امام، انقلاب و امت

بمناسبت یازدهمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی

امام، انقلاب و امت

دهه فجر امسال، رنگ ماتم و غم به خود گرفته است.در حالی به استقبال ساگرد پیروزی اسلامی می رویم که امام در میان ما نیست. طراح انقلاب و بپا دارنده آن، پدر امت و راهنمای آن، مؤسس جمهوری اسلامی و بنیانگذار آن، و خلاصه کسی که ما را پس از مرگ زنده کرد و پس از غفلت، بیدار کرد و پس از ذلت، عزیز کرد و پس از آوارگی و بی پناهی، به پناه اسلام در آورد، خمینی عزیز بود که دین ما، شرف ما، عزت ما، کرامت ما، زندگی ما، بیداری ما، و همه چیز ما مرهون فداکاری ها، ایثارها، گذشت ها و خدمات خالصانه و بی شائبه او است و ما نه تنها در حیاتش، که پس از وفاتش نیز وابسته به او هستیم؛ او هر چه داشت در راه اعلای کلمة الله و خدمت به این امت، در  طبق اخلاص گذاشت؛ خدا که پاداشش را خواهد داد، ما می مانیم و سرافنکندگی؛ما می مانیم و خجلت در برابر آن همه بزرگواری و عظمت، و حقا ک اگر هر یک از ما عمر نوح داشته باشیم، باز هم جبران یکی از خدمتهای این بزرگمرد تاریخ انسانیت را نخواهیم کرد. برای ما همین بس که افتخار کنیم، در زمان این رهبر و رهنما بودیم ولی آیا در مقابل خدمات امام، دین خود را ادا کرده ایم یا نه؟ هر کس در هر مقام و منصبی که هست باید، از خویشتن، همین سؤال را بکند و در پی جوابش باشد!

رابطه امام  و امت

امام، رهبری این انقلاب خونبار را، با خون دل دنبال کرد تا به اینجا رساند و اکنون آن را به ما سپرده است و تک تک افراد جامعه در برابر انقلاب و امام، مسئولیت دارند و هیچ کس نمی تواند شانه از زیر بار، خالی کند.همه در برابر این انقلاب عظیمی که توسط آن امام عظیم پایه ریزی شده، مسئول اند و باید وظیفه خود را، پس از شناخت به خوبی انجام دهند. امام که وظیفه خود را چنین تشخیص داده بود که: «آنچه در قدرت دارم درخدمت به شما که خدمت به حق است،نثار می کنم». و بیش از توان و قدرتش هم انجام داد، حال باید دید، ما چگونه آن همه خدمتها را جبران کنیم و روح امام را از خود شاد و راضی نگهداریم؟

امام در سال 57 به ما فرمود:

«من این یکی دو سال آخر عمر را وقف شما کرده ام؛ از شما می خواهم که این نهضت را نگه دارید تا تاسیس حکومت عدل اسلامی» آیا ما هم عمر بی ارزش خود را وقف این نهضت مقدس کرده ایم یا خیر؟

امام در تاریخ 1/11/59 فرمود:

«به شما که با مبارزات خویش روی ابرقدرتها و قدرتها را سیاه کردید، درود می فرستم و در مقابل صبر و استقامتتان خاضع و خاشعم. خمینی که آخرین روزهای عمرش را می گذراند، تمام امیدش به شما مردم سلحشور ایران است» آیا باز هم به مبارزات خود و صبر و استقامت در برابر سختی ها و مشکلات، ادامه می دهیم یا اینکه خدای نخواسته، امید اما را مبدل به یاس و نومیدی می کنیم؟

شکی نیست که ملت خمینی، که از آغاز انقلاب، پیمان ناگسستنی خود را با او بست که راهش را تا آخرین لحظات عمر، ادامه دهد و برای آن جان و مال نثار کند و با بیداری و هشیاری، مراقب اوضاع بوده، از نقشه ها و توطئه های خائنین، غفلت نکند و از این انقلاب مقدس با تمام توان محافت و نگهداری نماید، و پرچمدار اسلام ناب محمدی در سراسر جهان هستی باشد و اسلام آمریکایی را در تمام مظاهر و جلوه هایش،رسوا و مفتضح سازد،بی گمان امروز که سایه امام را بر سر خود نمی بیند، بیش از پیش، در پی تحقق بخشیدن به آرمانهای بلند آن حضرت است و والاترین و مقدس ترین آرمانها و آرزوهای امام، همین است که احکام اسلام موبمو  اجرا شود. و ما باید در این راستا، تلاش و فعالیت و جهان نمائیم. و چشم امید ما امروز به مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای، روشن است که این پرچم مقدس را بدست گرفته و در راستای خط امام، همان هدف و همان ایده را دنبال می کند و بر تمام اقشار ملت است که با اطاعت از رهنمودهای ایشان پوینده و ثابت قدم راه را برای رسیدن به حکومت جهانی اسلام هموار سازند ان شاء الله.

به یاد روزهای پیروزی

به هر حال، امسال تیمان امام، جشن سالگرد پیروزی را با قلبی محزون و دیده ای گریان بر پا می دارند. دوازدهم بهمن از راه می رسد، به یاد آن روزی می افتد که نسیم خوش صبا از غرب وزیدن گرفت و امام عزیز با گامهایی استوار و محکم، پا به وطن گذاشت و پس از 15 سال محرومیت و آوارگی- برای خدا- به وطن بازگشت و در خانه های دلها جای گرفت.

به یاد می آورند آن روزهای شیرین پیروزی را که امام لحظه به لحظه مسائل و مشکلات مهم و دشوار پس از انقلاب را با رهنمودها و سخنرانیها و پیامهایش، رفع می کرد و محکم و قاطع در برابر تمام توطئه های دشمنان انقلاب و مخالفین و مستکبرین و مرفهین بی درد، ایستادگی و مقاومت می کرد و از آرمان و هدف انقلاب و عزت و شرافت ملت، نگهداری و حمایت می کرد.

به یاد می آورند که امام با آن حال خستگی و ضعف و در آن سن پیری، با چهره ای برافروخته و سیمائی شاد، روزانه اقشار مختلف مردم را در مدرسه علوی، استقبال می کرد و با آنها سخن می گفت و اظهار علاقه و محبت می کرد و همواره از ادامه نهضت، به آنها تذکر می داد و می فرمود:

«                                                                                                                                                                                                                                                                                                           باید حالا هم همان نهضت را با همان رمز با همان کلید پیروزی که هم با هم بودید و همه هم اسلام را می خواستید، باید این را حفظش کنید. اگر این حفظ شد شما را تا آخر نقطه پیروزی می رساند».(12/4/58)

به یاد می آورند که روزی چندین بار، به پشت در خانه امام- در قم- می آمدند و شعار می دادند: «ما منتظر خمینی هستیم» و امام هم- هر چند خسته و ناتوان شده بود- باز به پشت بام می آمد و برای مردم دست حرکت می داد و لبخند می زد، و عاشقانش در دیدگان مبارکش می خواندند که می فرماید:

«من از بیرون آمده ام که خدمت به شما بکنم. من خادم شما هستم، من خادم ملت هستم. من آمده ام که بزرگواری شما را حفظ کنم. من آمده ام که دشمنهای شما را زمین بزنم من آمده ام که ملت را یک ملت مستقل، کنم... و دست اجانب را از مملکت کوتاه کنم».

(14/11/57)

آن روزهای شیرین که تازه انقلاب اسلامی به پیروزی رسیده بود و در هر کوی و بر زن نسیم عطر آگین پیروزی به مشام می رسید، هرگز فراموش شدنی نیست و آنچه سرآمد همه لذتها و نعمت ها بود، این بود که آن پدر دلسوز و مهربان، آن عزیزترین عزیزان و نور چشم ملت ایران، آن یادگار انبیا و اولیا و امامان و آن چراغ پر فروغ دوران، در میان ما بود، و هر گاه حادثه تلخی رخ می داد، هر چند سخت و ناگوار بود به سوی او می آمدیم و گذشته از سخنان تسلی بخشش، خود او و وجود او، تمام سختی ها و تلخی ها و نگرانی ها را برطرف می ساخت و شیرینی دیدارش، تمام هم و غم و اندوه عزاداران و سوگواران را می زدود؛ پس حق است اگر امروز دلبستگان و عاشقانش، در فراقش خون بگریند و بجای جشن ماتم بگیرند چه اینک ساقی دهر از کوزه هجران، شرابی تلخ و ناگوار به جامهاشان ریخته که کامشان را می گدازد و تنها چیزی که خاطر اندوهمندان آن حضرت را تسلی می بخشد و از درد جانکاه فراق می کاهد، این است که نام و یاد و خط آن بزرگوار را زنده و جاوید ببیند که چنین باد.

همه در برابر انقلاب مسئولیت دارند

اکنون باید دید، مسئولیت هر قشر و گروه و طبقه ای در برابر انقلاب و امام چیست؟ و چگونه باید وظیفه خویش را انجام دهد؟

امام در طی این ده سال از پیروزی انقلاب، با رهنمودها و سخنان و پیامهای حکیمانه اش، وظیفه تک تک افراد را مشخص و معین کرده است؛ بویژه در وصیتنامه جاویدانش، رهنمودها و سفارشهایی برای همه طبقات ملت داشته و باید افراد مختلف،با دقت به این پیامها بنگرند و آن را جامه عمل بپوشانند. ما بر آن عقیده ایم که امام، اگر تکلیف تمام افراد را مشخص نفرموده بود و اگر وظیفه همگان را گوشزد ننموده بود، اینچنین با قلبی آرام و دلی مطمئن، سفر آخرت را آغاز نمی کرد بلکه پیوسته در حال اضطراب و سراسیمگی بود ولی او خوب به تکلیف خود که رهبری و مشخص نمودن وظیفه افراد است، عمل کرد و حجت را بر همه مردم تمام نمود و این مائیم که باید در مرحله اجرا، امتی باوفا باشیم.

 امام در آخرین روزهای سال 58 و در حال نقاهت-پس از آن بیماری سخت- فرمود:

«من آن مقداری که قدرت دارم برای گفتن در عین حالی که حال من حال نقاهت است، احساس وظیفه می کنم و به ملت عرض می کنم و اگر ملت به این حرف گوش نکرد، من حجت دارم، فردا در پیشگاه خدای تبارک و تعالی از ما سؤال خواهد شد، من عرض می کنم در آنجا که من به ملت، مصالح و مفاسد را گفتم».

بنابراین ما اگر پس از روشن شدن راه و مسیر، باز هم به بی راهه و انحراف گام نهیم، چه جوابی و چه پاسخ منطقی داریم که به امام و خدای امام بدهیم؟

سفارشهای امام

امام رمز پیروزی و بقاء انقلاب اسلامی را در داشتن انگیزه الهی و وحدت کلمه تمام اقشار ملت می داند. پس ما هم لازم است که این رمز پیروزی را حفظ کنیم و این دو رکن اصلی و اساسی انقلاب را نگهداریم؛ باید «وحدت کلمه» را تنها در زیر پرچم «کلمه توحید» حفظ کنیم و این انگیزه الهی را از دست ندهیم و با دست برادری به یکدیگر دادن، توطئه تبلیغات تفرقه افکن خانه برانداز استثمارگران و استعمارگران را خنثی سازیم.

امام به ما توصیه کردند که نعمت ارزشمند انقلاب را، قدر دانی نموده و از آن پاسداری کنیم و در راه نگهداری این امانت بزرگ الهی که به ما سپرده شده است، مجاهدت و تلاش نمائیم و از مشکلاتی که در این صراط مستقیم پیش می آید نهراسیم.

امام به مجلس و دولست و دست اندر کاران توصیه می کنند که «قدر این ملت را بدانید و در خدمتگزاری به آنان خصوصا مستضعفان و محرومان و ستمدیدگان که نور چشمان ما و اولیاء نعم همه هستند و جمهوری اسلامی ره آورد آنان و با فداکاری های آنان تحقق پیدا کرد و بقاء آن نیز مرهون خدمات آنان است، فرو گذار نکنید و خود را از مردم و آنان را از خود بدانید و حکومتهای طاغوتی را که چپاولگرانی بی فرهنگ و زورگویانی تهی مغز بودند و هستند را همیشه محکوم نمائید».

امام شدیدا به ما هشدار می دهند که « باید هشیار و بیدار و مراقب باشید که سیاست بازان پیوسته به غرب و شرق با وسوسه های شیطانی، شما را به سوی این چپاولگران بین المللی نکشند و با اراده مصمم و فعالیت و پشتکار خود به رفع وابستگیها قیام  کنید».

و سرانجام امام برای رهبر، رئیس جمهور، نمایندگان مجلس، شورای نگهبان، کارمندان و کارکنان دولت، آموزگاران و معلمان مدارس، دانشجویان دانشگاه ها و طلاب حوزه ها علمیه، فقها و استادان دانشگاه، قضات و دادستان ها، گویندگان و نویسندگان، نیروهای نظامی و انتظامی، مطبوعات و رسانه های گروهی، احزاب و گروه ها، و برای تمام مسلمانان و مستضعفان، رهنمود و وصیت دارد که تنها با پیرویآن  از این رهنمودها و عمل به این وصایا،می توانیم خودمان را و دینمان را و انقلابمان را و جامعه مان را و کشورمان را از آسیب ها مصون و محفوظ بداریم و به آزادی و استقلال تا مرز خود کفائی نائل شویم. به امید موفقیت و السلام.