جناحها و تفرقه افکنی واسطه ها

جمعبندی اهم رویدادها

جناحها و تفرقه افکنی واسطه ها

امام خمینی(ره):

«باید از واسطه‌هایی که فقط کارشان القاء بدبینی نسبت به جناح مقابل است پرهیز نمود».

اخیراً مشاهده می شود که بعضی از واسطه‌ها (به تعبیر حضرت امام  (ره))حرکت گسترده ای که برای تفرقه افکنی میان جناحهای سیاسی موجود در درون نظام جمهوری اسلامی از مدتی پیش آغاز کرده بودند رشد بیشتری داده بگونه ای که مع الأسف اکثر فضای سیاسی اجتماعی کشور را معطوف به خود ساخت.

مواضع کنونی بعضی از واسطه ها و برخورد بعضی از عناصر در درون جناحها به گونه ای درآمده که عدم جلوگیری از ادامه این اقدامات ممکن است خسارات جبران ناپذیری را برای نظام و انقلاب در پی داشته باشد.

قبل از پرداختن هر چند به نحو اشاره به این مواضع که در قالب سخنرانیها و مقالات عناصر جناحهای مذکور طی ماه گذشته در جامعه انتشار یافته، لازم است توضیحی درباره مسأله «جناحها» داده شود زیرا برخی تصور میکنند با انکار وجود آن در نظام (که امری معمولی است و در هر نظام و یا تشکیلاتی بطور طبیعی پیرامون حل مسائل و معضلات سیاسی و اجتماعی بوجود میآید)، جامعه را یکپارچه و منسجم نشان داده و دشمنان را از وجود «تفرقه» در داخل کشور مأیوس ساخته اند! در حالیکه «جناح» بر اساس تفسیرهای متفاوت حول اصول و اهداف نظامها و سازمانها و راه رسیدن بدانها شکل میگیرد و میتواند کمک مؤثری برای پیدا کردن بهترین راه حلها در حل معضلات محسوب گردد و با چنین تعریفی وجود جناحها نه تنها بوجود آورنده «تفرقه» نخواهد شد بلکه آن نظام و سازمان را بصورتی زنده و فعال به سمت مقصدی واحد رهنمون میگردد. لازم به تذکر است که «جناح» ممکن است از گروهها، اصناف و محافل گوناگون سیاسی متشکل شود که هر یک از آنها، اهداف مقطعی و روشهای متفاوتی داشته باشند اما عمدتاً بنابر دلایل سیاسی یک جهت گیری کلی در رابطه با اساس نظام و اهداف نهائی خود دارند و مقصد واحدی را در مقابل جناح دیگر دنبال میکنند. لذا جناح به معنای سازمان و گروه سیاسی نیست بلکه جریانی است متشکل از اقشار مختلف که در اهداف کلی با یکدیگر مشترکات مقطعی و یا دراز مدت دارند.

در جمهوری اسلامی نیز بطور طبیعی جناحهایی بوجود آمده اند که هر کدام به نوبه خود نقش خاصی را در تحولات دهه اخیر بعهده داشته اند این جناحها خصوصاً با حاکمیت یافتن جناح «خط امام» در تیرماه سال 1360 بر اساس دیدگاههای متفاوت و ارائه راه حلهای گوناگون حول محور قانون اساسی و نظرات امام(ره) در داخل حاکمیت نظام شکل گرفت، هر چند که در بعضی مقاطع زمانی برخی جناحها حول محور فوق هم حرکت نمی کنند و بصورت «خط» نیز مطرح میگردند. اما بهرحال این جناحها در فضای سیاسی اجتماعی کشور وجود  دارند که استفاده صحیح و مناسب از آنها می تواند نظام را در محور اداره کشور بصورتی یکپارچه و منسجم و نیز رسیدن به اهداف و آرمانهایش اعانت نماید. برخوردی که رهبر کبیر انقلاب اسلامی و بنیانگزار جمهوری اسلامی با این مسأله داشتند الگویی است که همچون دیگر روشها و منش های آنحضرت، نصب العین تمامی رهروان صدیق اسلام ناب محمدی(ص) قرار میگیرد.

امام خمینی(ره) در این ارتباط نه تنها وجود «جناحها» در حاکمیت را نفی نمی نمودند بلکه مقصد واحد را گوشزد و آنان را در راه رسیدن به آن اهداف تأیید میکردند و در پیامی که به «منشور برادری» شهرت یافت صریحاً تأکید کردند:

«.... شما باید توجه داشته باشید تا زمانیکه اختلاف و موضعگیریها در حریم مسائل مذکور مسائل اجرائی و سیاسی حکومت اسلامی است تهدیدی متوجه انقلاب نیست، اختلاف اگر زیربنایی و اصولی شد، موجب سستی نظام میشود و این مسئله روشن است که بین افراد و جناحهای موجود وابسته به انقلاب اگر اختلاف هم باشد. صرفاً سیاسی است، و لو اینکه شکل عقیدتی به آن داده شود، چرا که همه در اصول با هم مشترکنند و بهمین خاطر است که من آنان را تأیید مینمایم. آنها نسبت به اسلام و قرآن و انقلاب وفادارند و دلشان برای کشور و مردم میسوزد و هر کدام برای رشد اسلام و خدمت به مسلمین طرح و نظری دارند که به عقیده خود موجب رستگاری است....» 10/8/67

و در همان پیام تاریخی اصول و داربستهای نظام را برای جناحها اینگونه بر می شمرند:

«... موضعگیریها باید بگونه ای باشد که در عین حفظ اصول اسلام، برای همیشه تاریخ حافظ خشم و کینه انقلابی خود و مردم علیه سرمایه داری غرب و در رأس آن امریکای جهانخوار و کمونیسم و سوسیالیزم بین الملل و در رأس آن شوروی متجاوز باشند... با تمام وجود تلاش کنند که ذره ای از سیاست نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی عدول نشود که اگر ذره ای از آن عدول شود آنرا با شمشیر عدالت اسلامی راست کنند...»

بدین ترتیب این امر کاملاً بدیهی و واضح است که در برخورد با مسائل سیاسی، اجتماعی و اقتصادی حتی در بین شخصیتهای دینی و سیاسی کشور دیدگاههای متفاوتی وجود داشته باشد. این نظرات از طریق دستگاههای تبلیغات عمومی، تریبونهای سخنرانی و... به سمع و نظر مردم میرسد و مردم در جریان این نظرات و دیدگاهها قرار می گیرند و با رشد و آگاهی و درک بالای سیاسی که در آنها وجود دارد تفاوت آنها را احساس کرده و نزدیکترین آن دیدگاهها به نظرات امام خمینی(ره) را مورد تأیید و حمایت قرار میدهند فی المثل مردم مسلمان و شهید پرور کشورمان مطلع میشوند که تا قبل از جنایت جدید رژیم سفاک آل سعود در به شهادت رسانیدن 16 زائر حزب اللهی کویتی که تنها جرمشان همراه داشتن عکس امام و شرکت در تظاهرات برائت از مشرکین مراسم حج سالجاری بوده است، گروهی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، عده ای از مسئولین کشورو ... خواهان عدم اعتناء به حکام دست نشانده حجاز و کویت و دیگر مزدوران امریکا در منطقه خلیج فارس بوده و هر گونه ایجاد رابطه با آنها را، مخدوش شدن چهره اسلام ناب محمدی(ص)، در برابر اسلام امریکایی قلمداد میکنند ولی افرادی- هر چند قلیل- هم یافت می شوند که تمایل خود در پیشقدم شدن جمهوری اسلامی ایران در تجدید رابطه با رژیم آل سعود و نیز گسترش روابط با کویت و ... را پنهان نکرده و آنرا برای نظام لازم دانسته و صریحاً در جراید، این موضع را اعلام مینمایند! برخی دیگر نیز هم پیشقدم شدن و هم قطع کامل روابط را به مصلحت نظام نمیدانند و قائل به مرحله بندی زمانی، برای چنین تجدید رابطه ای میباشند. در ارتباط با حل معضلات اقتصادی و راه حلهایی که هر یک از جناحها برای بهبود وضعیت کنونی پیشنهاد میکنند نیز موضوع بهمین منوال است. همچنین است اختلاف نظرها در نحوه برخورد با ناهنجاریهای فرهنگی و اجتماعی کشور و... بنابراین بسیار طبیعی است که در مورد وضعیت سیاسی- اجتماعی ما گفته شود که در ایران حول محور رسیدن به اهداف قانون اساسی و آرمانهای امام خمینی(ره) جناحهایی وجود دارد. حال دستگاههای تبلیغاتی غرب به آنها لقب «رادیکال، لیبرال و مرتجع» بدهند یا «بنیادگرا، اصلاح طلب و محافظه کار»، حتی آنها را «چپ، میانه و راست» نیز می نامند تفاوتی نمی کند. بهرحال آنها هر چه می خواهند،‌بگویند وجود این جناحها با دیدگاههای مختلف حقیقتی است. لکن دشمنان انقلاب از ذکر چنین حقیقتی اراده ای باطل دارند. آنان تلاش میکنند که این دیدگاهها را نه بعنوان جناحهای دارای یک مقصد واحد بلکه بصورت دیدگاههایی در خطوط مختلف با اهداف متفاوت ترسیم و تبلیغ نمایند. این «خط» کلی مدتهاست در دستور کار دستگاههای تبلیغات عمومی غرب قرار داشته و یکی از پارمترهای اصلی و مهمی بوده که در تحلیلها، گزارشها و حتی انعکاس اخبار و رویدادهای ایران رعایت می شود. راه مقابله با این ترفند تبلیغاتی، نفی اصل وجود جناحها در حاکمیت نظام مقدس جمهوری اسلامی نیست زیرا بدینوسیله در مردم نوعی احساس عدم اطمینان نسبت به مسئولین سیاسی اجتماعی کشور ایجاد می گردد و ... بگذریم.

برای پیدا کردن راه  صحیح مقابله با این مسأله لازم است بار دیگر برخوردهای پیامبر گونه امام فقیدمان را یادآور شویم و هشدارهایی را که ایشان در این باره داشته اند چند مرتبه مرور نمائیم، آنموقع است که خواهیم فهمید زنگ خطری را که امام امت(ره) در دهم آبانماه سال گذشته برای جناحهای وفادار به انقلاب و نظام به صدا درآوردند، بهترین رهنمود در همه زمانها برای کشور و انقلاب است:

«... اگر در این نظام کسی یا گروهی خدای ناکرده بی جهت در فکر حذف یا تخریب دیگران برآید و مصلحت جناح و خط خود را بر مصلحت انقلاب مقدم بدارد،‌حتماً پیش از آنکه به رقیب یا رقبای خود ضربه بزند، به اسلام و انقلاب لطمه وارد کرده است....»

ظرافت این سخن هنگامی بهتر درک میشود که ابعاد مختلف «خط» دستگاههای تبلیغات عمومی غرب در ایجاد شکاف و تفرقه در بین جناحهای موجود کشور بصورتی دقیق مورد توجه و ملاحظه قرار داده شود یکی از مهمترین اهداف این خط سیاسی- تبلیغاتی غرب در القای این مطلب(که در ایران «خطوط» مختلفی با هدفهای گوناگون وجود دارد نه جناحهایی طرفدار نظام با هدفی مشترک)،‌تشویق برخی عناصر ناآگاه (و یا خدای ناکرده، «وابسته») یک جناح برای «حذف و یا تخریب» عناصر جناحهای دیگر می باشد. امام خمینی(ره) در دنباله هشدارشان از این افراد تحت عنوان «واسطه ها» نام برده و تأکید نموده اند:

«... یکی از کارهایی که یقیناً رضایت خداوند متعال در آنست تألیف قلوب و تلاش جهت زدودن کدورتها و نزدیک ساختن مواضع خدمت به یکدیگر است. باید از واسطه هایی که فقط کارشان القاء بدبینی نسبت به جناح مقابل است پرهیز نمود...»

و این همان خطری است که هم اکنون نشانه هایی از آن در جامعه بروز یافته و چنانچه با این آ،ت، مقابله جدی و همه جانبه صورت نگیرد امکان سرایت آن از سخنرانیها و مقالات جراید به درون و متن جامعه بسیار زیاد است و کشیده شدن مردم به چنین درگیریهایی، همان هدفی است که «واسطه ها» و دستگاههای تبلیغاتی و سیاسی غرب انتظار آنرا می کشند. قضیه از این قرار است که رادیوهای بیگانه و مطبوعات غربی از حدود یک هفته پس از ارتحال جانگداز رهبر کبیر انقلاب اسلامی با القاء این مطلب که «جمهوری اسلامی از «خط امام» عدول میکند»، خبر از قوت گرفتن دو جناح «راست» و «میانه» داده و چنین وانمود میکردند که جناح «تندرو» متشکل از کسانیکه خواهان تداوم راه انقلابی امام (ره) میباشند، کنار زده شده و منزوی گردیده اند. القائاتی اینچنینی تا آنجا پیش می رود که رادیو بی بی سی بعنوان ارائه راهها و شیه های اجرایی این «حذف» می گوید:

«... باید در جهت رویارویی با تندروها به آهستگی حرکت کرد و آنها را یکی یکی از سر راه برداشت بدون تردید باید تغییرات بصورت آهسته صورت گیرد. نمیتوان اوضاع را یک شبه تغییر داد، باید به آهستگی حرکت کرد...» 23/3/68

عده ای نیز در داخل کشور همین «خط» را به شکلی دیگر القاء مینمودند. آنان در محافل و مجالس مختلف خصوصی و عمومی تبلیغ و ترویج میکرده و میکنند که حل معضلات کشور در گرو حذف بعضی افراد بوده و هست. اینان که نمیتوان لقبی غیر از «واسطه ها» به آنها داد چنین وانمود می کنند که تغییراتی چند در قوای قضائیه و مجریه کشور به نفع آنها بوده و به دفاع از مسئولین جدید و خصوصاً به تملق و چاپلوسی از آنان پرداخته اند نحوه تبلیغ این عناصر آنچنان گسترده است که برای هر فرد بی غرض و منصف، شکی باقی نمیگذارد که این تبیغات نقش ایجاد تفرقه را از نظر داخلی هماهنگ با نشریات غربی ایفا مینماید و کامل کننده همان «خط» دستگاههای تبلیغاتی غرب میباشند.

امام خمینی(ره):

«... (جناحها) با تمام وجود تلاش کنند که ذره ای از سیاست نه شرقی نه غربی جمهوری اسلامی عدول نشود که اگر ذره ای از آن عدول شود آنرا با شمشیر عدالت اسلامی راست کنند...» 10/8/67

بی دلیل نمیتواند باشد کسانیکه مدتها در مقابل نظر و رأی امام(ره) مقاومت کرده و علی رغم حمایت چندین ساله امام از دولت مهندس موسوی، در صدد تضعیف آن بوده و نهایتاً با بهانه هایی همچون ارشادی بودن نظر امام(ره) و... مصلحتی را که امام فقیدان تشخیص داده بود با 99 رأی مخالف و ممتنع در مجلس فشل نمودند به یکباره مدافع سرسخت ولایت مطلقه فقیه و دولت شده و در مقاطع حساسی همچون تعیین ترکیب هیئت دولت در مجلس شورای اسلامی با جوسازی و به قول خودشان «غوغا سالاری» سعی داشتند نمایندگان جناح مقابل خود را با تهدید مارک و انگ «مخالف رهبری» «ضد ولایت فقیه»... مجبور نمایند تا با افراد مورد قبول آنها برخورد و مخالفت نکنند.

برخی عناصر این حرکت که در پی چند انتصاب، در قوه قضائیه و بعضی نهادها گویی حالت «ذوق زدگی» پیدا کرده اند، دائماً در مجالس و محافل مختلف سخن از «تسویه حساب» با افرادی از جناح مخالف خود مینمایند غافل از اینکه مقام معظم ولایت فقیه و رهبری انقلاب اسلامی، شأنی فراتر و والاتر از اینگونه برداشتهای انحرافی و برخوردهای محدود باندی و گروهی را داراست و حضرت آیت الله خامنه ای بارها از طریق تریبونهای گوناگون، مخالف خود را با چنین بینشهای «قشری نگرانه» و «سطحی» ابراز داشته و صاحبان این تفکرات انحرافی را مورد نکوهش قرار داده اند. البته پرواضح است که اینگونه افراد هیچگاه به رهبری و ولایت حضرت آیةالله خامنه ای (که خود، مسئولین و مردم را به پیاده کردن آرمانهای امام خمینی(ره) دعوت می نمایند) ایمان نداشته و تنها در شرایط کنونی آنرا بهانه و مستمسکی برای پیشبرد اهداف خود قرار داده اند. اما جای بی تأسف است که افرادی در این کشور با کارنامه دهساله ای مملو از مخالفت با آراء و نظریات و حتی احکام امام خمینی(ره) اکنون فرصت طلبانه به نقد مدیریت دهساله گذشته پرداخته و به تهدید مخالفین خود مبادرت می ورزند آنهم با تمسک به اصول مورد قبول عامه ای همچون «ولایت مطلقه فقیه».

آیا این صحیح است فردی که سابقه نامعلومی در قبل از انقلاب دارد و در سال 1362 توسط امام(ره) بدلیل داشتن افکار غلط از صدا و سیما اخراج گردیده و زمانیکه امام توسط امام امت(ره) دستور به انحلال حزب جمهوری اسلامی دادند این سئوال را در شورای مرکزی این حزب مطرح کرده بود که آیا محدوده اختیارات ولی فقیه شامل حزب جمهوری اسلامی هم می شود یا خیر؟ و نیز بدنبال اعلام نظر صریح امام در تأیید دولت مهندس میر حسین موسوی، جوک (و یا نیش)«270پوزه بند برای نمایندگان مجلس» را بر سر زبانها انداخت و کارهای وقیحانه دیگری در مخالفت با نظرات امام(ره) که قلم از ذکر آنها شرم دارد انجام داده اکنون طی چندین سرمقاله، خود را مطیع اوامر رهبری جدید معرفی نموده و با این «محمل»، کسانی را که برای پیشبرد اهداف انقلاب و نظام طرحهایی داشته و یا دارای نظراتی مخالف برداشتهای وی میباشند متهم به مخالفت با ولایت فقیه نماید؟ آیا اینگونه دفاعهای غلط توسط افراد معلوم الحال به منظور مخدوش ساختن حریم مقدس رهبری نیست؟ اگر هست که هست پس چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با اینگونه افراد مسامحه مینمایند و با سکوت خود اجازه میدهد تا آنان بوسیله جراید و دستگاههای تبلیغات عمومی آزادانه بصورت مستقیم و غیر مستقیم اینچنین به مسائل بنیادین و اصلی نظام و انقلاب یورش برند؟ این موضع گیریها تا آنجا پیش می رود که یکی دیگر از عناصر جناح (یا بهتر بگوئیم «خط») مذکور نیز در یکی از سخنرانیهای عمومی اش در یکی از شهرها خواهان مجازات برای گروهی از افراد جناح مذکور میگردد. بدین صورت فشار سیاسی اجتماعی این جریان بمنظور تخریب و حذف جناح مقابل خود طی دو ماه گذشته به بالاترین حد خود رسید. چنین فشاری از سوی یک جناح و «خط» نمی توانست عکس العملی را از سوی جناح دیگر(و یا افراد مستقلی که دلشان برای سلامت نظام می طپد) در پی نداشته باشد، بخصوص آنکه در طی ماه اخیر چند حرکت حساب نشده توسط برخی دست اندرکاران امور اجرایی و قضایی کشور صورت گرفته بود که هر کدام به تنهایی میتوانست «عاملی» و یا حتی «بهانه مناسبی» برای «شکست سکوت» محسوب گردد. مسائلی همچون ملاقات رئیس قوه قضائیه با «لی لی کوپر» همسر برادر جاسوس انگلیسی راجر کوپر.

در بعد دستگاههای اجرایی نیز بعضی حرکتهای ناشیانه، میتوانست عواملی برای طرح سئوالات و کارشکنی در مقابل دولت و وزرای جدید تلقی گردد که از آنجمله میتوان ناهماهنگی در اعلام کشف «ده تن طلای قاچاق» که بعداً‌ اعلام شد «مس» بوده و بعد گفته شد «ده تن آهن بوده» و نهایتاً اعلام گردید «مفرغ» بوده است! (البته پخش این اخبار متناقض تأثیر روانی و تبلیغاتی نامطلوب خود را در بین مردم گذاشته است) و نیز اعلام آزاد شدن قریب الوقوع بنزین و نفت توسط دست اندرکاران وزارت نفت و پس از چند روز اعلام ادامه وضعیت سهمیه بندی این دو ماده، برخوردهایی که وزیر آموزش و پرورش در عزل و نصب بعضی معاونین و مدیران این وزارتخانه داشته، تخلیه چند خوابگاه دانشجویان دختر در تهران با استفاده از شیوه های نا مناسب و...

اولین عکس العمل  در برابر فشار سیاسی- اجتماعی و حتی روانی «واسطه ها» و ... را میتوان مطالبی دانست که در خطبه های نماز جمعه 31/6/68 ایراد شد. این در حالی بود که یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی سه شنبه 14/6/68 اظهار داشته بود که:

«... با گرامیداشت یاد خاطره عزیز و بزرگ رهبر انقلاب (ره) و سلام و درود به رهبر گرامی شهید زنده که رهبر همه ماست، گرچه بعضی ها میخواهند ایشان را منحصر به خود کنند... پدر و رهبر ما یتیم ماندیم... تو با دو چشم مینگریستی و هر زمان به جناحی و طیفی از اصحاب نظر عنایتی داشتی، اما بعد از تو با فروبستن چشمانت،  گویی یک طیف و جناح که لطف خاصی به آنها داشتی از چشم بعضی ها افتاده اند... آیا این حریت و آزادگی است که فردی محترم در منبری بگویند اینها که مخالف بودند و یا مخالف کرده اند یا رأی مخالف به فلان وزیر داده اند، در انتخابات بعدی از دم تیغ خود خواهیم گذراند و در این دوره مجلس از قلم ما در رفته اند، لذا شئونات مقام خویش را پایین نیاورند...»

بدنبال این اظهارات، برخی عناصر به تصور اینکه مستمسک مورد نظر خود را برای حمله به جناح مقابل بدست آورده اند دست به تبلیغات گسترده ای در جامعه بر عیله نماینده مذکور زدند، بطوریکه تا چندین روزیکی از روزنامه های عصر تبدیل به دستگاه چاپ اعلامیه ها، اطلاعیه ها و سخنان مخالفین وی شده بود. شاید این افراد امیدوار بودند که با چنین جوسازی و تبلیغاتی، موفق میگردند، میان این جناح و رهبری معظم انقلاب فاصله بیندازند اما به عکس این تصور واهی، حضرت آیت الله خامنه ای با سکوت در برابر این مسأله، خط بطلانی بر تمامی این تبلیغات بی پایه و اساس کشیدند. بلکه در کلیه سخنرانیها و موضعگیریها تأکید بر حفظ وحدت و انسجام نیروهای انقلابی فرمودند.

این اظهارات با توج به موقعیت زمانی و مکانی در از بین بردن اثرات سوئی که تبلیغات منفی داخلی و خارجی، روی افکار عمومی گذاشته نقش مؤثری داشت. از یکسو القائات «واسطه ها» مبنی بر حذف طرد و نابودی یک جناح در داخل حاکمیت نظام تا حدود زیادی خنثی گردید و از سوی دیگر نورامیدی را در دل گروه کثیری از دانشجویان، طلاب  و جوانان پرشور که خواهان پیاده شدن آرمانهای امام خمینی(ره) و تحقق اهداف انقلاب اسلامی با روشهای مختلف میباشند، روشن نمود و آنان را برای ارائه راه حلها، طرحها و پیشنهادات اجرایی، مجدداً  به صحنه فرا خواند. و زبانهایی که بدلایلی سخن را جایز نمیدانستند، فرصت دوباره اظهار نظر و ابراز عقیده نسبت به مسائل جاری نظام پیدا کردند. یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی طی نطق پیش از دستور خود در تاریخ 5/7/68 اعلام کرد.

«... از مقام رهبری یا از ریاست جمهوری خواهش و درخواست میکنم، افرادی را که میخواهند به سر کار بیاورند افرادی باشند که مسأله دار نباشند. «اما» در آنها نباشد، کسی که دیروز مثلاً طرفداری از آقای شریعتمداری میکرد نباید او را در رأس کاری گمارد. ما مقام رهبری را تبعیت می کنیم و هر کسی هم بخواهد با این مقام مخالفت کند او را می کوبیم ولی این به آن معنی نیست که یک کسی بیاید و برای خاطر یک نطق قبل از دستور فلان نماینده که از نظر قانون اساسی، آزادی دارد بخواهید او را در معرض اتهام قرار بدهید حتی کاربجایی میرسد به اینها صهیونیست گفته میشود. اینها جرم است...»

و یکی دیگر از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در 12/7/68 از تریبون مجلس اظهار داشت:

«... مردم ما از درک بالای سیاسی برخوردارند و نوع برخوردها را می فهمند و صاحبان سخن حق و باطل را می شناسند و میدانند چه کسانی ولایت فقیه را قبول داشته اند و دارند و چه کسانی در گذشته در قول و عمل در مقابل ولایت فقیه می ایستادند و رهنمودهای امام را تعبیر و توجیه می کردند. هم مواضع آنان برای مردم ما روشن است و هم نوع برخورد حضرت امام(ره) با آنان. آیا حضرت امام(ره) درباره آنان «این تذهبون» نفرمودند؟ و لحن بعضی از آنها را بدتر از رادیو اسرائیل نخواندند؟ سخن در این باره زیاد است و من بهمین اندازه بسنده میکنم و هشدار میدهم جریاناتی که تا دیروز با کمال تأسف در مقابل رهنمودهای امام می ایستادند، امروز تمدتر از همه و قوی تر از حتی خود امام و مقام معظم رهبری، برای تطهیر خودشان مسأله ولایت فقیه را دارند مطرح میکنند...»

بدین ترتیب به «خط» حذف یک جناح از حاکمیت نظام جمهوری اسلامی که مدتهاست در دستور کار دستگاههای تبلیغاتی غرب و «واسطه ها»ی داخلی قرار گرفته ضربه ای جدی وارد آمده است. برخورد حکیمانه وسعه صدر رهبری نسبت به مباحث مطروحه توسط دلسوزان انقلاب و نظام و نیز ترکیب جدیدی که برای مجمع تشخیص مصلحت نظام تعیین نموده اند، سخنان حجة الاسلام و المسلمین هاشمی رفسنجانی در خطبه های نماز جمعه 7/7/68 تهران. مبنی بر تأیید بحثهایی که از دیدگاههای مختلف صورت گرفته و میگیرند:

«.... همانطور که میدانید بحثهایی در جراید، صدا و سیما و محافل مختلف مانند مجلس در موضوعات مختلف دیده میشود که خوب و مطلوب است. وقتی شما احساس میکنید اختلاف نظر در رسانه ها مطرح میشود هیچوقت از آن ناراحت نشوید... اینها نشاندهنده آگاهی و حضور مردم در صحنه است... همچنین ایراد گرفتن و انتقاد کردن، اصلاح امور است..» تشکر آیت الله محمد یزدی رئیس محترم قوه قضائیه از نمایندگان مجلس شورای اسلامی بخاطر تذکری که به ایشان پیرامون ملاقاتشان با لی لی کوپر داده اند، طی خطبه های نماز جمعه 22/7/68، (بر خلاف تبلیغ عده ای که در روزنامه شان عنوان می کردند که این تذکر یا سئوال جوسازی بر علیه دستگاه قضائی و نهایتاً ولایت فقیه است؟؟) همه و هم نشاندهنده اهتمام مسئولین بالای نظام در از بین بردن دستهای تفرقه افکن و کشانیدن نظام به سمت اعتدال است. بدین امید که بتدریج این دستهای وحدت شکن کوتاه شوند، بعنوان حسن ختام جملاتی در ارتباط با این موضوع از حضرت امام خمینی (ره) بعنوان یادآوری ذکر و توفیق انجام آن را برای تمامی جناحهای موجود از درگاه الهی خواستاریم: «... باید از واسطه هایی که فقط کارشان القاء بدبینی نسبت به جناح مقابل است،‌پرهیز نمود. شما آنقدر دشمنان مشترک دارید که باید با همه توان در برابر آن بایستید لکن اگر دیدید کسی از اصول تخطی میکند در برابرش قاطعانه بایستید...»

10/8/68 والسلام علی عبادالله الصالحین.