دو میلاد باشکوه

به مناسبت بیستم جمادی الثانی، ولادت حضرت زهرا «س» و ولادت روح خدا.

دو میلاد باشکوه

بیستم جمادی الثانی، روز خجسته و مبارکی است؛ پنج سال پس از بعثت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، بدراتمّ خاندان نبوت و رسالت از افق عصمت درخشید و از ناصیه ی خاتم، صبح ازل طالع شد؛ زهرای اطهر، قبله ی اهل دعا، کعبه ی اهل همم، مصباح مشکات نبوت و روح مابین دو پهلوی پیامبر «ص»، محور افلاک امامت، سرچشمه ی اسرار حقایق، انسیّه ی حورا، معدن صدق و صفا و خیر کثیر (کوثر)، گنجینه ی علوم و معارف الهی، آسمان ستارگان درخشان ولایت، عروةالوثقای دین، گل خوشبوی پیامبر، شجره ی طیبه ی رسالت، همسر ولی الله الاعظم، صدیقه ی کبری، سیّده ی نساء، فاطمه ی زهرا سلام الله علیها، چشم به دنیا گشود.

فاطمه کیست؟

حضرت زهرا سلام الله علیها کسی است که پیامبر صلی الله علیه و آله درباره اش فرمود: فاطمه حوراء انسیّه است، و من هر وقت مشتاق بوی بهشت می گردم دخترم فاطمه را می بویم. و فرمود: خداوند نور فاطمه را قبل از آفرینش آسمان و زمین، آفرید. و فرمود: همانا خداوند غضب می کند به غضب فاطمه و راضی می شود به رضایت فاطمه. و فرمود: فاطمه پاره ی تن من است. فاطمه نور دیده و میوه ی قلب من است؛ آزرده می شوم به آنچه او را بیازارد و خرسند می گردم به آنچه او را خرسند سازد. و فرمود: ای فاطمه! هر کس بر تو درود بفرستد، خداوند او را بیامرزد و در بهشت او را به من ملحق سازد. و فرمود: فاطمه، سرور زنان جهانیان از اولین و آخرین است. و فرمود: فاطمه عزیزترین مردم نزد من است. و فرمود: خداوند قلب و تمام اعضاء و جوارح فاطمه را پر از ایمان کرده است. و فرمود: هنگامی که فاطمه در محرابش به نماز می ایستد، هفتاد هزار فرشته از مقرّبین بر او سلام می کنند و همان گونه که حضرت مریم را صدا می زدند، او را صدا زده و            می گویند: یا فاطمة «انّ الله اصطفاک وطهّرک واصطفاک علی نساء العالمین» -ای فاطمه- خداوند ترا برگزید و طاهرت گردانید و بر زنان جهانیان ترا برگزید. نود سال پیش نیز در روز 20 جمادی الثانی، مصادف با روز ولادت با سعادت صدیقه کبری، حضرت زهرا سلام الله علیها، فرزندی از نسل او در «خمین» به دنیا آمد، که همچون ماهی تابان و ستاره ای فروزان، درخشید و فرزندی خلف برای نیاکان پاکش، خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام بود، و این هم از برکات آن وجود مقدس است که درود خدا و رسولش بر روح و روان او باد. در سال 1320 هجری قمری و در روزی که جش ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها برگزار   می شد، نوزادی چشم به دنیا گشود که همچون آن حضرت، در برابر طوفان سهمگین حوادث ایستاد و مقاومت کرد و دشمنان را رسوا و مفتضح ساخت. امام خمینی متولد شد که برای همیشه زنده و جاوید باشد و هرچند امروز با جسمش در میان ما نیست ولی  ایده ها و اندیشه هایش تا ابد باید جاویدان باشد که هست و اگر خدای نخواسته امروز ما در تحقق بخشیدن به اهداف والایش، قصور یا تقصیری داشته باشیم، نسلهای آینده، آنها را در عمل پیاده خواهند کرد و بر ما نخواهند بخشید. آری! در همین روز مبارک، پس از 1338 سال فرزندی از تبار حضرت زهرا متولد شد که استثنای تاریخ، نادره ی دوران، مشعل فروزان مذهب، سالار قافله ی آزادگان و پیشاهنگ سالکان طریقت گشت. روح الله در این روز چشم به جهان گشود و با ولادتش، تاریخی نوین را آغاز کرد.

روح الله کیست؟

روح الله: سترگ عارفی که عارفان و عاشقان از ساغر عشقش، قطره ای می طلبند تا حسن ختام بیابند. روح الله: ابرمردی که در سایه ی وجودش، دانشمندان و اندیشمندان جهان راه می جویند و از دنیای بیکران فضایلش، جرعه ای می نوشند. روح الله: رادمردی که فرزانگان دهر در شمارش مناقب و اوصافش درمانند و بلند آوازه ای که مجد و عظمتش از کرانه های آفاق فراتر رفته و باران رحمتی که بر مرغزار اندیشه های خشک بارید و آنها را متحول و دگرگون کرد. روح الله: شخصیتی که نفس گرمش، مسیح وار در مردگان دمید و آنان را زنده و احیا کرد. روح الله: بت شکنی که ابراهیم وار، بتهای جهل و استکبار و استثمار را درهم کوبید و اسماعیل ها را در مسلخ عشق قربانی کرد تا «کلمة الله» را علو و رفعت بخشد و «کلمه ی » دشمنان الله را بر زمین زند. روح الله: بزرگ پرچمداری که همچون نیای بزرگوارش، پرچم «لا اله الا الله، محمد رسول الله» را بر دوش گرفت و ندای «اسلام ناب محمدی» را در جهان بلند کرد و عزت و کرامت مسلمانان را پس از قرنها ذلت و درماندگی به آنان باز گرداند و پرده های جاهلیت شرق و غرب را درهم درید و از حریم قلمرو دین جدش، با شمشیر برّان زبان حقگو و نوک تیز قلم رهجویش، تا آخرین دم، دفاع کرد و راه مقدسش را از میان فرسنگها سنگلاخ و شوره زارهای ضلالت و تیرگی، نمایان ساخت و نهال مقدس تفکر اسلام ناب را بر سرزمین افکار و اندیشه ی مسلمانان، غرس نمود؛ هرچند در این راستا، زخمهای زیادی برداشت و خون دلها خورد و ضربه های تهمت و افترا از سوی متحجّران مقدس مآب احمق، بر قلب پاکش نشست و برای خدا تحمل کرد و سینه را برای مقابله با هر تیر زهرآگینی که به طرف اسلام ناب، شلیک می شد، آماده نمود و گامهائی ثابت و استوار در مسلخ عشق برداشت، و از سیل تهمت ها و افتراها و دشمنی ها و کدورت ها و شایعه ها نترسید و نلرزید و چون کوهی مقاوم، پابرجا در برابر تندباد حوادث سهمگین ایستاد و ایستادگی کرد و خم به ابرو نیاورد، هرچند از دست     دین فروشان سست عنصر، بیش از همه ی متعهدان عصرش زجر کشید و اذیت و آزار دید، که در این فضیلت نیز، ارث از جدش پیامبر بزرگ اسلام صلی الله علیه و آله وسلم برد که فرمود: «ما اوذی نبی مثل او ذیت». روح الله: قله عزت و شرف، کعبه ی آمال محرومان و مستضعفان؛ پیراسته انسانی که در عبادت و پرستش، زهد و پارسائی، تقوا و پرهیزکاری، خداترسی و نیکوکاری، تواضع و فروتنی، نه تنها در عصر خویش که در تمام دورانها و اعصار پس از معصومین، همتائی نداشت و مصداق بارز «ولقد کرمنا بنی آدم» بود. روح الله: مظهر دانش و بینش، قهرمان میدان جهاد و شهادت، رهبر بلامنازع مسلمانان و مستضعفان، چاره ساز بیچارگان و درماندگان؛ هموکه پرچم مبارزه را با ستم پیشگان، استثمارگران، زراندوزان، زورمداران، روحانی نمایان و وابستگان و پیروان همه ی آنان، با قامتی رسا و استوار، بلند کرد و امانت وحی و رسالت را بر دوش تعهد خویش، با کمال افتخار و با علم و دانائی نه ظلوم و جهول حمل نمود. آری! امام در این مدت کوتاه از عمر دنیائی، کاملاً دَینِ خود را به خدایش ادا کرد و از لحظه لحظه ی عمر پربرکتش، به بهترین وجهی، بهره ها برد و بالاترین خدمت ممکن را به اسلام و مسلمین ارائه داد. او بود که بی محابا و یکّه و تنها در برابر تمام جهانخواران و قدرتمندان ایستاد و ابهت دو ابرقدرت شرق و غرب را درهم شکست. او بود که ریشه های انقلاب پر بار اسلامی را محکم کرد و آن را از آن همه    توطئه ها و نقشه های خائنانه ی دشمنان، رهانید. او بود که پرده از چهره ی تزویر جهانخواران کنار زد و سردمداران نظامهای فاسد را به ذلت و خواری کشاند و هرگز امان نامه ی کفر و شرک را امضاء نکرد. او بود که «جنگ فقر و غنا»، «جنگ استضعاف و استکبار» و «جنگ پابرهنه ها و مرفهین بی درد» را آغاز کرد و اعلام نمود که این جنگ هرگز تمام شدنی نیست. او بود که تمام شعارهایش را با عمل محکم زد و در اکثر     زمینه ها به موفقیت کامل نائل آمد و بقیه را به وارثان اصلی و حقیقی انقلاب واگذار نمود تا با ادامه ی راهش، همه ی شعارها تبدیل به عمل شود. او بود که به فرهنگ دون دنیای امروز پشت کرد و فرهنگ جدید بر مبنای «اسلام ناب محمدی» را در جهان پایه ریزی نمود. او بود که هسته های مقاومت حزب الله را در تمام جهان اسلام تشکیل داد و خواب را از دیدگان سرسپردگان و اذناب استعمار گرفت و فرعونیان و طاغوتیان را به هراس و وحشت افکند. او بود که از هیچ کس و از هیچ چیز جز خدای بزرگ نمی ترسید و سرزنش     سرزنش کنندگان او را از «انجام وظیفه» منع نمی کرد و آنی دست از مبارزه و نبرد علیه فساد و فحشاء سرمایه داری غرب و پوچی و تجاوز کمونیسم شرق نکشید و شعار «نه شرقی، نه غربی» را یکی از اصول تغییرناپذیر انقلاب اسلامی دانست و تخلف از آن را نابخشودنی اعلام کرد. به هر حال او یک فرد نبود که یک امت بزرگ بود، او جامع تمام خصال و صفات انسانی و اسلامی چون شجاعت، شهامت، قناعت، شکیبائی، پارسائی، وارستگی و از همه بارزتر، احساس مسئولیت در برابر توده ها و محرومین بود که در قلوب دلباختگان و عاشقانش تا قیام قیامت، زنده و پایدار خواهد ماند و بر ما است که اگر خواهان عزت دنیا و آخرتیم، از این قافله ی عاشقان عقب نمانیم. از این روی جا دارد اگر این روز با برکت را که مصادف با ولادت او و جدّه ی اطهرش حضرت زهرا سلام الله علیها است، جشن بگیریم و به تمام پیروان و ارادتمندانش بویژه مقام معظم رهبری و ملت سرفراز و متعهد ایران و هسته های حزب الله در سراسر جهان، تبریک و تهنیت عرض نموده، نام و یاد و راهش را گرامی بداریم.