تنها با ذوق عرفانی و شهود دل قابل درک است و با رجاء واثق و مطمئن به اجابت حضرت حق با دلهائی متاثر و سوزان و چشمانی اشک آلود و گریان از هر فرصت و موقعیتی استفاده کرده و با ترنم و زمزمه «خدایا خدایا تا انقلاب مهدی (عج) خمینی را نگهدار» باورشان شده بود که عنایت حضرت حق شامل حالشان گردیده و تا انقلاب جهانی امام مهدی (عج) از نعمت رهبری حضرت امام برخوردار بوده و لحظه ای از این نعمت عظمای الهی محروم نخواهند بود و واقعا چنین باور وجود داشت و مردم با همین باور امیدها داشتند و با همان امیدها زندگی می کردند و به حرکت الهی خویش ادامه می دادند. اما در کنار این دعای خالصانه و خاضعانه امت، دعای دیگری با زمزمه و آهنگ دیگری نیز وجود داشت و آن آهنگ دلنشین تر بود و در آن آهنگ شتاب و سرعت دیگری به چشم می خورد و آن آهنگ، رابطه عاشق و معشوق را بیشتر نشان می داد و در آن آهنگف سخن و کلام و بیان و و ... طور دیگر و با صورت دیگری نمود داشت و در آن کلام از ناله های فراق یادی به میان آمده بود و شکوه جدائی ها را به میان آورده بود و از جذبه و انجذاب و وصل و رجوع به اصل و فنا در حق و منصوروار سر دار رفتن و از خودِ محدود و فانی و متغیر کنار رفتن و در «لا یتناهی» شنا کردن و او شدن و به او پیوستن و متصل شدن به مبدا هستی سخن می گفت و عاشق با زبانی صحبت می کرد که آشنا و مانوس حضرت معشوق و دوست بود و موجب جذب بیشتر و اتصال و کنار رفتن حجاب ها و عایق ها می شد. به طور طبیعی این آهنگ بر آن آهنگ پیروز شد و سنت لا یتغیر الهی جریان یافت و امامی را که به منزله دل و قلب برای امت اسلام و محرومان بود به عالم بقاء و ملکوت اعلی ارتحال داد و مردم با فاجعه ای جبران ناپذیر و ثلمه ای «لا یسدّها شیء» مبتلی شدند و دنیای اسلام با بلیه ای که «مافوقها بلیّه» و مصیبتی که «مافوقها مصیبة» گرفتار گردید که جز با عنایات لایزال الهی و توجهات خاصه حضرت بقیة الله (عج) قابل تحمل نمی باشد.

امت اسلام به سوگ نشستند و در سوگ آن رهبر عظیم و فقید همه عزادار و داغدار و ماتم زده شدند و طوری این مصیبت عظیم بود و هست که تمام مصیبت های دیگر در مقایسه با آن فراموش شدند و در مقابل این فاجعه بزرگ از ذهن ها رفتند و محو گردیدند به طوری که قلم عاجز است از ترسیم و منعکس کردن گوشه ای از آن حالت و انقلابی که در دریای انسانها به وجود آمده بود.

عبارات و الفاظ، وافی و کافی بر تادیه مفاهیم و واقعیت های موجود در دوران ارتحال حضرت امام رضوان الله علیه و هم چنین جریانات و حوادث و دگرگونی هائی که پس از آن به وجود آمده است نبوده و با ابزار دیگری و از شیوه دیگری برای انعکاس و بازگو کردن آنها باید استفاده کرد. باید بتوانیم از این منبع فیّاض متصل به عالم غیب مکنون حضرت حق که ذخائر گرانبهائی را در اختیار ما گذاشته است و در سخنان و رهنمودها و هدایت ها و پیام ها و شیوه ها و نامه هائی که در آن حضرت امام «قدس سره» مسیر امروزیان و آیندگان را مشخص و روشن فرموده است، توشه های لازم را برداشته و برای ابد و جاوید خط و فکر و ایدۀ آن امام عظیم را الگو و اسوۀ خویش قرار دهیم.

هشدار به صاحبان قلم و اندیشه

و در این راستا بیشتر از همه صاحبان ذوق و سلیقه و قلم که با سخنان آن امام فقید سروکار دارند و پیام ها و بیانیه و منشورهای او را در جلو دارند و از نقش زمان و مکان و موقعیت ها مطلع و آگاهند و می دانند اگر مطالب مهم و تعیین کننده و حتی وحی آسمانی و الهی با لسان قوم و مردم فهم پرورده نشود و علی قدر عقول و فهم مردم حرف زده نشود و از تذکارها و یادآوری ها استفاده مناسب به عمل نیاید، انسان فراموش می نماید و با مرور زمان هم خوشی ها و هم بدیها فراموش شدنی است و حجاب زمانی مسئله ای قابل انکار نمی باشد اما تحلیل ها و تذکارها و یادآوریها، آنها را زنده نگهداشته و جلو کهنه شدن آنها را می گیرد و مردم را به اهمیت قضیه واقف و آگاه می نماید و ضرورت توجه به آنها را همیشه در ذهن افراد مشخص و روشن می سازد و لذا بر صاحبان بیان و قلم لازم است به طور همیشه این مطلب را زنده نگهداشته و برای حفظ روحیه انقلابی و تحرک در مردم یاد امام و شعارهای امام و اصول انقلاب امام و بیانها و پیامها و سخنان امام را زنده نگهداشته و با بازگو کردن ابعاد و زوایای مختلف آن، رابطه امامت و امت را حفظ و نگهداری نموده و با تذکرهای مکرر از سردی و کاهش و افول آنها جلوگیری به عمل آورند.

خدا می داند که اگر قرآن کریم به عنوان معجزۀ خالده نبی اعظم اسلام (ص) نبود و نام آن پیامبر عظیم الشان مکرر در مکرر در میان مسلمانان و اهل ادیان آسمانی بازگو نمی شد و در اذان و اقامه و تشهد نماز در هر روز تکرار نمی گردید، معلوم نبود وضع چگونه قابل پیش بینی بود و شاید خیلی از انسان های مسلم، حتی با نام پیامبرشان آشنا نمی شدند و در فکر و عمل از آن فاصله می گرفتند و برای همین نکته بسیار مهم است که صاحبان قلم و بیان بدانند که چقدر نقش می توانند در زنده نگهداشتن این خط و حرکت انقلابی حضرت امام ایفاء نمایند و چقدر خطرناک است که صاحبان ذوق و قلم از کنار این موضوع اساسی و مهم بی تفاوت عبور کنند و از انجام این وظیفه مهم انسانی الهی سرباز بزنند تا چه رسد به این که خدای نخواسته قلم در مسیر دیگری حرکت کند و به جای روشنگری و تبیین خطوط کلی افکار و اندیشه های حضرت امام امت اسلام و رهبری انقلاب جهانی اسلام در بیانِ مطالب کوتاهی نماید و یا مطالب را وارونه و محرف نشان دهد و افکار غلط و منحرف را درست و مستقیم معرفی نماید و مسائل ضد ارزشی را ارزشی و ارزشی را ضد ارزشی قلمداد کند و افراد صالح را غیر صالح و افراد فاسد را صالح و مصلح معرفی کند و امثال ذلک، در آن وقت می دانید چه فجایعی در عالم رخ می دهد و چه جنایاتی در دنیا به وقوع می پیوندد و چه ظلم هائی که واقع نمی شود و چه حقوقی که پایمال و لگدمال نمی گردد؟! اگر امروز در دنیای نامردمی به اصالتها و کرامتها، بها داده نمی شود و به فریاد مظلومانه ملت ها و امت اسلامی ما گوش فرا داده نمی شود و با تهاجم و قلدری، آن فریادها خفه می شود و سکوت مرگ بار در تمام مجامع حاکم می گردد، برای این است که صاحبان قلم و بیان ساکت هستند و با سکوت خودشان موجب این همه حق کشی و ظلم و ستم و زورگوئی و استبداد و چپاولگری در سراسر عالم می گردند.

اگر قلم و صاحبان آن به وظایف خویش عمل می کردند بدون تردید این همه ستم و نابرابری و بی عدالتی در دنیا نبود و این همه امام فقید ما را به فریاد وا نمی داشت و این همه آن فریادگر تاریخ معاصر فریاد نمی آورد و تمامی محرومان را برای ایجاد تشکل مستضعفین و برای بسیج علیه قدرت های بزرگ غارتگر دعوت نمی کرد. شما اگر ملاحظه کنید از سال 1342 فریاد امام برای مبارزه با ظلم و ظالم و دفاع از مظلومین و براندازی حکومت های جور و طاغوتی و تشکیل حکومت عدل الهی و اسلامی بود تا در سایه آن، آزادی ها و ارزشها تامین گردیده و زمینه بروز و رشد ریشه های گندیدۀ فسادها و تباهی ها و انحراف ها منتفی گردد و امام در این مسر از بیان و خطابه و پیام های شفاهی و قلم استفاده کردند و جریانی را به وجود آوردند و این فکر در زندگی و برخورد و سخنان و پیام های حضرت امام متبلور است و اگر چه جامعه ما در خلا رهبری امام «ره» به سر می برد و از نعمت وجود وی محروم شده است و در عین حال از دایرة المعارفی از مطالب گوناگون درباره موضوعات متنوع و مورد نیاز جامعه اسلامی که در اختیار داریم و با مراجعه به آنها روزنه هائی از معرفت و اخلاق و سیاست و فرهنگ و اقتصاد و و ... روبروی ما گشوده می شود و مشکلات زندگی و فکری را به خوبی برطرف و گره های کور باز می گردد و تمام نوشته ها و پیام های امام این ویژگی را دارد و در تمام آنها توجه به مشکلات و بروز حوادث و تنگناها به عمل آمده است و به همین دلیل راهگشا و حلال تنگناها و مشاکل اجتماعی و غیره می باشد و در عین حال در میان آنها بعضی از پیام ها و بیانیه های حضرت امام «ره» از اوج و بلندی ویژه ای برخوردار است و همان ویژگی، آن را از پیام های دیگر ممتاز ساخته است و در میان آنها به نظر ما «وصیت نامه الهی سیاسی حضرت امام قدس سره» از درخشندگی و پویائی و جاودانگی خاصی برخوردار است که شاید خیلی نیاز به استدلال و بیان  نداشته باشد.

هر کس به متن آن وصیت نامه مراجعه نماید و فرازهای مختلفی از آن را با دقت مورد مطالعه قرار دهد این برجستگی را خواهد یافت و شاید یکی از آن شاخص ها و ویژگی ها که در آن وجود دارد و آن را در این سطح از بلندی و علوّ قرار داده است، توجه عمیق و حساس و پیامبرانه بر آینده و دوام حرکت اصیل و انقلابی است که حضرت امام از 15 خرداد سال 1342 آغاز فرمودند و معتقدند تا همیشه و تا دوران طلوع خورشید تابناک ولایت و امامت حضرت صاحب الامر (عج) باید ادامه یابد و این حرکت توسط انسان های مظلوم و ستمدیده تاریخ باید ادامه یابد و با توجه به عمق حرکت و موانع آن که ممکن است ریشه ها در گذشته های بسیار قدیمی داشته باشد و با شکل های مختلف خودنمائی نماید مردم در سراسر دنیا باید هم راه انقلاب اسلامی را بیاموزند و هم انقلاب کنند و با توجه به مشکلات و موانع، جلو انحرافات و کجروی های کج اندیشان را گرفته و نگذارند با مرور زمان، روحیه انقلابی مردم کاهش پیدا کرده و تحرک آنان فروکش کند و در تمام دنیا اگر مردمانی روحیه انقلابی دارند و می خواهند مبارزه کنند و با ظلم و ستم به مقابله برخیزند، باید توجه نمایند که راه مبارزه این نیست که از دیگران استمداد نمایند و با قدرت بیرونی دیگران به مبارزۀ خویش ادامه دهند بلکه راه مبارزه، آغاز از درون است و تحمل سختی ها است و با اعتماد به نفس و اتکال به خدای عالم جلو رفتن و در مقابل قدرت های بزرگ ایستادن است.

باری این وصیت نامه تنها وصیت نامه نیست بلکه از یک جهت تاریخ انقلاب اسلامی است و از جهت دیگر ترسیم دور نمای آیندۀ انقلاب است هم وظیفه ملت ها را بیان کرده است و هم تکلیف مسئولان و دولت مردان را، هم بیان معارف اسلامی است و هم تشریح نحوه و شیوۀ پیاده کردن آن است و لذا با عنایات حضرت حق و توجهات ولایت امر (عج) و با استمداد از روح بلند و ملکوتی حضرت امام پرتو و پرتوهائی از وصیت نامه الهی سیاسی را تبیین و در اختیار عاشقان معرفت و راه و مسیر حضرت امام «قدس سره» و کسانی که عشق و علاقه به عدالت اجتماعی دارند و از سقوط و نابودی فکر و عقل و اندیشه و انسانیت هراس دارند و تنها راه نجات بشریت را در حاکمیت الله می دانند و سخنان و وصیت نامه الهی سیاسی امام را مترجم و مبین این حقیقت می دانند، می گذاریم و همین را به صورت مقدمه برای این امر مهم و مقدس قرار می دهیم. منتهی قبل از آنکه وارد متن وصیت نامه بشویم در شماره آینده، انشاءالله نظری به اهمیت اصل وصیّت در فرهنگ قرآن و سنت می اندازیم و سپس وارد بحث محتوائی وصیت نامه شده و مطالبی را در محور آن عرضه می کنیم.

ادامه دارد